دنیای معدن -نامیبیا کشور افریقایی غنی از منابع معدنی است که رییس‌جمهور آن در روند رو به رشدی، برای جذب سرمایه‌گذاران خارجی تلاش می‌کند. به نقل از ماینینگ‌فناوری کشور ۲میلیون نفری نامیبیا و معادن آن تاریخچه پرفراز و نشیبی را طی کرده‌اند. بخش اعظم منطقه نامیبیای امروزی از سال ۱۸۸۴ میلادی (۱۲۶۳ خورشیدی) تا پایان جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۸م (۱۲۹۷ خورشیدی) مستعمره آلمان بود و پس از آن به کنترل افریقای جنوبی درآمد تا اینکه در سال ۱۹۹۰ میلادی (۱۳۶۹ خورشیدی) استقلال خود را بهدست آورد. این استقلال به قیمت گذران ۲۴ سال جنگ و از دست رفتن زندگی ۲۰ تا ۲۵هزار نفر بهدست آمد. این باور وجود دارد که یکی از دلایل کلیدی طولانی شدن جنگ برای استقلال، وجود همین مقادیر زیاد منابع طبیعی در این کشور بود که مانع میشد افریقای جنوبی به راحتی از این مستعمره خود دل بکند و در نهایت به شرطی با استقلال نامیبیا کنار آمد که قانونگذاران پیشین کشور بر مذاکرات اقتصادی اجازه اعمال نفوذ و قدرت داشته باشند و حضور افریقای جنوبی در صنعت معدن نامیبیا همچنان پررنگ باشد. این کشور، حالا و پس از طی کردن مسیر طولانی استقلال با غرور به ثبات و پایداری بخش اقتصادی خود میبالد و در میان دولتهای افریقایی رتبه پنجم را دارد. این شاخص معتبر بر مبنای سلامتی و حاکمیت قانون ترتیب داده میشود؛ فاکتورهایی که صنعت نامیبیا از فیلتر آنها عبور میکند و حالا صنعت معدن نامیبیا در حال رشد است و به گزارش موسسه فریزر در سال ۲۰۱۴ میلادی ( ۱۳۹۳ خورشیدی) در زمینه معدن و اکتشاف، رتبه یک را در میان کشورهای افریقایی دارد. روند رو به رشد معدنکاری در نامیبیا در ذخایر سرشار از فلزات پایه و گرانبها در این کشور ظهور و بروز پیدا کرده که بیش از همه در استخراج و فرآوری الماس تجلی دارد. اکنون این کشور ۸۲۵هزار و ۴۱۸ کیلومترمربعی، ششمین تولیدکننده بزرگ الماس و پنجمین تولیدکننده بزرگ اورانیوم جهان است و در سال آینده میلادی که معدن هوساب - متعلق به چین - در آن بازگشایی شود، در تولید آلومینیوم رتبه دوم جهانی را بهدست میآورد. طرحهایی هم که در حال حاضر در راستای تقویت صنعت تولید در این کشور پیشبینی شده این اطمینان را به وجود میآورد که نامیبیا نهتنها در استخراج مواد معدنی رشد چشمگیری دارد بلکه در زمینه فرآوری آن نیز قدرت زیادی پیدا کرده و درحال ایجاد یک بازار منحصربهفرد در زمینه سنگهای قیمتی است. این رخداد به سمت و سویی حرکت میکند تا بخش معدن، توسعهیافتهتر و از نظر اقتصادی سودمندتر شود. همچنین براساس استراتژی وزارت صنعت و تجارت نامیبیا، این کشور به دنبال این است که ۱۵درصد از الماسهای اکتشاف شده در نامیبیا برای پردازش و فروش به شرکتهای همین کشور وارد شوند. موقعیت جغرافیایی نامیبیا نیز این کشور را یک انتخاب کلیدی برای سرمایهگذاریهای بینالمللی قرار میدهد. این کشور در ساحل جنوب غربی افریقا قرار گرفته و در سواحل خود شبکههای کشتیرانی را در مرز با ۵ کشور تاسیس کرده است. نامیبیا دروازهای است به جامعه بازار مشترک توسعهیافته افریقای جنوبی و این قابلیت را