یک ETF مانند صندوق سرمایه ‌گذاری مشترک یک ساختار سرمایه‌ گذاری است که با جمع ‌آوری دارایی ‌های سرمایه ‌گذاران خود و همچنین استفاده از مدیران حرفه ‌ای، نسبت به سرمایه ‌گذاری بر روی این پول ‌ها اقدام می‌کند تا اهدافی را که به ‌روشنی معین شده‌اند تأمین کند.

   ETF ها در مقایسه با صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، پدیده‌ی نسبتا جدیدی هستند. گرچه نخستین ETFها شاخص‌های وسیع بازار را ردیابی می‌کردند اما ETFهای جدیدتر طوری طراحی شده‌اند تا بخش‌ها، درآمد ثابت، سرمایه‌گذاری‌های جهانی، ارز و کالاها را نیز ردیابی کنند.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازار سرمایه(سنا)، ETF ها نشان‌دهنده‌ سهمی از مالکیت اعتبار سرمایه‌گذاری واحد (UIT) هستند که اسناد دارایی سهام، اوراق قرضه، ارزها و کالاها را در اختیار دارد ETFها را اغلب با صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک مقایسه می‌کنند.

یک ETF مانند صندوق سرمایه ‌گذاری مشترک یک ساختار سرمایه‌ گذاری است که با جمع ‌آوری دارایی ‌های سرمایه ‌گذاران خود و همچنین استفاده از مدیران حرفه ‌ای، نسبت به سرمایه ‌گذاری بر روی این پول ‌ها اقدام می‌کند تا  راکه به ‌روشنی معین شده‌اند تأمین کند. از میان این اهداف می‌توان به درآمد جاری یا افزایش سرمایه اشاره کرد. آنها مانند یک صندوق سرمایه‌ گذاری مشترک دارای یک اطلاعیه نیز هستند. یک ETF اطلاعیه را به خریدار تحویل می‌دهد یا سندی را تحت عنوان شرح‌ حال محصول در اختیار سرمایه‌ گذاران می‌ گذارد که اطلاعات کلیدی را در مورد ETF به‌طور خلاصه ارائه کرده است.

یک سرمایه‌ گذار که در صندوق سرمایه‌گذاری مشترک فعالیت می‌کند به‌طور مستقیم به میزان خالص ارزش دارایی (NAV) که در انتهای هر روز کاری محاسبه می ‌شود از صندوق خریداری می ‌کند. سرمایه ‌گذاری که یک ETF می‌خرد، سهم‌ های بازار بورس را در فرایندی شبیه به خرید یا فروش هر سهام دیگری خریداری می‌کند. گرچه اکثر صندوق ‌های سرمایه‌ گذاری مشترک به‌ طور فعالانه مدیریت می‌ شوند اما تعداد قابل توجهی از صندوق‌ های سرمایه‌ گذاری نیز وجود دارند که به‌ طور منفعلانه مدیریت می‌ شوند و برای ردیابی شاخص‌ های معینی طراحی شده ‌اند. تعداد اندکی از ETFها که به‌طور فعال مدیریت می‌شوند هم وارد بازار شده‌اند.

فرایند خلق و باز خرید سهام ETF دقیقا نقطه مقابل فرایند خلق و باز خرید صندوق‌ های سرمایه ‌گذاری مشترک است. هنگام سرمایه ‌گذاری در صندوق ‌های سرمایه‌ گذاری، سرمایه‌ گذاران هر مبلغ را به شرکت صندوق ارسال می ‌کنند و شرکت هم از آن پول برای خرید اوراق بهادار و صدور سهم‌ های اضافی صندوق استفاده می‌ کند. وقتی سرمایه ‌گذاران بخواهند سهم ‌های صندوق سرمایه ‌گذاری خود را بازخرید کنند، سهم‌ ها در ازای پول به شرکت صندوق سرمایه‌ گذاری مشترک بازگردانده می ‌شوند. اما خلق یک ETF در بردارنده‌ پول و وجه نقد نیست.

ETFها اوراق بهاداری هستند که حق قانونی مالکیت بخشی از سبد اوراق سهام را تصریح می‌ کنند. خلق یک ETF در آمریکا مستلزم این است که مدیر صندوق، برنامه‌ جامعی را به کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) تقدیم کند. این برنامه مجموعه ‌ای از راهکارها و ترکیب‌بندی ETF را بیان می ‌کند.

معمولا، تنها شرکت ‌های بزرگ مدیریت پول که در شاخص‌ گذاری دارای تجربه هستند می‌توانند ETFها را خلق و مدیریت کنند. این شرکت‌ ها با سرمایه ‌گذاران بزرگ، صندوق‌ های بازنشستگی و مدیران پولی در سراسر جهان که دارای حجم عظیمی از پول (که برای خلق ETF نیاز است) ارتباط دارند. این شرکت‌ ها با به صف کشیدن مشتریان، خواه سازمانی یا خُرد، برای خرید ETF تازه وارد شده ایجاد تقاضا می‌کنند.

ایجاد صندوق ETF به‌طور رسمی با یک مشارکت‌کننده دارای اختیار قانونی، شروع خواهد شد. به این مشارکت‌کننده‌ با اختیار قانونی، سازنده‌ بازار یا متخصص هم اطلاق می‌شود. این دلالان معمولا سبد مناسبی از سهم را تهیه می‌کنند که برای خرید ۱۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰ سهم ETF کافی باشد. سبد سهام به بانک نگهدارنده ‌ای ارسال می‌ شود که از قبل تعیین شده است و آن بانک هم سهام ETF را به سازنده‌ بازار جهت حفاظت می‌ فرستد. حداقل اندازه‌ی سبد واحد «خلق» نام دارد.