در سطوح جهانی تنها بخش کوچکی از معاملات مواد اولیه در بورس های کالایی صورت می گیرد و معمولا عرضه کنندگان و مصرف کنندگان بزرگ به دنبال سازوکار دیگری برای کشف قیمت محصولات هستند.

بهترین روش تعیین قیمت، قراردادهای بلند مدت میان خریداران و فروشندگان است که بر مبنای منافع طرفیت منعقد می شود. این روش توسط شرکت های ژاپنی و کره ای مورد استفاده قرار می گیرد.

این درحالی است که معاملات بورس، قیمت ها را به سوی Spot Pricing یا قیمت گذاری نقطه ای و ارتباطات کوتاه مدت سوق می دهد که برای یک ارتباط طولانی مدت مناسب نیست.

در شرایط رکودی که کشور در حال حاضر با آن مواجه است، نیازمند ارتباط و اتحاد طولانی مدت هستیم و شرکت ها اینگونه ارتباطات را دنبال می کنند چراکه این اصل در بین آنها مطرح است که تولید کنندگان و مصرف کنندگان باید منافع یکدیگر را در نظر داشته باشند و به صورت طولانی مدت با یکدیگر همکاری کنند تا آسیب کمتری را متحمل شوند.

به عقیده من بورس ضامن حداکثر منافع در زمانی بسیار کوتاه است. البته روش فعلی که در قیمت گذاری عادلانه اقلامی همچون کنسانتره، گندله و آهن اسفنجی در نظر گرفته می شود هرچند که مناسب نیست اما در شرایط فعلی روش بدی محسوب نمی شود اما واقعیت این است که تولید کنندگان و مصرف کنندگان باید براساس شرایط بازار به مکانیزم تعیین قیمت دست پیدا کنند و براساس قیمت محصول نهایی و هزینه های تولید بهای هر بخش از زنجیره را تعیین کنند.

اکنون که در شرایط رکودی قرار داشته و هر شرکت منافع خود را به جای منافع کل صنعت دنبال می کند، وزارت صنعت، معدن و تجارت می تواند با شنیدن نظرات طرفین و تلاش برای حفظ منافع و بعضا کاهش زیان آنها، تصمیمی عادلانه اتخاذ کند.

این پیشنهاد اگرچه با مکانیزم عرضه و تقاضا مغایر است اما در شرایط فعلی برای عبور از بحران شاید گزینه ای مناسب باشد. اما نمی توان گفت بورس کالا به این دلیل که براساس مکانیزم عرضه و تقاضا، قیمت را تعیین می کند گزینه مناسبی برای عرضه و کشف قیمت کنسانتره و آهن اسفنجی باشد و در شرایط کنونی، ثبات در قیمت ها بهتر از تغییر آن است و بورس ابزاری است برای تغییر.

استیل پدیا | مرجع خبر و تحلیل صنعت فولاد ایران و جهان