دستیابی به اهداف فولادی در هاله ای از ابهام

دستیابی به اهداف فولادی در هاله ای از ابهام

دنیای معدن - احداث کارخانه فولاد یک فرآیند بسیار پیچیده است و نباید به هر شکل و در هر مکانی آن را احداث کرد، برنامه ریزی ها درمورد آن باید مشخص باشند و با توجه به مکانیسم های بازار و شرایط زمانی و مکانی، برنامه ها تدوین شوند. مشاوران انتخابی در این صنعت نیز باید دارای دانش فنی و مهارت لازم باشند تا صنعت فولاد بیش از این دچار مشکل نشود. به گزارش دنیای معدن؛ فولاد یک کالای بسیار استراتژیک است و به رغم ورود کشورهای پیشرفته صنعتی به دوران فراصنعتی، همچنان میزان تولید و مصرف آن یکی از معیارهای سنجش توسعه یافتگی کشورها تلقی می شود، زیرا هر ساخت وسازی به فولاد نیاز دارد. اگر وضعیت کنونی را در نظر بگیریم، مشخص می شود صنعت فولاد تفاوت چندانی با زمان انقلاب صنعتی ندارد، یعنی حتی آمریکا به عنوان بزرگ ترین اقتصاد جهان با داشتن سهمی برابر 24 درصد تولید ناخالص داخلی جهان هیچ گاه اجازه نداده است تولید فولاد خود از 90 میلیون تن در سال پایین تر بیاید. این موضوع درمورد ژاپن نیز صدق می کند و تولید فولاد در این کشور از 90 میلیون تن پایین تر نیامده است. تولید فولاد در آلمان نیز همواره حدود 40 تا 42 میلیون تن بوده است. تولید فولاد در ایتالیا از سال 1979 تاکنون نیز از 24 میلیون تن در سال کمتر نشده است؛ بنابراین این صنعت در دنیا برای کشورهای پیشرفته بسیار مهم است و برنامه ریزی های گوناگونی برای آن انجام می دهند. در حال حاضر در صنعت فولاد دنیا یک دگردیسی بزرگ به وجود آمده است و آن متمرکزشدن مصرف فولاد به صورت تخت یعنی ورق، فولادهای خاص، آلیاژی و به ویژه ضدزنگ است. مثلا برمبنای آمارهای موجود، دیگر کشورهای پیشرفته صنعتی فولاد ساختمانی مانند میلگرد و تیرآهن تولید نمی کنند و تولید آنها به سمت فولاد تخت رفته است که در خودروسازی، لوازم خانگی، ساخت تجهیزات و... کاربرد دارند. حدود 30 تا 40 درصد تولید فولاد در کشورهای پیشرفته به محصولات آلیاژی و خاص و به ویژه فولاد ضدزنگ اختصاص دارد. بنابراین کشورهای صنعتی، تولید کالاهای استراتژیک خود را به دیگر کشورها واگذار نمی کنند که این موضوع تنها درمورد فولاد نیست. به طور مثال غلات و شکر نیز ازجمله این کالاها هستند. برای نمونه سازمان جهانی تجارت WTO بارها به کشورهای عضو اتحادیه اروپا اخطار داده است که از میزان یارانه به تولید شکر کم یا تعرفه های سنگین و حتی سهمیه واردات برای کشورهای صادرکننده تعیین کنند؛ این یعنی مانند ایران بازار خود را به آسانی در اختیار سایر کشورها قرار نمی دهند. در ایران تلاش ها برای ساخت کارخانه فولاد به زمان رضاشاه برمی گردد که قرار بود یک کارخانه کوچک فولادسازی در کرج ساخته شود. به رغم اینکه ایران در جنگ جهانی دوم دخالتی نداشت، اما متفقین برای اینکه ایران به تولید فولاد دست نیابد، کشتی های حاوی تجهیزات را به دیگر بنادر خلیج فارس منتقل و تخلیه کردند. بنابراین تولید فولاد در ایران متوقف ماند. مشاوران خارجی غربی نیز به دولت های وقت ایران اطلاعات غلط می دادند؛ مثلا برای تولید فولاد، اراک را پیشنهاد می دادند که در آنجا نه آب کافی وجود دارد و نه به معادن سنگ آهن نزدیک است، به همین دلیل محمدرضاشاه از شوروی برای احداث کارخانه فولاد کمک گرفت. البته شوروی نیز به دنبال افزایش نفوذ خود در خاورمیانه بود. در همان زمان شوروی در ترکیه، مصر، هند و ایران صنایع فولاد را ایجاد کرد. البته شوروی در ازای ساخت کارخانه ذوب آهن اصفهان از ایران خواست با ساخت یک خط لوله هزار و 200 کیلومتری، گاز طبیعی خوزستان را در پالایشگاه بیدبلند تصفیه و در آستارا تحویل آن کشور دهد.

