دیوید باخ (David Bach)، مشاور مالی صاحب نام، در کتاب زنان باهوش آخرش پولدار می‌ شوند، به زنان، از هر سن و قشری، نشان می‌ دهد چطور سرنوشت مالی خود را در دست بگیرند تا هم خوب زندگی کنند و هم با خیال راحت بازنشسته شوند.

کتاب زنان باهوش آخرش پولدار می شوند، اثر دیوید باخ، راهنمای هر زنی برای برنامه ‌ریزی مالی سنجیده، پس ‌انداز عاقلانه، سرمایه ‌گذاری عاقلانه و رسیدن به امنیت مالی به منظور داشتن فردایی مطمئن است.

به گزارش پایگاه خبری بازار سرمایه(سنا)، این کتاب، یک نقشۀ راه مالی است که به خانم‌ ها نشان خواهد داد چطور از جایی که در حال حاضر هستند، به جایی که می‌خواهند باشند برسند. خبر خوب این است که زنان در استفاده کردن از نقشۀ راه خیلی خوبند. بی‌شک از بیشتر مردها در این کار بهترند! مردها عموما ترجیح می‌ دهند بی‌ هدف برانند و به امید یافتن علامت راهنمای آشنایی باشند، تا این که اعتراف کنند گم شده ‌اند و از کسی مسیر درست را بپرسند.

دیوید باخ(David Bach)، مشاور مالی صاحب نام، در کتاب زنان باهوش آخرش پولدار می‌ شوند، به زنان، از هر سن و قشری، نشان می‌ دهد چطور سرنوشت مالی خود را در دست بگیرند تا هم خوب زندگی کنند و هم با خیال راحت بازنشسته شوند.

برنامه‌ 9 مرحله ‌ای دیوید باخ، ابزار لازم را برای هم‌ سو کردن پول با ارزش‌ های فردی، عاقلانه خرج کردن و ساختن آینده ‌ای مطمئن در اختیار می‌ گذارد. به علاوه، کتاب زنان باهوش آخرش پولدار می‌شوند که بیش از صدها هزار نسخه از آن در سر تا سر دنیا به فروش رفته است توصیه‌ های ارزشمندی در مورد سرمایه‌ گذاری، نکات مفیدی در مورد نحوه‌ آموزش مسائل مالی به فرزندان و روش های جدیدی برای خلق ثروت بیشتر را ارائه می ‌دهد.

در بخشی از کتاب زنان باهوش آخرش پولدار می‌شوند می‌خوانید:

نوشتن جمله ‌ای مثل این هم فایده ‌ای ندارد: «می‌خواهم تا سال 2020 پولدار بشوم.» به هیچ دردی نمی‌خورد. چیزی که باید روی کاغذ بیاوری باید به مراتب مشخص‌ تر باشد چیزی مثل این: «در 36 ماه آینده، هر ماه 10 درصد از درآمد ناخالصم را کنار می ‌گذارم، و در انتهای این مدت حداقل 48 هزار دلار در سرمایه گذاری  که معاف از مالیات باشد به کار خواهم انداخت.» به همین ترتیب، نباید بنویسی: «دیگر بدهی نخواهم داشت». در عوض، باید چیزی مثل این بنویسی: «در عرض 12 ماه آینده تمام خریدهایم را نقدی انجام خواهم داد تا زمانی که بدهی خریدهای نسیه ‌ام به صفر برسد، و هرگز بیشتر از 100 دلار بابت چیزی نمی ‌دهم، مگر این که قبل از خریدنش از مغازه بیرون بیایم و 48 ساعت به خودم وقت بدهم تا ببینم آیا واقعا به چنین چیزی نیاز دارم یا نه.»