حاجی آبادی در گفت‌وگو با ماین نیوز مطرح کرد:
کاهش ۸۰ درصدی مصرف انرژی با تجهیزات جدید در فولاد مبارکه
گروه صنایع معدنی >فولاد - مدیرعامل شرکت کهربا گستر که در زمینه معدن، مهندسی و بازرگانی خارجی فعالیت میکند، معتقد است اگر شرکت‌های تولیدکننده در سال آینده نگاه صادراتی نداشته باشند، با مشکلات بزرگی مواجه می‌شوند.
به گزارش خبرنگار ماین نیوز، محمدعلی حاجی آبادی با اشاره به اقدامات شرکت کهربا گستر اظهار کرد: یکی از مهمترین اقدامات ما این بود که در قسمتی از فولاد مبارکه بحث کاهش مصرف انرژی را اجرایی کردیم و توانستیم برای اولین بار شاهد کاهش 80 درصدی مصرف انرژی بودیم.خبرنگار ماین نیوز با محمدعلی حاجی آبادی، مدیرعامل شرکت کهربا گستر گفت‌وگویی انجام داده که متن آن به شرح زیر است:
با چه شرکتهایی در کشور همکاری داشته و بازار هدف اصلی کهربا گستر چه شرکتهایی هستند؟
در زمینه خدمات مهندسی و سرویس‌های بازرگانی، بیشتر فولادساز‌ان کشور با ما همکاری داشته و جزو مشتریان ما محسوب می‌شوند. همچنین شرکت‌های زیرمجموعه ما نیز در حوزه تولید سنگ‌های تزئینی و باریت فعالیت دارند. در کنار این شرکت‌ها نیز شرکت دیگری در حوزه مواد شیمیایی داریم که سال گذشته به عنوان صادرکننده نمونه ملی انتخاب شد.
نمایندگی چه شرکتهایی را از اروپا در اختیار دارید؟
نمایندگی 15 شرکت را به صورت انحصاری و غیرانحصاری در اختیار داریم، به طوری که در زمینه کابل نمایندگی زیمنس سابق، در زمینه تجهیزات ضدانفجار نمایندگی بارتک آلمان، در زمنیه تجهیزات فولادسازی نمایندگی یومز را در اختیار داریم. البته شرکتهایی را که نمایندگی آنها در اختیار داریم، متعدد هستند. یکی از مهمترین اقدامات ما این بود که در قسمتی از فولاد مبارکه بحث کاهش مصرف انرژی را اجرایی کردیم و توانستیم برای اولین بار شاهد کاهش 80 درصدی مصرف انرژی بودیم.
چطور این اقدام برای اولین بار اجرایی شد؟
کمپرسورهای واحد صبا فولاد مبارکه، کمپرسورهای (کا 250) روسی قدیمی بود. در نتیجه ما با انجام کار مهندسی و اضافه کردن برخی قطعات کنترلی توانستیم، مصرف انرژی در این واحد را تا 80 درصد کاهش دهیم که این رقم بسیار قابل توجه است. در واقع صرفه‌جویی کلانی در ارز کشور نیز صورت گرفت.
آیا در هلدینگ خود به دنبال بومی‌سازی هستید؟
بخش عمده اقدامات صورت گرفته در واحد صبا فولاد مبارکه توسط نیروهای خودمان انجام گرفت. در واقع 80 درصد کار توسط خودمان انجام گرفت و تنها در اجرای 20 درصد دیگر از رو‌س‌ها کمک گرفته شد. اما در حال حاضر این توانایی وجود دارد که نزدیک به 95 درصد کار توسط نیروهای خودمان انجام شود.
با چه شرکت‌های فولادی دیگری همکاری دارید؟
فولاد خوزستان، فولاد خراسان، فولاد آلیاژی ایران، فولاد آلیاژی اصفهان و گروه ملی فولاد و ذوب‌آهن جزو شرکت‌های فولادی هستند که با آنها همکاری داریم.
چه تجهیزاتی برای این شرکت‌های فولادی از سوی شرکت شما مهیا شده است؟
تجهیزات بسیاری برای شرکت‌های فولادی مهیا کرده‌ایم زیرا نزدیک به 25 سال است که تجهیزات مختلفی را وارد میکنیم. عمده‌ترین این تجهیزات، الکترودهای گرافیتی، بلوک‌های کربنی که در ساخت کوره شماره 2 ذوب آهن استفاده شد، موتورهای های‌ولتاژ فولاد مبارکه، غلطک‌های ذوب آهن را شامل می‌شود. در زمینه نسوزها نیز از طریق یکی از شرکت‌های اقماری «ذوب آوران» نیز تامین نسوزها انجام می‌شود. تجهیزات نسوز ما بیشتر از سوی شرکت‌های معتبر چینی وارد می‌شوند.
نظر شما درباره محصولات کشور چین چیست؟ زیرا برخی افراد معتقدند کیفیت محصولات چینی پایین اما قیمت آن ارزان است.
