جمعه‌شب سرد ماه نوامبر بود. زیرپوست ظاهرا آرام پاریس، ناگاه هیاهو و هراس بیرون می‌خزد. مثل بسیاری از جمعه‌شب‌ها جمعیت در کلوپ «باتاکلان» و سالن کنسرت نزدیکی آن بیداد می‌کرد.

 بیش از هزار نفر از هواداران گروه متال آمریکایی جمع شده بودند. گروه روی صحنه بود و صدای موسیقی بلندی در فضا پیچیده بود، اما نه آنقدر بلند که پوششی برای صدای تیراندازی باشد. مهاجمان تا بن دندان مسلح وارد سالن شدند، آماده مردن بودند؛ اما تنها بعد از آنکه بتوانند بکشند. تنها دقایقی قبل از ساعت ١٠ شب، خبر حملات زنجیره‌ای در پایتخت فرانسه منتشر شد. در حملات تروریستی ظاهرا هماهنگ‌شده، ده‌ها نفر کشته و زخمی شدند. آن‌طور که پلیس فرانسه گزارش داده، مهاجمانی ناشناس صدها نفر از افراد حاضر در تالار باتاکلان را به گروگان گرفتند و سه نفر از مهاجمان هم با منفجرکردن کمربندهای انتحاری خود کشته شدند. جسد کشته‌شده‌ها در خیابان رها شده بود، پاریس حالا منطقه‌ای جنگی بود. بعد از نیمه‌شب نیروهای ویژه فرانسه عملیات آزادکردن گروگان‌ها را آغاز کردند و همزمان صدای انفجار و تیراندازی ساکنان محلات اطراف را می‌نواخت. ساعت یک بامداد به وقت محلی بود که پلیس از پایان عملیات و کشته‌شدن سه مهاجم خبر داد و گزارش‌های بعدی هم گویای کشته‌شدن دست کم ١٢٨ نفر و زخمی‌شدن ده‌ها نفردر این حمله بود. خبرگزاری فرانسه به نقل از وزارت بهداشت این کشور گزارش داده که حال حدود هشت نفر از زخمی‌ها وخیم است و ازهمین‌رو احتمال می‌رود بر تعداد کشته‌های این حوادث افزوده شود.

«جولین پیرس»، خبرنگار «رادیو یک اروپا» که در زمان تیراندازی در سالن حضور داشته حادثه را این‌طور شرح می‌دهد: «دو یا سه مرد بدون ماسک با سلاح‌های خودکار کلاشنیکف به داخل سالن آمدند و در میان جمعیت شروع به تیراندازی کردند... ١٠، ١٥ دقیقه طول کشید. هر کس به سمتی می‌رفت. تعداد زیادی گلوله خوردند و مهاجمان مسلح حداقل سه بار فرصت پیدا کردند، دوباره سلاح‌های خود را پر و کشتار را آغاز کنند. ماسکی نداشتند و جوان بودند». اگرچه جولین پیرس می‌گوید مهاجمان حرفی نزده‌‌اند، اما برخی شاهدان عینی این جمله را از آنها شنیده‌اند: «این حمله برای سوریه است».
همزمان بلوار «ولتر» در نزدیکی این سالن کنسرت شاهد یک عملیات انتحاری بود. کوتاه زمانی پیش از حمله به باتاکلان، چندصدمتر دورتر، دو مرد مسلح در خیابانی پر از کافه، یک بار شلوغ و رستوران کامبوجی را هدف قرار دادند و تعدادی از حاضران کشته شدند.

حوالی استادیوم «استاد دو فرانس» در شمال پاریس هم هدف دیگر مهاجمان مسلح بود، جایی که «فرانسوا اولاند»، رئیس‌جمهوری فرانسه به همراه صدها نفر در حال تماشای بازی دوستانه دو تیم فوتبال فرانسه و آلمان بودند. در گزارش‌هایی تأیید نشده، تماشاگران این بازی از سه انفجار و پرتاب نارنجک به سمت جمعیت خبر دادند. گزارش‌های منتشرشده از کشته‌شدن ده‌ها نفر در این حمله حکایت دارد.

