دنیای معدن -در چند دهه گذشته زنجیره فولاد به میزان قابل‌توجهی تکمیل شده که البته موضوع قابل‌توجه در تکمیل این زنجیره بی‌توجهی به موضوع آمایش سرزمین بوده است، موضوعی که می‌تواند تاب‌آوری و پایداری واحدهای فولادی در سال‌های آینده را با چالش‌هایی روبه‌رو کند.

واحدهایی که پس از چند سال مشخص خواهد شد آیا قادر به تامین مواد اولیه خود خواهند بود یا خیر؟ آیا با لحاظ کردن موضوع حمل‌ونقل می‌توانند تاب تحمل شرایط اقتصادی مختلف را داشته باشند؟ و باوجود ظرفیت‌های پایین برخی از این واحدها، فعالیت آنها تا کی از لحاظ اقتصادی به صرفه خواهد بود؟
البته تمام این موضوع‌ها که در آینده ممکن است چالش صنعت فولاد به‌شمار رود را باید پیش از این در قالب آمایش سرزمینی مورد بررسی قرار می‌دادیم. در چند سال گذشته مسئولان و دست‌اندرکاران صنعت فولاد به این تصمیم مهم رسیده‌اند که با توجه به ابرچالش آب در کشور، در آینده بهترین گزینه برای ایجاد واحدهای فولادسازی، حاشیه خلیج‌فارس است. همان‌گونه که بسیاری از کشورهای جهان پیش از این واحدهای فولادسازی خود را در بندرها تاسیس کرده‌اند. اما آنچه بیش از پیش برای فراخوان فولادسازی در حاشیه خلیج‌فارس باید مدنظر قرار گیرد، موضوع بررسی تمام جوانب این فراخوان و مطالعه و پژوهش درباره آن است. آیا با توجه به گرم شدن دمای هوا در این منطقه که روند افزایشی نیز دارد، در دهه‌های آینده امکان کار یا زندگی در این مناطق وجود خواهد داشت؟ آیا هزینه‌های شیرین‌کردن آب دریا و شرایط آن برای تولید۲۰ میلیون تن فولاد که برای این مناطق در نظر گرفته شده، می‌تواند جوابگو باشد؟
پیش رفتن به سمت ایجاد واحدهای فولادی در حاشیه خلیج‌فارس درحال‌حاضر ایده‌ای منطقی است اما چه خوب بود تمام جوانب، تاثیرات و شرایط آن را برای دهه‌های آینده نیز مورد مطالعه قرار می‌دادیم.