داشتن محصول نداشتن
ماین نیوز: فناوری بستری است که داشته‌های مادی از جمله ذخایر معدنی در آن رشد می‌کنند. گاهی آن قدر داشته‌های معدنی در دسترس هستند که با اندک توان فناورانه هم می‌توان آن را رشد و بسط داد و گاه اما داشته‌های معدنی در دسترس به پایان رسیده یا همانند عناصر نادر خاکی دستیابی به آنها همواره با چالش همراه بوده است.جالب توجه است که در گیر و دار همان نبودن‌ها و احساس محرومیت است که ذهن خلاق بشر به آفرینش و زایش ایده‌ها و پدیده‌های نو می‌پردازد و نوآوری و فناوری را ایجاد می‌کند و موجود انسانی به تکاپو واداشته می‌شود.از نگاه و رویکرد معدنی هم بشر زمانی که احساس کرد ذخایر معدنی موجود در زمین رو به اتمام است، به دنبال موارد مشابه در نقاط دیگر جهان هستی گشت و پدیده‌ها مانند معدنکاری در اعماق اقیانوس و معدنکاری در سایر اجرام آسمانی را شکل داد. پدیده‌هایی که مانند بسیاری از فناوری‌ها در همه عرصه‌ها شاید روزی در تصور و خیال هم نمی‌گنجیدند، اما امروز میلیاردرهای کشورهای توسعه‌یافته خبر از عملیاتی شدن پروژه‌های مربوط به این رویدادها می‌دهند.اگر بر فرض محال مواد معدنی هیچ‌گاه تمام نمی‌شد و پس از بهره‌برداری از ذخایر موجود، ذخایر جدید دوباره ایجاد می‌شدند، دیگر بشر هیچ گاه به معدنکاری در ماه و مریخ فکر نمی‌کرد و فناوری‌های مربوط به اکتشاف و استخراج آنچه در اعماق اقیانوس‌هاست را ابداع نمی‌کرد.احساس محرومیت و به دنبال آن ترس از رکود و تمایل به رشد، انسان را به تکاپو انداخت تا دنیایی دیگر از مواد معدنی را شناسایی و برای دستیابی به آن طرح‌ریزی کند. در معدنکاری نیز مانند سایر عرصه‌ها خلاقیت، محصول محرومیت شد و موجود انسانی از درک واقعیتی به نام «نداشتن» دارایی آفرید.
ثمن رحیمی راد
روزنامه‌نگار