دنیای معدن - کاهش قیمت سنگ آهن در دو سال اخیر در حالی بازارهای جهانی را تحت تاثیر قرارداده که ایران هم به عنوان یکی از تولیدکنندگان سنگ آهن دنیا از این موضوع تاثیر پذیرفته است. کارشناسان معتقدند افت شدید قیمت سنگ آهن و سیاستگذاری در بزرگترین بازار مصرفی دنیا یعنی چین شانس پیروزی ایران را در رقابت با بزرگان این صنعت پایین آورده و سبب شده ظرفیت صادرات سنگ اهن کشور به شدت کاهش پیدا کند. کیوان جعفری طهرانی رئیس امور بینالملل در انجمن تولیدکنندگان سنگآهن اظهار کرد: صادرات سنگآهن به لحاظ تاریخی به حدود 15 سال پیش برمیگردد که در آن زمان بازار مصرفی چین وجود نداشت. اگر هم بود تقاضای بسیاری برای تامین خوراک مورد نیاز تولید فولاد نداشت. عضو هیات مدیره انجمن سنگآهن افزود: در این برهه زمانی، اغلب معادن سنگآهن استان هرمزگان برای اولین بار اقدام به صادرات سنگآهن هماتیت کردند. اغلب به دلیل فاصله نزدیکی که وجود داشت با بارج این کار را انجام میدادند و معمولا با محمولههای 6 هزار تنی انجام میشد. او افزود: این روال کم و بیش ادامه داشت تا اینکه چین به صورت جدی اوایل سال 2000 میلادی، اقدام به افزایش ظرفیت تولید فولاد کرد به صورتی که در طول 30 سال گذشته، چین ظرفیت تولید فولاد خود را از 30 میلیون تن به 800 میلیون تن در سال رساند. بیشترین افزایش تولید سنگآهن هم به 15 سال پیش برمیگردد که چین از صد میلیون تن افزایش داد و طبیعتا به این نیاز پیدا کرده که از کشورهای دیگر هم سنگآهن مورد نیاز خود را تامین کند. جعفری طهرانی تصریح کرد: طبیعتا استرالیا به دلیل فاصله نزدیکی که به چین دارد، اولین انتخابش چین بود. بعدها به علت اینکه ما شاهد افزایش قیمت سنگآهن بودیم، فاصله دورتر برزیل که سه برابر فاصله دریایی استرالیاست، مطرح شد. فاصله کشورهای میانی که بین استرالیا و برزیل بودند، مانند چین و هندوستان باعث شد این کشورها وارد عرصه صادرکنندگان سنگآهن شدند. او با بیان اینکه یکی از این کشورها ایران بود، گفت: تا سال 2009 میلادی رتبه چهارم صادرکنندگان سنگآهن به چین و هندوستان متعلق داشت تا اینکه عوارض صادراتی وضع کردند و سال 2010 افت قیمت شدیدی به وجود آمد. رئیس امور بینالملل در انجمن تولیدکنندگان سنگآهن افزود: ایران قبل از 2010 رتبه پنجم را در صادرات سنگآهن داشت و 2010 تا 2012 رتبه چهارم را کسب کرد زیرا در این مقطع افزایش قیمت حتی در سال 2013 را شاهد بودیم. عضو هیات مدیره انجمن سنگآهن افزود: از سال 2014 به دلیل افت شدید قیمت سنگآهن و با توجه به اینکه بزرگترین بازار مصرفی در حال حاضر وجود دارد، چین است، ایران کمترین شانس رقابت با بزرگان این صنعت و بازار را در بین استرالیا و برزیل داشت چرا که ظرفیت صادراتش به شدت کاهش پیدا کرد.

کیوان جعفری طهرانی رئیس امور بین‌‌الملل در انجمن تولیدکنندگان سنگ‌آهن اظهار کرد: صادرات سنگ‌آهن به لحاظ تاریخی به حدود 15 سال پیش برمی‌گردد که در آن زمان بازار مصرفی چین وجود نداشت. اگر هم بود تقاضای بسیاری برای تامین خوراک مورد نیاز تولید فولاد نداشت.

عضو هیات مدیره انجمن سنگ‌آهن افزود: در این برهه زمانی، اغلب معادن سنگ‌آهن استان هرمزگان برای اولین بار اقدام به صادرات سنگ‌آهن هماتیت کردند. اغلب به دلیل فاصله نزدیکی که وجود داشت با بارج این کار را انجام می‌دادند و معمولا با محموله‌های 6 هزار تنی انجام می‌شد.
او افزود: این روال کم و بیش ادامه داشت تا اینکه چین به صورت جدی اوایل سال 2000 میلادی، اقدام به افزایش ظرفیت تولید فولاد کرد به صورتی که در طول 30 سال گذشته، چین ظرفیت تولید فولاد خود را از 30 میلیون تن به 800 میلیون تن در سال رساند. بیشترین افزایش تولید سنگ‌آهن هم به 15 سال پیش برمی‌گردد که چین از صد میلیون تن افزایش داد و طبیعتا به این نیاز پیدا کرده که از کشورهای دیگر هم سنگ‌آهن مورد نیاز خود را تامین کند.
جعفری طهرانی تصریح کرد: طبیعتا استرالیا به دلیل فاصله نزدیکی که به چین دارد، اولین انتخابش چین بود. بعدها به علت اینکه ما شاهد افزایش قیمت سنگ‌آهن بودیم، فاصله دورتر برزیل که سه برابر فاصله دریایی استرالیاست، مطرح شد. فاصله کشورهای میانی که بین استرالیا و برزیل بودند، مانند چین و هندوستان باعث شد این کشورها وارد عرصه صادرکنندگان سنگ‌آهن شدند.
او با بیان اینکه یکی از این کشورها ایران بود، گفت: تا سال 2009 میلادی رتبه چهارم صادرکنندگان سنگ‌آهن به چین و هندوستان متعلق داشت تا اینکه عوارض صادراتی وضع کردند و سال 2010 افت قیمت شدیدی به وجود آمد.
رئیس امور بین‌‌الملل در انجمن تولیدکنندگان سنگ‌آهن افزود: ایران قبل از 2010 رتبه پنجم را در صادرات سنگ‌آهن داشت و 2010 تا 2012 رتبه چهارم را کسب کرد زیرا در این مقطع افزایش قیمت حتی در سال 2013 را شاهد بودیم.
عضو هیات مدیره انجمن سنگ‌آهن افزود: از سال 2014 به دلیل افت شدید قیمت سنگ‌آهن و با توجه به اینکه بزرگترین بازار مصرفی در حال حاضر وجود دارد، چین است، ایران کمترین شانس رقابت با بزرگان این صنعت و بازار را در بین استرالیا و برزیل داشت چرا که ظرفیت صادراتش به شدت کاهش پیدا کرد.