چین محصولات خود را در درجه‌های مختلف و با قیمت‌های متفاوت تولید میکند. متاسفانه، برخی از همکاران ما به سراغ محصولات ارزان می‌روند که بدون شک از کیفیت پایینی برخوردار است. اما شرکت ما محصولات خود را گارانتی کرده و از تولیدکنندگانی خرید میکنیم که محصول شرکتشان را به اروپا صادر می‌کنند. در نتیجه از دیدگاه کیفی محصول معتبری تولید می‌کنند. با توجه به مشکلات بودجه‌ای کشورها و کاهش قیمت نفت و فولاد در سطح بین‌المللی، پیش‌بینی ما این است که شرکتهایی موفق خواهند بود که بحث صادرات را در اولویت خود قرار دهند. چندین مزیت در کشور ما وجود دارد که بسیار حائز اهمیت است اما متاسفانه آنها را فراموش کرده‌ایم. مواد اولیه ارزان و قابل دسترس یکی از مهمترین مزیت های موجود در کشور است. همچنین انرژی و نیروی انسانی ارزان و دسترسی به بازارهای مصرفی همچون بازار روسیه از مزیت‌هایی است که کشور در اختیار دارد.
چطور باید از فرصت‌ها و بازارهای تحت اختیار استفاده کرد؟
متاسفانه ما دو فرصت بسیار خوب در بازار را سال‌های گذشته از دست دادیم، اولین فرصت از دست رفته به سال 1991 و فروپاشی شوروی باز می‌گردد. در آن سال بازار خوبی در حدود 350 میلیون نفر از کشورهای مشترک‌المنافع را در اختیار داشتیم که متاسفانه برخی تاجران به دلیل صادرات کالای نامرغوب به این بازار باعث از دست رفتن این فرصت شدند. همچنین پس از جنگ بوسنی و هرزگوین بازار بوسنی بطور کلی در دست ما بود، اما به دلیل ورود جنس نامرغوب از سوی تاجران ایرانی به این کشور بازار بوسنی را نیز از دست دادیم. در حال حاضر فرصت دیگری پیش‌روی ما قرار گرفته است. خوشبختانه از سال 1991 تاجران ما تغییر رویه داده و کیفیت تولیدات کشور ما بالا رفته است، بطوری که صادرکنندگان ایرانی به اصول اولیه صادرات اشراف دارند، در نتیجه الان زمان خوبی است تا از بازار بزرگ روسیه و چند کشور دیگر همچون روسیه سفید، قزاقستان و... که با روسیه قرارداد گمرکی دارند، استفاده کنیم.
نظر شما درمورد زیرساخت‌های اولیه برای سرمایه‌گذاری چیست؟
ارتباط میان زیرساخت و صادرات مانند ارتباط مرغ و تخم مرغ است، یعنی تا زمانی که صادرات انجام نشود نیاز به زیرساخت و تامین منابع مالی احساس نمی‌شود، از سویی با ایجاد زیرساخت می‌توان صادرات را انجام داد. بنابراین باید در حوزه‌هایی مانند سنگ، مواد معدنی و ... که مزیت نسبی وجود دارد، بازار هدف را شناسایی کرده و شروع به فعالیت کنیم. در غیر این صورت شرکت هایی که سال آینده صادرات نداشت باشند با مشکلات سنگینی مواجه می‌شوند.
با توجه به این صحبت یعنی رکود در سال آینده ادامه پیدا میکند؟
از دیدگاه من، سال آینده فرصت خوبی برای صادرات خواهد بود. در حال حاضر دلار در حدود 3600 تا 3700 است اما پیش‌بینی می‌شود این رقم به دلیل بحث درآمد نفتی افزایش یابد. از سوی دیگر مزیت بخشودگی مالیاتی و استفاده از نرخ‌های پایین وام در حدود 2 درصد تخفیف‌هایی است که صادرکنندگان می‌توانند از آنها استفاده کنند. اما بازار داخل کشور نیز به دلیل رکود طرح‌‌های عمرانی بازار خوبی برای تولیدکنندگان نیست، در نتیجه بهترین راهکار صادرات است. در مجموعه ما نیز شرکت اشکان شیمی، سال گذشته عنوان صادرکننده ملی را از آن خود کرد. ما به آمریکا، استرالیا، اروپا، آفریقا، ترکیه و کشورهای مشترک‌المنافع صادرات داشتیم. همچنین بلوک سنگ تزئینی را نیز به چین صادر میکنیم که ماده خام بوده و چندان راضی از این موضوع نیستیم اما برای تامین نقدینگی مجبور به این کار هستیم. اما باریت و وازلین را به صورت محصول نیمه ساخته شده صادر میکنیم.
با برداشته شدن تحریم‌ها فکر می‌‌کنید سرمایه‌گذاری در ایران شتاب خواهد گرفت؟ آیا قوانین برای سرمایه‌گذاران مشخص است؟
بدون شک سرمایه‌گذاری بهتر از گذشته خواهد شد. خوشبختانه ما قانونی به عنوان قانون حمایت از سرمایه‌گذاران خارجی داریم که کاملا شفاف و مشخص است. از سوی دیگر پروژه‌ها در صنعت نفت و گاز تا 10 سال آینده مشخص است. در بخش فولاد نیز هدف تولید 55 میلیون تن فولاد در سال 1404 مشخص و شفاف است. از سوی دیگر پکیج‌های سرمایه‌گذاری برای ورود سرمایه‌گذاران خارجی آماده است.
