دنیای معدن -صنعت فولاد برای کشورها یک صنعت استراتژیک است. از این منظر که تولیدکننده مواد اولیه برای توسعه زنجیره هایی مانند ساختمان، تجهیزات صنعتی (کشتی، خودرو و …) و در کل زیرساخت برای صنعتی شدن یک کشور است. کشورهایی همچون کره جنوبی و ژاپن که معدن ندارند و صنایع معدنی و فولاد برایشان مهم است، مواد اولیه خود را وارد می کنند تا بتوانن صنعت فولاد به ویژه صنعت فولاد کیفی داشته باشند و محصولات با کیفیت مطلوب (نظیر خودرو، کشتی و …) تولید و به دنیا صادر کنند. از این رو صنعت فولاد را به عنوان یک صنعت زیرساختی برای صنعتی شدن ایران، بسیار استراتژیک باید دید.بی تردید حوزه ها ی صنایع و معادن در ایجاد اشتغال، افزایش ارزش افزوده و توسعه اقتصادی کشور نقش انکار ناپذیری دارند و باور اساسی این است که یکی از ارکان توسعه پایدار در صنعت، تکمیل زنجیره تولید برای پیش گیری از خام فروشی و ایجاد ارزش افزوده فرآورده ها می باشد. از سوی دیگر باید به این نکته توجه داشت که هرجا امنیت سرمایه گذاری وجود داشته باشد، موج سرمایه گذاری ها به آن سمت خواهد رفت، لذا برای توسعه بخش صنعت و معدن کشور و تشویق سرمایه گذاران باید مقررات و قوانین اثر بخش و تقویت کننده این بخش بیش از پیش تسری پیدا کند. قدر مسلم اگر به دنبال تحقق اقتصاد مقاومتی هستیم، باید ابتدا داشته ها ی خود را حفظ و تقویت کنیم و سپس با مدیریت کارآمد، ضمن ظرفیت سازی ها ی جدید، نسبت به ارزش افزایی محصولات تلاش کنیم. برای تامین منابع مالی سه مسیر جذب سرمایه از خارج، جذب سرمایه از داخل و افزایش سرمایه وجود دارد که در حال حاضر در جذب سرمایه خارجی با چالش هایی مواجه هستیم و آن چه به نظر می رسد. مسیر بعدی تامین منابع مالی از داخل است که از طریق بانک ها، بورس و صندوق توسعه ملی می تواند صورت گیرد. اما سومین روش به افزایش سرمایه بازمی گردد که متاسفانه در این بخش نیز با چالش مواجه هستیم. به همین دلیل باید به دنبال راهکارهایی با کمک بخش خصوصی باشیم. متاسفانه محدودیت ها ی جدی در تامین منابع مالی پروژه ها ، بی توجهی به مقیاس تولید و صدور مجوزهای غیرکارشناسی به خصوص در حلقه فولادسازی، جانمایی نامناسب بسیاری از پروژه ها و همچنین عدم توسعه متوازن زیرساخت ها ی مورد نیاز نسبت به واحدهای زنجیره فولاد از چالش ها ی موجود در این حوزه ها ست. با توجه به این چالش ها باید در صدور مجوزها و تغییر رویکرد در مجوزهای صادر شده به طور جدی توجه کرد. با مطالعه صرفه و هزینه در هر حلقه از زنجیره تولید فولاد کشور می توان به این نتیجه رسید که حلقه آهن سازی نسبت به سایر حلقه ها مزایای نسبی بیشتری دارد. بدین ترتیب با تکیه بر همین مزایای نسبی و داشتن استراتژی مناسب می توان تاثیرگذاری کشور در بازار بین المللی بار فلزی را افزایش داد. به هر تقدیر ایران با توجه به معادن سنگ آهن و انرژی فراوان، این ظرفیت را دارد که به یکی از کانون های اصلی تولید فولاد در جهان تبدیل شود که البته این امر مستلزم برنامه ریزی دقیق و تکمیل زنجیره فولاد است. مراحل مختلف تکمیل زنجیره فولاد پس از سنگ آهن که از معدن استخراج می شود، شامل تبدیل سنگ آهن به کنسانتره، گندله، آهن اسفنجی، شمش و محصولات فولادی است. از این رو باید در تاسیس و ایجاد یک واحد فولادی تمام این زنجیره را در نظر گرفت تا با بهره گیری کامل از این زنجیره به بیشترین میزان ارزش دهی برسد. درحقیقت سنگ آهن را می توان اصلی ترین حلقه دانست، زیرا تولید فولاد وابسته به استخراج این ماده معدنی است. از این رو برای رسیدن به چشم انداز فولاد باید به فکر اکتشاف های بیشتر در معادن سنگ آهن بود. امروز صنایع و معادن ما نیازمند توجه ویژه می باشند و اگر حمایت از این حوزه ها به درستی انجام شود، دستیابی به اهداف ۱۴۰۴ بهتر و راحت تر خواهد بود

از این رو صنعت فولاد را به عنوان یک صنعت زیرساختی برای صنعتی شدن ایران، بسیار استراتژیک باید دید.بی تردید حوزه ها ی صنایع و معادن در ایجاد اشتغال، افزایش ارزش افزوده و توسعه اقتصادی کشور نقش انکار ناپذیری دارند و باور اساسی این است که یکی از ارکان توسعه پایدار در صنعت، تکمیل زنجیره تولید برای پیش گیری از خام فروشی و ایجاد ارزش افزوده
فرآورده ها می باشد.
