تفاوت هلدینگ‌ ها و سرمایه‌ گذاری‌ ها چیست؟

تفاوت هلدینگ‌ ها و سرمایه‌ گذاری‌ ها چیست؟

بر اساس تحقیقات انجام یافته در ایران شرکت‌ ها در ثبت فعالیت و موضوع کاری خود، بین این دو گروه شرکت‌ های سرمایه‌ گذاری و هلدینگ ‌ها تفاوتی قید نمی‌ شود و از همین نقطه تفاوت این شرکت‌ ها از منظر مردم به فراموشی سپره می ‌شود و گاه به هر شرکتی هلدینگ یا شرکت سرمایه‌ گذاری می ‌گوییم.

معنا و مفهوم هلدینگ در دنیا تقریبا از 5 دهه گذشته آغاز و با ظهور صنایع در ایران نیز شکل گرفته است، در این نوشتار به تفاوت شرکت‌ های سرمایه ‌گذاری و هلدینگ ‌ها در ایران می‌ پردازیم، زیرا از نظر نگارنده تفاوت و جایگاه این شرکت ‌ها در ذهن خوانندگان، به منظور تمیز دادن و پی بردن به اهداف شرکت ‌ها بسیار ضروری و مهم است و جای تامل دارد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازار سرمایه(سنا)، شرکت ‌ها برای شروع فعالیت خود ابتدا اظهارنامه و اساسنامه را به اداره ثبت شرکت‌ ها تحویل و در آن ماموریت کاری و شرح فعالیت خود را با جملات مثل انجام هرگونه فعالیت بازرگانی و تجاری مجاز شروع می ‌کنند بر اساس تحقیقات انجام یافته در ایران شرکت‌ها در ثبت فعالیت و موضوع کاری خود، بین این دو گروه شرکت‌ های سرمایه‌ گذاری و هلدینگ ‌ها تفاوتی قید نمی‌ شود و از همین نقطه تفاوت این شرکت‌ ها از منظر مردم به فراموشی سپره می ‌شود و گاه به هر شرکتی هلدینگ یا شرکت سرمایه‌ گذاری می ‌گوییم.

 

شرکت های سرمایه گذاری 

گروه اول به دو بخش شرکت ‌های سرمایه‌ گذار یا شرکت‌ های سرمایه ‌گذاری تقسیم می ‌شوند، شرکت ‌های سرمایه‌ گذار شرکت ‌های هستند که تولیدی یا خدماتی بوده و از بستر تولید و درآمد حاصل از عملیات اجرایی خود را با ایده‌ های مختلف و غیر‌تخصصی صرف خرید سهام سایر شرکت‌ ها کرده و حداقل انتظارشان داشتن سود مناسب است، به این گونه از شرکت ‌ها سرمایه ‌گذار می ‌گوییم.

 این شرکت ‌ها علاوه بر داشتن تولید فقط از منظر جایگاه کسب سود بیشتر، پول و سرمایه خود را در سایر بنگاه ‌ها سرمایه ‌گذاری می ‌کنند، یعنی علاوه بر فعالیت‌ های اصلی خود از محل سود یا درآمد های کسب شده فروش به این مهم می ‌پردازند، اما در این دسته شرکت ‌هایی هستند که تاسیس آنها با هدف سرمایه ‌گذاری در شرکت ‌ها با حضور افراد متخصص بوده، افرادی که می‌ دانند چگونه شرکت‌ های مختلف را آنالیز و تجزیه و تحلیل کرده، در چه زمان مناسبی اقدام به خرید اقدام کرده و به چه میزان از سهام شرکت‌ های مختلف دست یابند یا در چه موقع و زمان، سهام خریداری شده را برای کسب سود واگذار کنند، به این گونه از شرکت ‌ها، شرکت‌ های سرمایه‌ گذاری می‌ گویند، شرکت ‌هایی که فعالیت اصلی خود را به شکل تخصصی معطوف به خرید و فروش سهام شرکت ‌های بورسی یا غیربورسی می‌کنند.

در این شرکت ‌ها زمان صرف شده برای هر سهم می ‌تواند چند ساعت یا چند ماه باشد، اما در بیشتر مواقع، اقتدار کاری این شرکت ‌ها بر اساس دیدگاه کوتاه ‌مدت بر روی یک سهام است.

 