دارد که امکان دسترسی به بازاری با ظرفیت ۵۰۰میلیون نفر و مشتریان احتمالی ۲۸۰میلیون نفری را فراهم کند. اکنون بخش معدن ۱۱/۵درصد از تولید ناخالص داخلی نامیبیا و ۵۰درصد از دستاوردهای تجارت خارجی آن را تشکیل میدهد و امکان اشتغال برای ۲درصد از جمعیت کشور را فراهم میکند. شرکت الماس نامدِد که حاصل مشارکت دولت نامیبیا و شرکت انگلیسی امریکایی دیبرز است، بزرگترین منبع درآمد خارجی این کشور است و به تنهایی بیش از یک پنجم درآمدهای بینالمللی کشور را تشکیل میدهد. این شرکت ۴ سال پس از استقلال، در سال ۱۹۹۴ میلادی (۱۳۷۳ خورشیدی) شکل گرفت. همچنین در طول دهه گذشته که معدنکاری در میانه آب و خشکی آغاز شده است، دیبرز امتیاز منطقهای به وسعت ۳۷۰۰ مایل مربع را در بستر دریا بهدست آورده و با استفاده از ماشینآلاتی به نام بوچر در آن شروع به استخراج الماس کرده است. با استفاده از این ماشینآلات دی برز میتواند بستر دریای نامیبیا را بکاود و در هر ساعت ۶۰ تن سنگ را استخراج کند. نامیبیا در امتداد جذب سرمایهگذار خارجی، موفق به انعقاد یک قرارداد ۱۰ساله با دی برز بهعنوان شرکت الماس پیشرو در جهان شده است. این طولانیترین قراردادی است که دی برز تاکنون امضا کرده است. علاوه بر دی برز انگلیسیامریکایی، هند نیز دیگر کشوری است که به همکاری مشترک در زمینه مواد معدنی در نامیبیا تمایل دارد. رییسجمهور هند اوایل امسال میلادی در سخنرانی خود در دانشگاه علوم و فناوری نامیبیا از تصمیم کشور خود برای سرمایهگذاری در صنعت معدن این کشور گفت و این تمایل خود را به همراه وعدههای شراکت دو کشور در سایر زمینهها مانند کشاورزی و فناوری اطلاعات اعلام کرد.

بخش اعظم منطقه نامیبیای امروزی از سال ۱۸۸۴ میلادی (۱۲۶۳ خورشیدی) تا پایان جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۸م (۱۲۹۷ خورشیدی) مستعمره آلمان بود و پس از آن به کنترل افریقای جنوبی درآمد تا اینکه در سال ۱۹۹۰ میلادی (۱۳۶۹ خورشیدی) استقلال خود را به‌دست آورد. این استقلال به قیمت گذران ۲۴ سال جنگ و از دست رفتن زندگی ۲۰ تا ۲۵هزار نفر به‌دست آمد.
این باور وجود دارد که یکی از دلایل کلیدی طولانی شدن جنگ برای استقلال، وجود همین مقادیر زیاد منابع طبیعی در این کشور بود که مانع می‌شد افریقای جنوبی به راحتی از این مستعمره خود دل بکند و در نهایت به شرطی با استقلال نامیبیا کنار آمد که قانون‌گذاران پیشین کشور بر مذاکرات اقتصادی اجازه اعمال نفوذ و قدرت داشته باشند و حضور افریقای جنوبی در صنعت معدن نامیبیا همچنان پررنگ باشد. این کشور، حالا و پس از طی کردن مسیر طولانی استقلال با غرور به ثبات و پایداری بخش اقتصادی خود می‌بالد و در میان دولت‌های افریقایی رتبه پنجم را دارد. این شاخص معتبر بر مبنای سلامتی و حاکمیت قانون ترتیب داده می‌شود؛ فاکتورهایی که صنعت نامیبیا از فیلتر آنها عبور می‌کند و حالا صنعت معدن نامیبیا در حال رشد است و به گزارش موسسه فریزر در سال ۲۰۱۴ میلادی ( ۱۳۹۳ خورشیدی) در زمینه معدن و اکتشاف، رتبه یک را در میان کشورهای افریقایی دارد. روند رو به رشد معدنکاری در نامیبیا در ذخایر سرشار از