در سال 93 حدود ۱۷ میلیون و ۳۶۰ هزار تن سنگ آهن به ارزش بیش از یک میلیارد دلار از مواد کشور استخراج و صادر شده است که در صورت تبدیل آن به فولاد بیش از ۵.۵ میلیارد دلار عاید کشور میشد.
بررسیها از جدیدترین آمارهای سازمان توسعه و نوسازی معادن (ایمیدرو) حاکی از آن است که مجموع تولید سنگآهن در واحدهای معدنی فروردینماه سال 94 به دو میلیون و 510 هزار و 774 تن رسیده است.
درآمدهای مالیاتی از جمله درآمدهای دولت برای تامین هزینههای عمومی است. مقدار درآمدهای مالیاتی بالقوه دولت (مجموع درآمدهای مالیاتی دریافت شده و حجم فرار مالیاتی) و وظایف دولت در مقابل پرداختکنندگان مالیات، از جمله مقولات قابل بحث دراین خصوص هستند.
قیمت پایه سنگ آهن با عیار 62 درصد در بندر تیانجین چین با یک دلار در هر تن افزایش (1.7 درصد) به 60.1 دلار در هر تن در روز چهارشنبه رسید. بنا به گزارش استیل ایندکس روز قبل آن نیز 4 درصد افزایش داشت.
بنا به گزارش متال بولتن قیمت سنگ آهن با عیار 62 درصد در بنادر چینی کینگدائو- ریژائو ـ لیانی یونگانگ حتی افزایش بیشتری داشته و با 2.2 درصد افزایش به 60.89 دلار در هر تن رسیده است.
پس از ماهها چالش رسانهای و جلسات مکرر بین تولیدکنندگان محصولات فولادی و مسوولان ذیربط در وزارت صنعت، معدن و تجارت و سازمان توسعه تجارت درخصوص تعرفههای واردات محصولات فولادی به کشور و ادعای انجام دامپینگ توسط صادرکنندگان فولاد از کشورهای چین و روسیه به ایران، در نهایت هیات محترم دولت در مورخ سوم اسفند 93 به پیشنهاد وزارت صنعت، مجموع حقوق و سود بازرگانی 114 قلم محصولات فولادی را به شرح لیست منظم به بخشنامه مذکور، از حدود 4 درصد به میزان 10 الی 20 درصد افزایش داد.
براساس آنچه تا امروز مطرح شده است، استراتژی صنعت فولاد ایران رسیدن به ظرفیت 55 میلیون تن تولید فولاد در افق 1404 یعنی 10 سال آینده است. فارغ از تحقق یا عدم تحقق این هدف، با یک محاسبه ساده به این نتیجه میرسیم که مصرف تمام این 55 میلیون تن فولاد در داخل کشور امکانپذیر نخواهد بود. مصرف سرانه فولاد ایران در سال گذشته کمی بیشتر از 200 کیلوگرم بوده است و جهت اطلاع خوانندگان محترم در بهترین سالهای رونق اقتصادی نیز از 270 کیلوگرم تجاوز نکرده است.
در سال 2014 وزارت صنعت و فناوری اطلاعات (MIIT) چین جمعا 51.13 میلیون تن ظرفیت تولید فولاد را به علت مسائل زیست محیطی تعطیل کرد. اما بعضی از شرکتها فقط ظرفیتهای غیراستفاده خود را تعطیل کرده و کورههای کوچک را جایگزین کورههای بزرگ کردند تا از کاهش ظرفیت طفره روند. بهطور کلی این کار نیازمند زمان بیشتری است تا سیاستهای حفظ محیط زیست در چین اجرایی شوند.