به گزارش دنیای معدن؛ فولاد یک کالای بسیار استراتژیک است و به رغم ورود کشورهای پیشرفته صنعتی به دوران فراصنعتی، همچنان میزان تولید و مصرف آن یکی از معیارهای سنجش توسعه یافتگی کشورها تلقی می شود، زیرا هر ساخت وسازی به فولاد نیاز دارد. اگر وضعیت کنونی را در نظر بگیریم، مشخص می شود صنعت فولاد تفاوت چندانی با زمان انقلاب صنعتی ندارد، یعنی حتی آمریکا به عنوان بزرگ ترین اقتصاد جهان با داشتن سهمی برابر 24 درصد تولید ناخالص داخلی جهان هیچ گاه اجازه نداده است تولید فولاد خود از 90 میلیون تن در سال پایین تر بیاید. این موضوع درمورد ژاپن نیز صدق می کند و تولید فولاد در این کشور از 90 میلیون تن پایین تر نیامده است. تولید فولاد در آلمان نیز همواره حدود 40 تا 42 میلیون تن بوده است. تولید فولاد در ایتالیا از سال 1979 تاکنون نیز از 24 میلیون تن در سال کمتر نشده است؛ بنابراین این صنعت در دنیا برای کشورهای پیشرفته بسیار مهم است و برنامه ریزی های گوناگونی برای آن انجام می دهند.

در حال حاضر در صنعت فولاد دنیا یک دگردیسی بزرگ به وجود آمده است و آن متمرکزشدن مصرف فولاد به صورت تخت یعنی ورق، فولادهای خاص، آلیاژی و به ویژه ضدزنگ است. مثلا برمبنای آمارهای موجود، دیگر کشورهای پیشرفته صنعتی فولاد ساختمانی مانند میلگرد و تیرآهن تولید نمی کنند و تولید آنها به سمت فولاد تخت رفته است که در خودروسازی، لوازم خانگی، ساخت تجهیزات و... کاربرد دارند. حدود 30 تا 40 درصد تولید فولاد در کشورهای پیشرفته به محصولات آلیاژی و خاص و به ویژه فولاد ضدزنگ اختصاص دارد. بنابراین کشورهای صنعتی، تولید کالاهای استراتژیک خود را به دیگر کشورها واگذار نمی کنند که این موضوع تنها درمورد فولاد نیست. به طور مثال غلات و شکر نیز ازجمله این کالاها هستند. برای نمونه سازمان جهانی تجارت WTO بارها به کشورهای عضو اتحادیه اروپا اخطار داده است که از میزان یارانه به تولید شکر کم یا تعرفه های سنگین و حتی سهمیه واردات برای کشورهای صادرکننده تعیین کنند؛ این یعنی مانند ایران بازار خود را به آسانی در اختیار سایر کشورها قرار نمی دهند.

در ایران تلاش ها برای ساخت کارخانه فولاد به زمان رضاشاه برمی گردد که قرار بود یک کارخانه کوچک فولادسازی در کرج ساخته شود. به رغم اینکه ایران در جنگ جهانی دوم دخالتی نداشت، اما متفقین برای اینکه ایران به تولید فولاد دست نیابد، کشتی های حاوی تجهیزات را به دیگر بنادر خلیج فارس منتقل و تخلیه کردند. بنابراین تولید فولاد در ایران متوقف ماند. مشاوران خارجی غربی نیز به دولت های وقت ایران اطلاعات غلط می دادند؛ مثلا برای تولید فولاد، اراک را پیشنهاد می دادند که در آنجا نه آب کافی وجود دارد و نه به معادن سنگ آهن نزدیک است، به همین دلیل محمدرضاشاه از شوروی برای احداث کارخانه فولاد کمک گرفت. البته شوروی نیز به دنبال افزایش نفوذ خود در خاورمیانه بود. در همان زمان شوروی در ترکیه، مصر، هند و ایران صنایع فولاد را ایجاد کرد. البته شوروی در ازای ساخت کارخانه ذوب آهن اصفهان از ایران خواست با ساخت یک خط لوله هزار و 200 کیلومتری، گاز طبیعی خوزستان را در پالایشگاه بیدبلند تصفیه و در آستارا تحویل آن کشور دهد.

بازگشت به شاخه اخبار معدن بازگشت به صفحه نخست

نظرات کاربران

دسته بندی های "بازتاب رسانه ها" استیل پدیا