دنیای معدن -در چند سال گذشته بیش از هر زمان دیگری، بخش معدن در سطح جهان به پررنگ شدن حضور زنان در این بخش پرداخت.

چشمگیرتر از هر اقدامی، ترسیم چشم‌انداز بی‌اچ‌پی‌بیلتون بود که بر مبنای آن وعده حضور ۵۰ درصدی زنان را در همه سطوح حرفه‌ای خود تا سال ۱۴۰۴ خورشیدی (۲۰۲۵ میلادی) داد. در همین سال فورتسکیو و ریوتینتو بر رشد شمار کارکنان زن خود تاکید کردند. تعادل جنسیتی نه تنها در معادن بلکه در سایر بخش‌ها نیز همواره یکی از دغدغه‌های افکار عمومی در جوامع توسعه‌یافته بوده، اما آنچه اکنون با افزایش شمار زنان در حرفه معدنکاری بیش از پیش مورد توجه قرار می‌گیرد، نیاز به رشد بیشتر امنیت و سلامت آنها در معادن است؛ مقوله‌ای که با قوانین جاری در این حوزه ارتباط قوی پیدا می‌کند. حضور زنان در معادن تنها به معنای استخدام آنها نیست، بلکه به معنای رفع محرومیت آنها در این بخش در ابعاد مختلف است که در نتیجه آن، نیاز به ارتقای قوانین و تطبیق شرایط کار با حضور آنها وجود دارد تا بتوان نیروی حاضر را به ارتقا در سطوح مدیریتی سوق داد و نسل جوان‌تر را به ورود به این بخش ترغیب کرد. در واقع نیاز به این تغییرات، شرکت‌های معدنی داعیه‌دار تعدیل جنسیتی را به اِعمال اقداماتی وامی‌دارد که در نوع خود ویژه به شمار می‌آیند؛ اقداماتی که نه تنها به ورود زنان بلکه به سهولت شرایط کار آنها در سطوح مختلف این بخش می‌انجامد و نیاز به بکارگیری تسهیلات را در زمینه‌های امنیتی، جسمی، بهداشتی و روانی یادآور می‌شود. در نتیجه، تعادل جنسیتی را نمی‌توان در افزایش کمیت حضور زنان در این بخش خلاصه کرد و چیزی که در کنار این مقوله برای غول‌های معدنی مدعی لازم است، ارتقای شرایط کار و کیفیت حضور آنهاست.
تِرِوِر آینگ‌وِرس / روزنامه‌نگار
منبع: وب‌سایت سیتی‌زِن
برگردان: ثمن رحیمی‌راد