دولت هند اعلام کرده که سیاست‌های جدیدی را در انتهای چرخه عمر محصولات معدنی در پیش می‌گیرد و مکانیزم‌هایی سازمانی را براساس نیازهای صنعت بازیافت فلزات تدوین می‌کند.

به گزارش استیل پدیا، با توجه به زمان طولانی سفارش تا دریافت تقاضا، دولت هند موافقت کرده تا یک سیاست ملی را برای بازیافت فلزات تنظیم کند. با این حال، برنامه‌های «دهلی نو» بسیار جامع‌تر است و باعث می‌شود که هندوستان تبدیل به یک قدرت مسلم در صنعت بازیافت جهان شود.

 
وزیر فلزات این کشور، «آرونا ساندارارا جان» چارچوب پیشنهادی دولت این کشور را برای بازیافت فلزات و در سومین کنفرانس بین‌المللی بازیافت فلزات هند ارائه کرد.

«ساندارارا جان» تشریح کرد: مجموعه‌ای از سیاست‌های جدید برای تعیین نحوه کاربری محصولات معدنی در انتهای چرخه عمرشان تدوین شده و براساس نیازهای صنعت هم یک مکانیزم نهایی طراحی شده که بیشترین تناسب را با نیازمندی‌های کشور دارد. وی ادامه داد که این پیشنهادها از سوی کمیته برنامه‌ریزی مشترک (JPC) ارائه شده و از سوی وزارت فلزات هند مورد بررسی قرار می‌گیرد تا سیاست‌های صنعت بازیافت فلزات به بهترین نحو ممکن اصلاح شود. این کمیته به این منظور ایجاد شده تا به‌ طور ویژه در حوزه فرآوری قراضه‌های فلزی مطالعه کند.

 
یکی از مواردی که در پیشنهادهای این کمیته از آن یاد شده، نیاز به بازنگری در ساختار مالیاتی و تعرفه واردات انواع مختلف قراضه‌های فلزی هند است. در حال حاضر تعرفه واردات قراضه در هند حدود ۵درصد است و شرایط را برای وارد کنندگان قراضه دشوار کرده است. وزیر فلزات هند عنوان کرد که مجموعه نخست از سیاست‌های دولت این کشور به زودی اجرا شده و برای حمایت از آن، در بودجه هم رقمی در نظر گرفته خواهد شد.

بازیافت قراضه، محور رشد اقتصادی

 
«ساندارارا جان» به این موضوع اشاره کرد که پارادایم رشد در هند تغییر کرده و صنعت بازیافت فلزات در قلب آن قرار دارد. اکنون معیارهای گذشته مانند میزان تولید واحدهای تولیدی، نشان‌دهنده رشد نیست بلکه این مفهوم را به این صورت می‌سنجند که منابع کشور تا چه حد به صورت کارآمد مورد استفاده واقع شده و در کجا، بازیافت نقشی مهم را ایفا می‌کند. هر چند در هند، جایگاه قراضه فلزات بسیار فراتر از کشورهایی مانند ایالات متحده امریکا یا چین است، هنوز هم راه طولانی تا بهره‌ وری در بازیافت قراضه‌های هند باقی مانده است.

 
وزیر معادن هند، «بالویندر کومار» هم که در کنفرانس یاد شده به سخنرانی پرداخت، به اهمیت صنعت بازیافت فلزات در اقتصاد هند اشاره کرد. او گفت: زمانی که اقتصاد جهانی در رکود به سر می‌برد و منابع معدنی فرسوده می‌شوند، کشور نیاز دارد که بر بازیافت متمرکز شود تا به صورت منطقی از منابع موجود استفاده کند. او نظر مثبت خود را درباره نیاز کشور به فسخ تعرفه بر قراضه فلزات اعلام کرد و گفت: پیشنهاد ارائه شده بسیار ارزشمند است و ارزش پیگیری‌های جدی را برای نهایی شدن دارد. کومار به این موضوع هم اشاره کرد که کشورهای طرف قرارداد با هند از این کشور درخواست کرده‌اند که تعرفه قراضه‌ها به‌ صورت دوجانبه حذف شود که این موضوع می‌تواند موجب رونق صنعت بازیافت این کشور شود.

 
او همچنین به این نکته اشاره کرد که در کنار حذف تعرفه واردات قراضه، دولت هند خود را متعهد به بهبود فضای کسب‌وکار این کشور می‌داند و پیش از این هم نخست‌ وزیر این کشور از گروهی از مختصصان و کارشناسان کشور خود خواسته است که مشکلات هر حوزه اقتصادی را مشخص کنند تا به آنها رسیدگی شود. در حوزه بازیافت فلزات هم مانند دیگر بخش‌ها، توجه لازم انجام خواهد شد.

