بررسی روش‌های تامین سرمایه برای صنایع معدنی در دوران پساتحریم
اوراق مشارکت ارزی، فرجام خوش فولادی‌ها
اوراق قرضه‌ای که در شیلی برای طرح‌های توسعه‌ای در نظر گرفته می‌شود با نرخ بهره سالانه ۴/۶درصد است تا بدین وسیله هزینه طرح‌های توسعه‌ای تا سال ۲۰۱۸م تامین شود اما در ایران بهره اوراق مشارکت فولادهای استانی و سایر طرح‌ها ۲۴درصد است.
به گزارش استیل پدیا، این سوال مطرح می‌شود که آیا با وجود بهره‌های بالا امکان توسعه طرح‌های فولادی وجود دارد.در این باره بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند بهره اوراق مشارکت باید زیر ۷درصد بوده تا از نظر اقتصادی برای سرمایه گذاران مقرون به صرفه باشد اما این امکان درحال‌حاضر در کشور ما وجود ندارد به همین دلیل باید راه حل‌های دیگری برای سرمایه گذاری در واحدهای فولادی در نظر گرفته شود.
بهره بانکی بالاتر از تورم نباشد
بحثی که در سرمایه گذاری اهمیت دارد این است که اگر بهره بانکی بالاتر از تورم باشد دیگر سرمایه گذاری توجیه اقتصادی ندارد به‌ویژه با وجود بهره ۲۴درصدی در اوراق مشارکت چگونه می‌توان شاهد توسعه طرح‌های فولادی بود.محمدرضا بنی‌اسدی، مدیرعامل فولاد «کاوه خوزستان» می‌گوید: هیچ صنعتی نمی‌تواند با بهره بانکی ۲۴درصد به حیات خود ادامه دهد به همین دلیل در بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا بهره‌های بانکی نصف تورم است و این‌گونه از صنایع گوناگون به ویژه فولاد که یک صنعت استراتژیک است، حمایت می‌شود.
وی می‌افزاید: سرمایه گذاری با بهره ۲۴درصد در واقع امکانپذیر نیست بنابراین باید سرمایه گذاری را به سمت صندوق ذخیره ارزی سوق داد اگر می‌خواهیم سرمایه گذاری‌ها توجیه اقتصادی داشته باشند باید همین کار را انجام دهیم زیرا بهره آن پایین‌تر از بهره بانکی است.
وی درباره اینکه بهترین راهکار برای اینکه طرح‌های ما توجیه اقتصادی داشته باشد، تصریح می‌کند: این مسئله بستگی به این دارد که اگر نرخ ارز ثابت بماند می‌توان اوراق مشارکت ارزی را راهکار مناسبی برای تامین سرمایه در نظر گرفت به‌ویژه اینکه در دوران پساتحریم باید منتظر ورود سرمایه گذاران خارجی باشیم.
به گفته بنی‌اسدی؛ برای اینکه سرمایه گذاران خارجی رغبت بیشتری در سرمایه گذاری در بخش معادن و صنایع معدنی ایران داشته باشند باید در این زمینه قوانین و مقررات کشور شفاف شود. مدیرعامل فولاد کاوه خوزستان می‌گوید: البته برای توسعه طرح‌های فولادی می‌توان از وام‌های بانک‌های خارجی که بهره‌های کمتری دارند استفاده کرد یا شرکت‌های خارجی را در صورت آمادگی در بورس مشارکت داد زیرا در این صورت اوراق مشارکت معنا پیدا می‌کند.
بنی‌اسدی عنوان می‌کند: با اوراق مشارکت ارزی به شرطی که نرخ ارز ثابت بماند می‌توان طرح‌های بهره برداری و توسعه‌ای را فعال کرد و این بهترین راهکاری است که باید در نظر گرفته شود.وی با اشاره به اینکه بانک‌های ایرانی در وضعیت بحرانی به سر می‌برند، می‌افزاید: با توجه به شرایط فعلی بانک‌ها، نمی‌توان برای آنها نرخ دستوری تعیین کرد مگر اینکه با رفع تحریم‌ها، فروش نفت افزایش یابد و وضع بانک مرکزی دولت و صندوق ذخیره ارزی بهتر شود تا بدین وسیله بانک‌ها هم بتوانند صنایع را پشتیبانی کنند.
بنی‌اسدی خاطرنشان می‌کند: در بانک‌های ایران توان حمایت از صنایع معدنی ایران وجود ندارد و آنها هم نمی‌توانند با بهره‌های کمتر از ۲۴درصد کار کنند به همین دلیل برای حمایت از فولاد باید از راهکارهایی دیگر استفاده شود تا نتیجه بهتری داشته باشد.
