در سال ۱۷۷۴ گروهی از معامله گران در شهر لندن گرد هم آمدند و باشگاه معامله گران را تشکیل دادند. آن‌ها هزینه سالیانه‌ ای را وضع کردند تا به‌این‌ترتیب از حضور بی‌دلیل افرادی که واقعاً معامله نمی‌کنند، جلوگیری کنند. مکانی که آن‌ها یکدیگر را ملاقات می‌کردند به مکان رسمی “بورس سهام” تبدیل شد.

نشستن در کافی شاپ و مبادله سهام!  رفیق، بهترین کار دنیاست! به نظر می ‌رسد که اولین معامله گران سهام شبیه به نظامی ‌های فراری از ارتش بودند. یک دلیل برای آنکه آن ‌ها در قهوه‌ خانه حضور می‌ یافتند آن بود که به خاطر رفتارهای گستاخانه از بورس رویال لندن اخراج شده بودند. به عبارتی قوانین و مقررات در بازار سهام اجازه حضور آن‌ها را در بورس نمی‌ داد.

به گزارش پایگاه خبری بازار سرمایه(سنا)، با افزایش روزافزون شرکت هایی که سهام منتشر می‌کردند و با افزایش پولی که در دستان افراد جابه‌جا می‌شد، این قبیل فعالیت‌ها باید قانونمند می‌شدند.

آیا یک نفر می‌تواند با در دست داشتن یک فنجان قهوه معامله کند؟ اگر هیچ‌کس او را نشناسد چطور؟ اگر او کلاه‌بردار باشد چه؟ اگر او از دوستانش دعوت کند تا به آن مکان بیایند و آنجا را به یک کافه خصوصی تبدیل کنند چه؟

نخستین قوانین: فقط اعضا

راه‌حل از خود معامله گران به دست آمد. در سال ۱۷۷۴ گروهی از آن‌ها در شهر لندن گرد هم آمدند و باشگاه معامله گران را تشکیل دادند. آن‌ها هزینه سالیانه‌ ای را وضع کردند تا به‌این‌ترتیب از حضور بی‌دلیل افرادی که واقعاً معامله نمی‌کنند، جلوگیری کنند. مکانی که آن‌ها یکدیگر را ملاقات می‌کردند به مکان رسمی  “بورس سهام”  تبدیل شد. آمریکایی ‌ها در آن زمانی خیلی از موضوع عقب نبودند. پس از آغاز انقلاب و بیرون کردن انگلیسی‌ ها از کشورشان، مردم آمریکا تصمیم گرفتند تا از بریتانیایی‌ها تقلید کنند. در سال ۱۷۹۲ در خیابان ۴۰ وال‌استریت ۲۴ نفر از معامله گران باشگاهی شبیه به آنچه در انگلستان شکل گرفته بود تشکیل دادند. به‌این‌ترتیب بورس سهام نیویورک متولد شد.

واقعاً بزرگ خواهد شد. بزرگ به معنای واقعی کلمه!

در این زمان انقلاب صنعتی پیش‌تر آغاز شده بود؛ اما در قرن نوزدهم میلادی بود که اثرات آن کاملاً مشخص شد. راه‌آهن‌ها، کانال‌ها، کشتی‌ها، کارخانه‌ها و کالاهای مصرفی – اقتصاد به‌سرعت در حال رشد بود.

همان‌طور که اقتصاد رشد می‌کرد، تقاضا برای سرمایه نیز روز به روز بیشتر و بیشتر می‌شد. به ‌نحوی ‌که بانک ها به تنهایی نمی‌توانستند به این تقاضا پاسخ بدهند. به‌ این‌ ترتیب شرکت ها برای تأمین مالی خود به سمت بازار سهام روانه شدند. چیزی که زمانی تنها اتحاد چندین نفر در یک قهوه‌خانه بود رفته‌ رفته تبدیل به موتور محرک نظام بازار آزاد شد. طی پنج سال بین ۱۸۹۶ و ۱۹۰۱ ظرفیت بورس سهام نیویورک شش برابر شد. این یعنی سرمایه داری!