توانایی پوشش ریسک، تامین مالی موجودی ها و کشف قیمت شفاف از مزایای بازار آتی است. تدریجا توجه قانون گذاران بیش از گذشته به بازارهایی جلب شده که در آن قیمت ها از طریق مذاکره میان گروه کوچکی از فعالان بازار و پشت درهای بسته تعیین می شود. رسوایی های اخیر در زمینه قیمت گذاری فلزات گرانبها نشان می دهد که فرایند قیمت گذاری به شفافیت بیشتری نیاز دارد.

به نقل از متال بولتن، فروش گسترده در بازار کالا طی ماه های اخیر باعث شده که قیمت ها به شدت نزول پیدا کنند. این در حالی است که برخی از بازیگران بزرگ صنعت مانند شرکت گلنکور معتقدند وضعیت بنیادی بازار و عرضه و تقاضای واقعی نمی تواند چنین افت قیمتی را توجیه کند.
عملکرد نیکل طی دو سال گذشته نمونه ای روشن از زیاده روی در جهت بالا و پایین است که به عقیده عده ای عامل اصلی آن سفته بازان هستند. برخی در صنعت نیکل پس از گذشت 35 سال از قرارداد بورس فلزات لندن، هنوز با آن مخالف هستند. مخالفان اصلی از صنعتی هستند که 70 درصد نیکل را مصرف می کند، یعنی صنعت فولاد ضدزنگ. از آنجایی که نیکل 33-55 درصد از قیمت فولاد ضدزنگ را تشکیل می دهد، نوسانات شدید در بازار نیکل سبب شده صنعت فولاد ضدزنگ به جایگزین هایی برای آن رو بیاورد و چرخه های بزرگ ذخیره گیری و کاهش ذخیره ها را تجربه کند.
بزرگترین رالی اخیر در بازار نیکل پس از اعلام ممنوعیت صادرات سنگ نیکل توسط اندونزی در سال 2014 بود. این در حالی است که خریداران اصلی سنگ نیکل در چین، از ماه ها قبل این اتفاق را پیش بینی کرده و به اندازه 9 ماه ذخیره و موجودی گرد آوردی كرده بودند. با این وجود، در بورس فلزات لندن قیمت ها بین ژانویه تا ژوئیه 60 درصد جهش داشت که عامل اصلی آن را سفته بازان می دانند.
پس از آنکه مشخص شد تولید آهن نیکل پیگ چین هیچ کاهشی نداشته و در واقع چین مقادیر زیادی نیکل به انبارهای بورس فلزات لندن می فرستد، سفته بازان، بازار را ترک کردند و قیمت ها فروریخت. اخیرا نیز بازار نیکل افتی سریع تر از سایر فلزات داشت که آن را به رفتار سفته بازان و فروش استقراضی صندوق های پوششی چینی و معامله گران دنبال کننده روند، نسبت می دهند.
بطور منصفانه می توان گفت که سفته بازان در واکنش بیش از اندازه بازارها نقش دارند. اما برخی ادعا می کنند که نقش این بازیگران در بازار ناچیز است زیرا صندوق های پوششی مختلف استراتژی های متفاوتی دارند که اثرات یکدیگر را خنثی می کند. یعنی اثر نهایی آنها بر بازار خنثی است زیرا موقع خرید قیمت ها را بالا و موقع فروش آن را پایین می کشند و در نهایت اثر بلندمدتی روی بازار ندارند. شاید این گفته درست باشد اما قطعا در کوتاه مدت نوسانات بازار را تشدید می کنند.
اما در اینجا مدافعان سفته بازی می گویند که خرید و فروش سفته بازان نقدینگی بازار را افزایش می دهد و به دیگران هم اجازه می دهد از نوسانات بهره برداری کنند.
واقعیت این است که آینده هرگز مشخص نیست و ما تنها با نگاه به گذشته می توانیم بگوییم که آیا حرکت بازار توجیه منطقی داشت یا خیر. به نظر می رسد که حرکت اخیر بازار فلزات زیاد از حد باشد اما شاید توجیه آن به لحاظ بنیادی به 6 تا 12 ماه زمان نیاز داشته باشد. به هر حال افزایش نوسانات بازار نمی تواند حذف قراردادهای بورس فلزات لندن و تعیین قیمت با مذاکرات ماهانه یا فصلی را توجیه کند. اولا اینکه نظام قانون گذاری حاکم از چنین گزینه ای حمایت نمی کند. در ثانی در صورت خروج سفته بازان برخی از امکانات بازار از جمله پوشش ریسک و تامین مالی موجودی ها ممکن نخواهد بود.
بورس فلزات لندن و قانون گذاران تلاش می کنند با نظارت بیشتر و گزارش های دقیق تر از رفتار بازیگران اصلی به درک بهتر نقش آنها و جلوگیری از سوء استفاده در بازار کمک کنند. به نظر می رسد در این زمینه تکامل گزینه ای بهتر از انقلاب باشد.