بهره بانکی باید نصف تورم باشد
درحال حاضر شرایط بازارهای فولاد در ایران و جهان به گونه‌ای است که در ایران با سود بالای ۷درصد نمی‌توان سرمایه گذاری کرد زیرا با تورم ۱۴درصدی امکان رقابت برای تولیدکنندگان باقی نمی‌ماند.ب رزو صالحی، مشاور مدیرعامل شرکت ملی فولاد ایران درباره بهره بالای ۲۴درصد می‌گوید: در صنعت با سود بالای ۷درصد نمی‌توان به کارآیی بالا و مناسبی دست یافت زیرا تورم در سود هم تاثیرگذار است بنابراین برای اینکه بتوانیم در صنعتی شاهد سوددهی باشیم باید سود بانکی نصف تورم در نظر گرفته شود تا سرمایه
گذاران و سهامداران به سود برسند، در غیراین صورت شرکت‌ها زیانده شده و سودی نصیب شان نخواهد شد. وی تصریح می‌کند: آنچه در شرایط کنونی از اهمیت فراوانی برخوردار است حفظ وضعیت فولاد سازی‌های موجود و فعال کردن آنها است در واقع باید واحدهای فولاد کنونی را حفظ و از احداث واحدهای جدید خودداری کنیم چراکه احداث کارخانه‌های جدید، نیازمند ایجاد زیرساخت‌های اساسی و سرمایه‌های هنگفتی است و به‌دلیل اینکه تامین این زیرساخت‌ها هزینه بر است از میزان سود واحدها کاسته می‌شود در نتیجه نمی‌توان به نتیجه مطلوب رسید.
صالحی عنوان می‌کند: درحال حاضر باید واحدهای فولادی موجود را توسعه زیر سقفی داده یا افزایش ظرفیت دهیم زیرا زیرساخت‌های آنها آماده است و نیازی نیست دوباره سرمایه‌های دیگری در این بخش هزینه کنند و به این شکل محصولات با هزینه کمتر تولید می‌شوند.به گفته وی؛ عده‌ای از تولید کنندگان با سرمایه‌های موجود خود اقدام به تولید می‌کنند که این کار اشتباه بزرگی است و باید از سرمایه‌های جدیدی مانند صندوق توسعه ملی یا فاینانس خارجی استفاده کرد تا اینها بتوانند توسعه پیدا کنند.
مشاور مدیرعامل شرکت ملی فولاد ایران می‌افزاید: مشارکت کشورهای خارجی در طرح‌های فولادی بهترین راه‌حل برای توسعه محسوب می‌شود زیرا می‌توانیم هم از سرمایه‌ها و هم از فناوری کشورهای اروپای غربی استفاده کنیم.
وی تاکید می‌کند: اجرای قراردادهای «بیع متقابل» یکی از راهکارهای بسیار مناسب و اصولی است که در بسیاری از کشورهای دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد اما متاسفانه در کشور ما این روش کارآیی چندانی ندارد در حالی که در صنعت فولاد روش تاثیرگذاری است. صالحی اظهار می‌کند: با توجه به وضعیت صادرات کشورهای دیگر و با توجه به وضع صادراتی که فولاد دارد می‌توانیم از بیع متقابل استفاده کنیم چرا که در روند افزایش صادرات می‌تواند تاثیرگذار باشد.
به گفته وی؛ بیع متقابل یعنی اینکه کشورهای خارجی در صنایع فولاد ما سرمایه گذاری کرده و بعد محصولات تولیدی را با خود ببرند به همین دلیل دیگر برای فروش محصولات نیازی به بازاریابی وجود ندارد از سوی دیگر این مسئله باعث افزایش اشتغالزایی شده و به همان نسبت تولید افزایش می‌یابد در نتیجه طرح‌های توسعه‌ای به نتیجه مطلوبی می‌رسد و دیگر مشکل فروش و صادرات هم وجود ندارد.
وی تاکید می‌کند: در بسیاری از کشورها از روش «بیع متقابل» استفاده می‌شود و به این طریق محصولات تولید و صادر می‌شود به ویژه کشوری مانند چین که سال‌ها است با استفاده از این روش فعالیت می‌کند و این روش برای صنایع معدنی ما می‌تواند روش بسیار مناسبی برای تولید و فروش باشد. صالحی می‌گوید: درست است که با بهره ۲۴درصدی نمی‌توان سرمایه گذاری کرد اما می‌توانیم از روش‌هایی که سایر کشورها در سرلوحه کارهای خود قرار داده‌اند، استفاده کنیم چون باید براساس شرایط هر کشوری راه‌حل مناسبی را در نظر گرفت.
- بهناز صفری -
استیل پدیا | مرجع خبر و تحلیل صنعت فولاد ایران و جهان