 
رییس اتحادیه بازیافت فلزات هند «سانجای مهتا»، هم به سخنرانی و ارائه نظرات خود پرداخت. وی درباره عوارض و مالیات کنونی وضع شده بر صادرات قراضه هند گفت: ما قصد نداریم که اجازه صادرات این محصول را به سودجویان بدهیم. قراضه فلزات ایجاد شده در هند باید در کشور مورد بازیافت قرار بگیرد. عوارض کنونی بر صادرات قراضه چنین اتفاقی را تضمین می‌کند.

این شرایط بسیار مساعد است. حتی در تمام کشورهای توسعه یافته مانند ایالات متحده امریکا، اروپا، بریتانیا و چین، عوارضی به این شکل برقرار نشده است. ما همچنین از دولت انتظار داریم که نوسانات فصلی را در میزان واردات قراضه هند مدیریت کرده و آن را کاهش دهد تا از این طریق، شرکت‌های ذوب قراضه بتوانند اقدام به برنامه‌ ریزی بلند مدت کنند. در صورتی که چنین اتفاقی بیفتد، می‌توان شاهد رشد حجم صنعت ذوب قراضه و فلزات بود. از این طریق ضمن آنکه شرکت‌های کوچک و متوسط افزایش می‌یابند، فرصت‌های اشتغال بسیاری هم برای هند فراهم می‌شود.

نیاز به بازرسی محموله‌های وارداتی

 
«اتحادیه بازیافت فلزات هند» همچنین دولت را قانع کرده زیرساخت‌های بازرسی پیش از بارگیری و حمل‌ ونقل را تامین کند. هند نیاز به چنین تجهیزاتی (به‌ ویژه اسکنرهای بازرسی) را در بنادر اصلی خود احساس می‌کند. این نیاز در مقایسه با استانداردهای جهانی احساس شده است. در حال حاضر بازرسی محموله‌های وارداتی قراضه در کشورهای مختلف جهان اجباری است و آنها را برای شناسایی امواج رادیویی احتمالی و تشخیص نوع ماده وارداتی مورد بازرسی قرار می‌دهند.این شرایط در هندوستان اندکی متفاوت است.

در حال حاضر، تعدادی اسکنر در برخی از بندرگاه‌های هندوستان نصب شده‌اند اما بیشتر آنها در وضعیت عملیاتی قرار ندارند. از طرفی، در بندرگاه‌هایی که امکان اسکن محموله‌ها وجود دارد، هزینه‌های بازرسی از واردکنندگان دریافت می‌شود (۱۱۰۰هزار روپیه برای هر تن) که هزینه‌های فعالیت آنها را افزایش می‌دهد. اتحادیه بازیافت فلزات پیشنهاد داده که این مبلغ از محل بودجه دولتی تامین شود تا کسانی که به فرآیند بازیافت فلزهای این کشور کمک می‌کنند، متحمل زیان نشوند. این اتحادیه همچنین به دولت کشور خود پیشنهاد داده تا قوانین تجارت آزاد خود را با کشورهای «آسه‌آن» بازنگری کرده و اصلاحات لازم برای رونق بیشتر صنعت ذوب قراضه انجام شود.

 
در حال حاضر هند، سومین کشور جهان است که برای توسعه صنایع فلزی خود به قراضه‌ها وابسته است. فولاد که یکی از مهم‌ ترین این فلزات به شمار می‌رود، وضعیت را به خوبی ترسیم می‌کند. بنابر داده‌های پایگاه جهانی آمار «استاتیستا»، ترکیه با واردات ۱۹/۱میلیون تن قراضه فولاد در سال ۲۰۱۴م، بزرگ ترین وارد کننده این محصول در جهان است و پس از آن کشورهای کره‌جنوبی و هند به ترتیب با واردات ۸میلیون تن و ۵/۷ میلیون تن در جایگاه‌های دوم و سوم قرار گرفته‌اند.

تایوان، ایالات متحده امریکا، ۲۸ کشور عضو اتحادیه اروپا، چین، اندونزی، کانادا و تایلند هم رتبه‌های بعدی جهان را در واردات قراضه فولاد به خود اختصاص داده‌اند. در هر صورت، به نظر می‌رسد که با توجه ویژه دولت «نارندرا مودی» به‌ تدریج واردات قراضه‌های فلزی هندوستان افزایش یابد و جایگاه‌های بالاتری در جهان به‌دست آورد. شاید در آینده‌ای نه‌چندان دور، این کشور بتواند به حدی صنایع بازیافت فلزات خود را تقویت کند که رقیبی جدی برای ترکیه به شمار آید.

- مهدی نیکوئی-

استیل پدیا | مرجع خبر و تحلیل صنعت فولاد ایران و جهان