فلزات پایه و گرانبها در این کشور ظهور و بروز پیدا کرده که بیش از همه در استخراج و فرآوری الماس تجلی دارد. اکنون این کشور ۸۲۵هزار و ۴۱۸ کیلومترمربعی، ششمین تولیدکننده بزرگ الماس و پنجمین تولیدکننده بزرگ اورانیوم جهان است و در سال آینده میلادی که معدن هوساب - متعلق به چین - در آن بازگشایی شود، در تولید آلومینیوم رتبه دوم جهانی را به‌دست می‌آورد. طرح‌هایی هم که در حال حاضر در راستای تقویت صنعت تولید در این کشور پیش‌بینی شده این اطمینان را به وجود می‌آورد که نامیبیا نه‌تنها در استخراج مواد معدنی رشد چشمگیری دارد بلکه در زمینه فرآوری آن نیز قدرت زیادی پیدا کرده و درحال ایجاد یک بازار منحصربه‌فرد در زمینه سنگ‌های قیمتی است. این رخداد به سمت و سویی حرکت می‌کند تا بخش معدن، توسعه‌یافته‌تر و از نظر اقتصادی سودمندتر شود. همچنین براساس استراتژی وزارت صنعت و تجارت نامیبیا، این کشور به دنبال این است که ۱۵درصد از الماس‌های اکتشاف شده در نامیبیا برای پردازش و فروش به شرکت‌های همین کشور وارد شوند. موقعیت جغرافیایی نامیبیا نیز این کشور را یک انتخاب کلیدی برای سرمایه‌گذاری‌های بین‌المللی قرار می‌دهد. این کشور در ساحل جنوب غربی افریقا قرار گرفته و در سواحل خود شبکه‌های کشتیرانی را در مرز با ۵ کشور تاسیس کرده است. نامیبیا دروازه‌ای است به جامعه بازار مشترک توسعه‌یافته افریقای جنوبی و این قابلیت را دارد که امکان دسترسی به بازاری با ظرفیت ۵۰۰میلیون نفر و مشتریان احتمالی ۲۸۰میلیون نفری را فراهم کند. اکنون بخش معدن ۱۱/۵درصد از تولید ناخالص داخلی نامیبیا و ۵۰درصد از دستاوردهای تجارت خارجی آن را تشکیل می‌دهد و امکان اشتغال برای ۲درصد از جمعیت کشور را فراهم می‌کند. شرکت الماس نامدِد که حاصل مشارکت دولت نامیبیا و شرکت انگلیسی امریکایی دی‌برز است، بزرگترین منبع درآمد خارجی این کشور است و به تنهایی بیش از یک پنجم درآمدهای بین‌المللی کشور را تشکیل می‌دهد. این شرکت ۴ سال پس از استقلال، در سال ۱۹۹۴ میلادی (۱۳۷۳ خورشیدی) شکل گرفت. همچنین در طول دهه گذشته که معدنکاری در میانه آب و خشکی آغاز شده است، دی‌برز امتیاز منطقه‌ای به وسعت ۳۷۰۰ مایل مربع را در بستر دریا به‌دست آورده و با استفاده از ماشین‌آلاتی به نام «بوچر» در آن شروع به استخراج الماس کرده است. با استفاده از این ماشین‌آلات دی برز می‌تواند بستر دریای نامیبیا را بکاود و در هر ساعت ۶۰ تن سنگ را استخراج کند. نامیبیا در امتداد جذب سرمایه‌گذار خارجی، موفق به انعقاد یک قرارداد ۱۰ساله با دی برز به‌عنوان شرکت الماس پیشرو در جهان شده است. این طولانی‌ترین قراردادی است که دی برز تاکنون امضا کرده است. علاوه بر دی برز انگلیسی‌امریکایی، هند نیز دیگر کشوری است که به همکاری مشترک در زمینه مواد معدنی در نامیبیا تمایل دارد.
رییس‌جمهور هند اوایل امسال میلادی در سخنرانی خود در دانشگاه علوم و فناوری نامیبیا از تصمیم کشور خود برای سرمایه‌گذاری در صنعت معدن این کشور گفت و این تمایل خود را به همراه وعده‌های شراکت دو کشور در سایر زمینه‌ها مانند کشاورزی و فناوری اطلاعات اعلام کرد.