از سوی دیگر براین باورم که از نظر کفایت سرمایه و مقررات احتیاطی و کنترل‌های داخلی، بانک‌های ایرانی نسبت به بانک‌های بین‌المللی از استانداردهای بسیار پایین‌تری برخوردار هستند. همین موضوع می‌تواند در ایجاد همکاری دوجانبه بین بانک‌ها چالش‌برانگیز باشد و همکاری‌ها را با سختی مواجه کند. 
این درحالی است که در سال‌های قبل از وضع تحریم‌های بین‌المللی، به‌دلیل تداوم ارتباط دوجانبه بانک‌های ایرانی با خارجی‌ها این نواقص کمتر دیده می‌شد. 

اما در شرایط فعلی و باتوجه به اینکه بالاخره بعد از سال‌ها قرار است که ارتباط دوباره ازسرگرفته شود و در این میان قراردادها و روابط جدید دوباره تدوین شود به احتمال بسیار زیاد بانک‌های خارجی از ما تقاضاها و درخواست‌های مطابق با استانداردهای جهانی خواهند کرد. باید بپذیریم که خدمات بانک‌های ایرانی در سطح جهانی نیست و هنوز هم پیش‌نیازهای کافی برای ایجاد روابط دوجانبه با چاشنی استانداردهای جهانی وجود ندارد.
قاعدتا برای گذر از این مسیر باید پیش‌نیازها فراهم باشد. ایجاد ارتباط، عقد قراردادهای کارگزاری و دوجانبه در صورتی که پیش‌نیازهای لازم نباشد به راحتی امکان‌پذیر نخواهد بود.