اما، گروه دوم شرکت‌ های هلدینگ چگونه ‌اند؟

شاید عده ‌ای از خوانندگان به این نکته مهم واقف باشند که در قانون تجارت اشاره‌ ای به این گونه از شرکت‌ ها نشده و یقینا خالی از لطف نیست که بدانیم کلمه هلدینگ از کجا به واژگان ما اضافه شده است. HOLDING کلمه‌ای لاتین بوده و بعد از دهه 1970 معنای واقعی خود را بدست آورده و از آنجا شروع شد که در دهه 1960 تعدادی از شرکت‌ های آمریکایی موقعیت‌ های خوبی کسب کردند، ولی وضع مالی جمعی دیگر از آنها به شدت رو به زوال گذاشت. شرکت جنرال الکتریک در دهه 70 برای مقابله با رشد سود و مشکلات دیگری که ضمن برنامه ریزی با آن مواجه می‌ شد، شیوه ‌ای را ابداع کرد. این شرکت 170 واحد خود را به 49 بخش ساماندهی کرد و این گروه‌ ها زیرنظر ده مدیر ارشد که خود به تنهایی پاسخگوی مدیر عامل بودند، فعالیت می‌ کردند. در این زمان هلدینگSBU متولد شد که مخفف شده Business Unit Strategic است، بر این اساس هر صنعت یا قلمرو راهبردی کسب و کار براساس ماهیت آن و میزان همبستگی با هم تحت پوشش یک مدیریت قرار می ‌گیرند تا بتوانند با یکدیگر به هم ‌افزایی مناسب کاری دست یابند، منظور از قابل مدیریت بودن، میزان حق حاکمیت شرکت هلدینگ بر آن صنعت است که بیشتر براساس میزان سهام و مالکیت تعیین می ‌شود، اما حاکمیت شرکتی را در بر دارد یا به زبان ساده‌تر، سهام اکثریت را در اختیار دارد .

اما نحوه انجام مدیریت و نگرش حاکم بر هلدینگ‌ها به دو شکل سنتی و نوین قابل بررسی است. در دیدگاه قدیم، شرکت‌ های هلدینگ براساس دیدگاه ‌های تجارتی عمل می ‌کنند و شرکت ‌های زیرمجموعه را مستقل دیده و فقط شاخص‌ های مالی را ارزیابی می ‌کنند و مدیریت و هدایت استراتژیک هر شرکت، بر عهده آن شرکت است، دفتر مرکزی هلدینگ، هیچ دخالتی را خواستار نبوده و معمولا پرتفوی سهام این شرکت ‌ها در صنایع متفاوتی است و دنبال هیچ هم افزایی بین سازمان‌ ها نیستند همچنین تمامی شرکت‌های زیر مجموعه بر اساس احتیاجات هلدینگ قابل فروش هستند و شرکت ‌ها به عنوان یک کالا دیده می ‌شوند.

شرکت ‌های زیرمجموعه هلدینگ به دلایل یاد شده برنامه ‌ریزی خود را بیشتر در چارچوب کوتاه مدت پیشنهاد کرده و پیاده می ‌کنند و این باعث می‌ شود که این شرکت‌ ها تداوم طولانی مدت نداشته باشند و حداکثر بهره‌ برداری از آنها می ‌شود. با توجه به دلایل یادشده، شرکت‌ های هلدینگ موفق جدید، شاخص‌ های قدیمی را که جوابگوی محیط رقابتی نبود، تغییر داده اند و خود را به مکملی از Holding و Corporation تبدیل کرده‌اند و دیدگاه جدید شرکت ‌های هلدینگ موفق دنیا به وجود آمده است. لغت Corporation به مجموعه ‌ای از شرکت ‌ها گفته می ‌شود که تخصص خود را در یک صنعت متمرکز توسعه دهند و در چارچوب زنجیره بالادستی و پایین‌‌ دستی آن صنایع سرمایه‌ گذاری کنند؛ به عنوان مثال مجموعه ‌ای که متخصص و دارای شرکت ‌های با تخصص فولادی هستند، به عنوان یک شرکت Corporation شناخته می‌ شوند. در هر صورت می‌ توان به این نکته اشاره کرد که در شرکت ‌های هلدینگ با فرهنگ مدیریتی نوین جهانی با تخصصی شدن در یک صنعت خاص و دخالت در استراتژی و کنترل و نظارت دقیق در مباحث مختلف شرکت‌ های زیر‌ مجموعه خود، مبحث هم‌افزایی را به منظور خلق سود و توسعه بازارهای خود مد نظر دارند و فعالیت اصلی خود را به عنوان هدایت‌ کننده یا رهبر کلی تبیین می ‌کنند که معمولا بسیار پر ‌هزینه است. سرمایه اصلی این شرکت ‌ها توانایی افراد متخصص و مدیران کار آزموده و موفق است که سود سرشاری را نیز برای هلدینگ در‌ بر خواهد داشت، ‌اما واقعا نباید با توجه به وضعیت صنایع در ایران به این مهم توجه شود که شرکت ‌های سرمایه‌ گذاری از سود بهتر و مطمئن‌ تری برخوردارند، ولی شرکت‌ های هلدینگ که با عنایت به دانش روز جهانی معمولا روی یک صنعت متمرکزند، بابت کلیه آسیب ‌ها و معضلات تولیدی موجود آسیب‌ پذیر‌ترند. بنابراین در این خصوص هوشیاری هیات مدیره ‌های هلدینگ‌ ها و مدیر عامل و مدیران اجرایی این شرکت‌ ها و سیاست ‌های استراتژیک ترسیمی یا کنترل و ترمیم مقطعی سیاست ‌ها می ‌تواند از بروز بحران ‌های جدی در شرکت‌ ها جلوگیری کند.

 

بازگشت به شاخه اخبار صنعت و اقتصاد بازگشت به صفحه نخست

نظرات کاربران

دسته بندی های "بازتاب رسانه ها" استیل پدیا