آیا در 1404 به این میزان تولید از فولاد دست خواهیم یافت؟
به اعتقاد من این هدف محقق نخواهد شد، زیرا زمانی ما این افق را ترسیم کردیم که شدت تحریم‌ها بالا نبود و قیمت نفت به میزان فعلی کاهش نیافته بود، اما این موارد باعث شد تا تحقق این هدف با تاخیر همراه شود . البته امروز فضا برای سرمایه‌گذاری خوب است اما بخشی از تحریم‌ها همچنان پابرجا بوده و می‌تواند این موضوع را تحت تاثیر قرار دهد.
چرا در ایران استارت پروژه‌ها زده می‌شود اما پایان آنها مشخص نیست؟ اما کشورهای خارجی پس از آغاز پروژه به موقع آن‌را تمام می‌کنند.
اگر بخواهیم این موضوع را در یک جمله خلاصه کرد باید گفت، متاسفانه در کشور ما مشکل مدیریتی وجود دارد و تا زمانی که مدیریت‌ها براساس لیاقت نباشد این روند ادامه خواهد داشت. در چند سال گذشته مدیریت‌ها براساس روابط بود در نتیجه اگر لیاقت معیار اصلی برای مدیریت باشد بی‌شک این مشکلات حل خواهد شد.
نظر شما در مورد دامپینگ چین چیست و تا چه اندازه به تولیدکنندگان داخلی آسیب می‌زند؟
اگر بازار داخلی و خارجی را جدا از هم بررسی کنیم ما هم می‌توانیم چنین دامپینگی را در بازار جهانی داشته باشیم، زیرا شرکت‌های فولادی ما برای سرمایه در گردش نیازمند نقدینگی هستند، اگر تامین وجه نکنند مجبور هستند این نقدینگی را از منابع پر هزینه مانند بانک‌ها انجام دهند. از سوی دیگر وقتی با کمبود نقدینگی مواجه هستند، فروشندگان نیز به جنس و مواد اولیه را گران‌تر به آنها می دهند. در نتیجه اگر دامپینگ کنند به مراتب بهتر از آن است که دست‌روی دست گذاشته تا چینی‌ها فروش خود را انجام دهند.
آیا تعرفه فولاد مناسب است؟
زمانی که تعرفه گمرکی در قرن 17 ایجاد شد، انگلیس 2 شرط برای دریافت آن مطرح کرد، اول آنکه این تعرفه صرف پیشرفت و توسعه همان صنعت شود تا بتواند در بازارهای دنیا رقابت کند. همچنین شرط دیگر آن بود، حمایت تعرفه کمرگی حمایت محدود از نظر زمانی باشد. به نظر من این دو اصل باید در تعرفه گمرکی ایجاد شود. در واقع باید تعرفه دریافتی برای توسعه صنعت فولاد استفاده شود اما از سوی دیگر باید مدت آن محدود باشد.
راه‌آهن جمهوری اسلامی در تلاش است تا حمل و نقل ریلی را توسعه دهد، آیا به عنوان نماینده شرکت روسی در زمینه واگن‌سازی با شما صحبتی انجام شده است؟
در حال حاضر هزینه حمل ریلی نسبت به جاده‌ای گران‌تر است. البته سرعت حمل ریلی بیشتر از حمل جاده‌ای است و به نوعی می‌توان زمان را خرید. درباره صحبت راه‌آهن برای تولید ریل نیز در این نمایشگاه مذاکراتی صورت گرفت و شرکتهایی که وابسته به شرکت‌های دولتی بودند در این زمینه مذاکراتی انجام دادند که امیدواریم به نتیجه برسد. البته مشکل اصلی برای حمل‌و نقل ریلی، دسترسی به ریل است. در حال حاضر راه‌اهن 750 هزار تن نیاز ریلی دارد که قرار است 250 هزار تن از هند و 500 هزار تن آن از ذوب آهن خریداری شود. اگر ذوب آهن به چنین موفقیت دست پیدا کند، تحول بزرگی در صنعت فولاد کشور در تولید ریل رخ خواهد داد.
آیا تولید فولادهای خاص در توسعه صادرات موثر است؟
ما چندین بازار بزرگ همچون قطر، امارات، پاکستان، افغانستان و به زودی بازسازی سوریه و عراق را در اختیار داریم که نباید آنها را از دست دهیم. به نظر من مزیت نسبی ما به این کشورها مزیت نیروی انسانی ارزان، انرژی و مواد اولیه است در نتیجه با در اختیار داشتن این مزیت‌ها می‌توان در بازارهای منطقه رقابت داشت.
گفت‌وگو از علیرضا جعفری نژاد