شکی در این نیست که برداشت گسترده از منابع زیرزمینی روزی به پایان خواهد رسید و دیگر از اقتصاد تک‌محصولی به‌عنوان ابزار دیپلماسی، رفاه اجتماعی و ...  بهره جست و کشورهایی که وابستگی کامل به یک محصول دارند، طبیعتاً پس از اتمام ذخایرشان در آینده نزدیک با بحران‌های ملی و فراملی روبرو خواهند شد. در سیاست‌های اقتصاد مقاومتی نیز تأکید ویژه‌ای بر خروج از اقتصاد مقاومتی شده که در گزارش پیش‌رو، ابعاد آن به‌اختصار تشریح شده است.

 
 اقتصاد صنعتی به‌جای اقتصاد تک‌محصولی


به گزارش حمایت، اگرچه حامل انرژی نفت، بخش جدانشدنی از اقتصاد کشور ما در سال‌های متمادی بوده است اما بسیاری از کارشناسان این حوزه به دلیل اتمام پذیری آن برای گذر از جامعه سنتی و تبدیل آن به صنعتی تلاش‌های فراوانی را انجام داده‌اند اما هنوز به‌طور کامل نمی‌توان گفت که اقتصاد ما تک‌محصولی و وابسته به نفت نیست. اقتصاد وقتی متکی به یک محصول باشد، این امر بدان منظور است که فروش این محصول آن‌قدر بالا و درآمد حاصل از آن برای خزانه کافی خواهد بود که دیگر نیازی به توجه به سایر صنایع حس نمی‌شود.  به‌هرحال رسیدن به این باور که نگاه اقتصادی امروز به دنبال توسعه همه‌جانبه ظرفیت‌های صنعتی و ایجاد اشتغال است نیازمند تلاش‌های بیشتری خواهد بود و درنتیجه باید سختی خروج این حوزه را از تک‌محصولی به جان خرید و با استفاده از قابلیت‌های نفت، حامل‌های انرژی و حتی معادن موجود، صنعتی مولد با اتکا به فناوری‌های بومی ایجاد کرد؛ لذا این مسئله می‌طلبد تا پای اقتصاد صنعتی خرد و کلان به عرصه باز شود تا بتوان در اقتصاد مقاومتی و اهداف کلان آن یعنی ایجاد صنعت مولد ملی بدون اتکا به خارج، توسعه پایدار و درنهایت رسیدن به اشتغال افراد مستعد، به‌درستی قرار گرفت.

 
 اقتصاد تک‌محصولی و بحران‌های پیش رو


کشور ما باوجود معادن گسترده و مختلف ازجمله نفت (با ظرفیت حدود 150 میلیارد بشکه قابل استحصال) و حامل‌های انرژی دارای اهمیت استراتژیک در سطح بین‌المللی است؛ ازاین‌رو، علی‌رغم توسعه سرمایه‌گذاری در این بخش‌ها مخصوصاً حوزه‌ها و میادین مشترک نفت و گاز با کشورهای همسایه به‌منظور جلوگیری از برداشت بی‌رویه این کشورها باید فکری هم به حال سایر صنایع نمود. ایجاد اشتغال در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی برای اقتصاد کشور آن‌قدرها هم آسان و کم‌هزینه نیست و نیازمند ساختاری گسترده و سرمایه‌گذاری‌های کلان است، تازه وقتی هم این صنایع توسعه می‌یابد، بخش‌های مختلف اقتصادی صدایشان بلند می‌شود و می‌گویند چرا برای اقتصاد تک‌محصولی این مقدار هزینه می‌شود و سایر صنایع موردتوجه قرار نمی‌گیرند. پس، خروج از این مدل اقتصاد مسیر پرپیچ‌وخمی دارد. بخش‌های مختلف اقتصادی همانند مسکن، خودروسازی، کشاورزی، صنایع بزرگ و کوچک اگر توسعه یابند قطعاً منفعت بیشتری را برای کشور در بر خواهند داشت و زمینه را ایجاد می‌کنند تا معادن، نفت و حامل‌های انرژی به کمک توسعه زیرساخت‌ها بیایند و به‌جای خام فروشی، مواد اولیه صنایع را به‌منظور ایجاد همه ظرفیت‌های لازم همانند اشتغال، رسیدن به سود منطقی، تحقق اقتصاد مقاومتی و ... بکار گیرند. افزون بر اینکه، بحران پیش روی اقتصاد تک‌محصولی، بستر مسائل دیگری مثل تحریم‌های بین‌المللی ظالمانه علیه کشور را نیز ایجاد کرده است.

 
 پیش به‌سوی توسعه پایدار اقتصاد مقاومتی


به گزارش تبیان، تا زمانی که اقتصاد با یک محصول شناخته شود، قطعاً سایر محصولات را نیز تحت‌الشعاع خود قرار می‌دهد و دیگر راهی برای توسعه آن‌ها باقی نمی‌گذارد. اقتصاد وقتی متکی به یک محصول باشد، کار به اینجا می‌رسد که فروش این محصول آن‌قدر بالا می‌رود که درآمد حاصل از آن برای خزانه کافی است و دیگر نیازی به توجه به سایر صنایع حس نمی‌شود.


حالا که رهبر انقلاب نسبت به خروج از وضعیت تک‌محصولی، توجه ویژه به همه بخش‌های تولیدی برای رسیدن به توسعه پایدار و بومی‌سازی محصولات تأکید و تصریح ویژه دارند، پس باید چاره‌ای اندیشید تا اهداف اقتصاد مقاومتی بیش‌ازپیش به وقوع بپیوندد. در اقتصاد مقاومتی، خام فروشی جایگاهی ندارد و فاقد صرفه اقتصادی است، چراکه اگر صنایع توسعه یابند، از محل مالیات‌های حاصل از آن، درآمد دولت نیز بالا می‌رود و آن‌وقت می‌توان گفت که نگاه به نفت و حامل‌های انرژی صرفاً توسعه‌ای خواهد بود و درنتیجه، صادرات منابع به‌صورت خام از دستور کار خارج می‌شود. اقتصاد مقاومتی برنامه‌ای کلان برای توسعه خواهد بود که باید از تمام توان خود به‌منظور حرکت به سمت آن استفاده نمود و باید از درآمد حاصل از حوزه حامل‌های انرژی، معادن و ...  در بخش‌های خصوصی و صنعتی هزینه کرد تا به توسعه پایدار مدنظر نظام برسیم.