انجام هر نوع تغییر فیزیکی در عرصه‌های مختلف منابع طبیعی، ممکن است درصدی تخریب در محیط‌زیست ایجاد کند.

به گزارش استیل پدیا، بدون تردید اجرای فعالیت‌های معدنی نیز از این اصل مستثنا نیست. حال این پرسش مطرح است که آیا کشور برای حفظ محیط‌زیست، باید نیازهای خود را در بخش مواد معدنی نادیده بگیرد؟ پاسخ من به این پرسش، منفی است چراکه معادن، منبع مهم کسب درآمد ملی هستند و علاوه بر این، سهم مهمی در اشتغالزایی در کشور دارند. از این‌رو نمی‌توان به‌سادگی از کنار آنها گذشت.

کارشناسان زمانی‌که می‌خواهند درباره میزان تخریب معدنکاری بر محیط‌زیست اظهار نظر کنند، تمام جوانب را در نظر بگیرند چراکه نمی‌توان در مجموع منکر فعالیت معدنی شد بلکه باید روشی را برای بهره‌برداری از معادن اخذ کرد که کمترین خسارت را بر محیط‌زیست و منابع طبیعی وارد می‌کند. با پیشرفت فناوری توانسته‌ایم در زمینه بهره‌برداری از منابع طبیعی، به پیشرفت‌های قابل توجهی دست بیابیم تا جایی‌که می‌توان گفت شرایط استخراج از معادن، قابل مقایسه با گذشته نیست. در این زمینه تفاهمنامه‌های قابل توجهی بین سازمان حفاظت محیط‌زیست و معدنکاران بسته شده و این ۲ گروه با گذشت زمان بیشتر تلاش کردند یکدیگر را بپذیرند.

بحث احیا و بازسازی معادن در دستور کار سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری کشور قرار گرفته است. بسیاری از معدنداران پذیرفته‌اند که باید کارهای احیا و بازسازی را انجام دهند. در بسیاری از موارد مشاهده کرده‌ایم که معدنکاران اقدام به بوته‌کاری و جنگل‌کاری می‌کنند و کارهای آبخیزداری را نیز در برنامه‌‌های خود قرار داده‌اند که این اقدامات سبب کاهش میزان تخریب معدنکاری در کشور می‌شود و تعامل مناسبی بین سازمان و معدنکاری در کشور ایجاد می‌کند. به معادن در کشور باید به‌عنوان ثروت ملی و منبع قابل توجه درآمد نگاه کرد. از این‌رو باید در پی راهکاری برای کاهش خسارت‌ها در هنگام بهره‌برداری از منابع طبیعی باشیم نه اینکه صورت مسئله را پاک و از ادامه روند معدنکاری در کشور جلوگیری کنیم.

استیل پدیا | مرجع خبر و تحلیل صنعت فولاد ایران و جهان