فرانسه از زمان پیوستن به ائتلاف ضد داعش در حالت آماده‌باش بود، اما کمتر کسی انتظار چنین عملیات‌های هماهنگ و خونینی را از داعش داشت؛ حملاتی که بی‌راه نیست بگوییم با پرخرج‌ترین فیلم‌های ترسناک هالیوودی برابری می‌کرد. حملات پی‌درپی، مقامات فرانسوی را واداشته که وضعیت اضطراری اعلام کرده و مرزهای این کشور را ببندند و ویزای شینگن را به مدت یک ماه لغو کنند. درپی این حملات که داعش در بیانیه‌ای مسئولیت آن را برعهده گرفت، سه روز عزای عمومی اعلام شد، نزدیک هزار و ٥٠٠ نفر از نیروهای پلیس در پاریس مستقر شدند و به ساکنان این شهر هم توصیه شد که خانه‌های خود را ترک نکنند. حملات خونین فرانسه تنها یک روز پس از آزادی «شنگال» از داعش و کشته‌شدن «جان جهادی»، جلاد معروف داعش صورت گرفت. حالا هیاهو و شادی کشته‌شدن جان جهادی با یک پیام واضح و مبرهن به پایان رسیده است: داعش فقط یک نفر نیست.
-----------------------------------------------------
خونین‌ترین حملات غرب بعد از ١١ سپتامبر
بعد از حملات ١١ سپتامبر آمریکا، حملات تروریستی در غرب گسترش قابل‌توجهی پیدا کرد گرچه غرب پیش از آن نیز شاهد حملاتی از این دست بوده است. جمعه‌شب در ادامه همین حملات بود که پاریس یکی از خونین‌ترین شب‌های خود و حتی اروپا در چندسال اخیر را پشت‌سر گذاشت. به گزارش ایسنا به نقل از اسکای‌نیوز عربی، آنچه شب گذشته در فرانسه رخ داد، یکی از خونین‌ترین آنها بوده است.
حملات پاریس: جمعه‌شب ١٣ نوامبر ٢٠١٥، هشت عامل تروریستی به ٦ نقطه از پاریس حمله کردند که در این حملات دست‌کم ١٢٨ نفر کشته و ده‌هانفر دیگر زخمی شدند. به گفته مسئولان فرانسوی، همه تروریست‌های شرکت‌کننده در این عملیات کشته شدند. فرانسوا اولاند، رئیس‌جمهور فرانسه، داعش را مسئول این حملات خواند. داعش نیز در فایلی ویدئویی مسئولیت این حمله را برعهده گرفت.
حملات نروژ: یک راست‌گرای افراطی به نام «آندرس برینگ بریویک» در تاریخ ٢٢ جولای ٢٠١١ ابتدا بمبی را در نزدیکی ساختمان دولت این کشور در شهر اسلو منفجر کرد و در این حمله هشت نفر را کشت. بعد از آن او به سراغ کمپی متعلق به جوانان حامی کارگران در جزیره «اوتوییا» رفته و در حمله مسلحانه‌ای که با مسلسل انجام داد، ٦٩ نفر را که اکثرشان نوجوان بودند کشت. بااین‌حال این تروریست راست‌گرا در دادگاه نروژ تنها مجازات ٢١ سال حبس را که بیشترین مجازات درنظرگرفته‌شده از سوی قوانین این کشور است، دریافت کرد.

حملات لندن: حملات پاریس خونین‌تر از حملات در لندن محسوب می‌شود. حملات تروریستی لندن در سال ٢٠٠٥ رخ داد؛ زمانی که عاملان انتحاری به طور هم‌زمان متروهای لندن را در ساعاتی که بیشترین ازدحام را داشت هدف قرار دادند. حملات چهار انتحاری به ایستگاه‌های مترو و یک اتوبوس حمل‌ونقل عمومی در لندن به کشته‌شدن ٥٠ نفر و زخمی‌شدن دست‌کم ٧٠٠ نفر دیگر انجامید.
حملات مادرید: اما حملات مادرید که یازدهم مارس ٢٠٠٤ به وقوع پیوست، خونین‌تر از حملات پاریس است. حملات مادرید به کشته‌شدن ١٩١ نفر و زخمی‌شدن بیش از هزارو ٧٥٠ نفر دیگر منجر شد. حملات مادرید که به «انفجارهای ١١ مارس» معروف شد، ایستگاه‌ قطار این شهر را هدف قرار داد.
حمله اوکلاهاما: با اینکه حملات تروریستی در غرب بعد از حملات ١١ سپتامبر ترویج یافت اما این‌گونه حملات در غرب بی‌سابقه نیست. برای نمونه حمله تروریستی‌ای که در «اوکلاهاما» در آوریل ١٩٩٥ انجام شد، از بزرگ‌ترین حملات تروریستی در جهان معاصر محسوب می‌شود. این حمله که ساختمان «آلفرد مورا» در شهر اوکلاهاما را هدف قرار داد، از طریق یک کامیون حاوی مواد منفجره در نوزدهم ١٩٩٥ رخ داد که به کشته‌شدن ١٦٨ نفر و زخمی‌شدن ٦٨٠ نفر دیگر منجر شد. «تیموتی ماکوی»، یک شهروند آمریکایی که حامی فرقه مذهبی با نام «دیویدیون» یا همان «داودیون» بود، دست به این حمله زد. مسئولان آمریکایی پیش‌تر در عملیاتی مسلحانه اعضای این فرقه را به قتل رسانده بودند. ماکوی در ژوئن ٢٠٠١ اعدام شد.