از سوی دیگر باید به این نکته توجه داشت که هرجا امنیت سرمایه گذاری وجود داشته باشد، موج سرمایه گذاری ها به آن سمت خواهد رفت، لذا برای توسعه بخش صنعت و معدن کشور و تشویق سرمایه گذاران باید مقررات و قوانین اثر بخش و تقویت کننده این بخش بیش از پیش تسری پیدا کند. قدر مسلم اگر به دنبال تحقق اقتصاد مقاومتی هستیم، باید ابتدا داشته ها ی خود را حفظ و تقویت کنیم و سپس با مدیریت کارآمد، ضمن ظرفیت سازی ها ی جدید، نسبت به ارزش افزایی محصولات تلاش کنیم.
برای تامین منابع مالی سه مسیر «جذب سرمایه از خارج، جذب سرمایه از داخل و افزایش سرمایه» وجود دارد که در حال حاضر در جذب سرمایه خارجی با چالش هایی مواجه هستیم و آن چه به نظر می رسد.
مسیر بعدی تامین منابع مالی از داخل است که از طریق بانک ها، بورس و صندوق توسعه ملی می تواند صورت گیرد. اما سومین روش به افزایش سرمایه بازمی گردد که متاسفانه در این بخش نیز با چالش مواجه هستیم. به همین دلیل باید به دنبال راهکارهایی با کمک بخش خصوصی باشیم.
متاسفانه محدودیت ها ی جدی در تامین منابع مالی پروژه ها ، بی توجهی به مقیاس تولید و صدور مجوزهای غیرکارشناسی به خصوص در حلقه فولادسازی، جانمایی نامناسب بسیاری از پروژه ها و همچنین عدم توسعه متوازن زیرساخت ها ی مورد نیاز نسبت به واحدهای زنجیره فولاد از چالش ها ی موجود در این حوزه ها ست. با توجه به این چالش ها باید در صدور مجوزها و تغییر رویکرد در مجوزهای صادر شده به طور جدی توجه کرد.
با مطالعه صرفه و هزینه در هر حلقه از زنجیره تولید فولاد کشور می توان به این نتیجه رسید که حلقه آهن سازی نسبت به سایر حلقه ها مزایای نسبی بیشتری دارد. بدین ترتیب با تکیه بر همین مزایای نسبی و داشتن استراتژی مناسب می توان تاثیرگذاری کشور در بازار بین المللی بار فلزی را افزایش داد.
به هر تقدیر ایران با توجه به معادن سنگ آهن و انرژی فراوان، این ظرفیت را دارد که به یکی از کانون های اصلی تولید فولاد در جهان تبدیل شود که البته این امر مستلزم برنامه ریزی دقیق و تکمیل زنجیره فولاد است.
مراحل مختلف تکمیل زنجیره فولاد پس از سنگ آهن که از معدن استخراج می شود، شامل تبدیل سنگ آهن به کنسانتره، گندله، آهن اسفنجی، شمش و محصولات فولادی است.
از این رو باید در تاسیس و ایجاد یک واحد فولادی تمام این زنجیره را در نظر گرفت تا با بهره گیری کامل از این زنجیره به بیشترین میزان ارزش دهی برسد. درحقیقت سنگ آهن را می توان اصلی ترین حلقه دانست، زیرا تولید فولاد وابسته به استخراج این ماده معدنی است. از این رو برای رسیدن به چشم انداز فولاد باید به فکر اکتشاف های بیشتر در معادن سنگ آهن بود.
امروز صنایع و معادن ما نیازمند توجه ویژه می باشند و اگر حمایت از این حوزه ها به درستی انجام شود، دستیابی به اهداف ۱۴۰۴ بهتر و راحت تر
خواهد بود