در پی بروز مشکلات متعدد در حوزه صنعت و تعطیلی بسیاری از واحدهای تولیدی در برخی از استان‌ها برخی از نمایندگان استان مازندران در مجلس از وضعیت قرمز شهرک‌های صنعتی و واحدهای تولیدی این استان خبر دادند.

عبدالوحید فیاضی، نماینده استان محمودآباد و نور در این باره می‌گوید: پس از انقلاب اسلامی بر اساس مصوبه‌ای که در دولت انجام شد استان مازندران علاوه بر قطب کشاورزی بودنش از فعالیت صنعتی برخوردار شد. در هشت سال گذشته شهرک‌های نیم‌بندی شکل گرفت که نتوانستند در محیط مازندران رشد کند.

فیاضی خاطر نشان می‌کند: اگر در خصوص توسعه صنعت صحبتی کنیم با محدودیت اراضی و مشکلات منابع طبیعی و محیط زیست مواجه می‌شویم. صنایع در این استان عملا راضی کننده نیست، 80 درصد از ظرفیت‌های این استان خالی است و استفاده‌ای از آن نمی‌شود.

او ادامه می‌دهد: در شهرهای محمودآباد و نور اگر 100 واحد تولیدی وجود داشته‌باشد 30 واحد از آن تعطیل است این یک وضعیت تاسف‌بار را در حوزه صنعتی ما نشان می‌دهد.

فیاضی تصریح می‌کند: صنایع تبدیلی ما هم به این وضعیت دچار شده است، کارخانه شالی‌کوبی ما به شدت ضعیف است و مدرن نیست و کل صنعت مازندران به اندازه بخشی از صنعت استان‌هایی مانند اصفهان و اراک است.

او درباره وضعیت بیکاری در این استان اظهار می‌کند: ضریب بیکاری در استان مازندران هم در رابطه با این موضوع بی‌تاثیر نیست، گفته‌های رئیس جمهور در خصوص بیکاری 10 درصدی در این استان آمار خنده‌آوری است و هنوز این نگاه به استان مازندران و معضل بیکاری در آن عوض نشده است.

همچنین عزت‌الله یوسفیان‌ملا، نماینده مردم آمل و لاریجان می‌گوید: صنعتی که در استان مازندران وجود ندارد که بی‌مشکل باشد، تمام صنایع در مازندران به نوعی مشکل دارند مشکلاتی مانند تامین اجتماعی، ارزش افزوده مالی، مشکل مالیات مستقیم و مواد اولیه مواردی است که تمام صنایه استان مازندران با روبه‌رو هستند.

او ادامه می‌دهد: یک واحد تولیدی که جنسی را تولید می‌کند حتی اگر سرمایه‌گذاری چند میلیاردی در آن کرده‌باشد این جنس در بازار بلافاصله تبدیل به پول نمی‌شود اگر هم صادر کند تبدیل به ارز نخواهد شد.

یوسفیان‌ملا تصریح می‌کند: موادی که در کارگاه‌های ساختمانی و جاهای دیگر وارد می‌شود تا پول آن برگررد شش ماه تا یک سال طول می‌کشد. در این یک سال واحدهای تولیدی باید دستمزد کارگران و مواد اولیه و برق، آب، گاز تامین اجتماعی، مالیات، عوارض همه این موارد را پرداخت کند.

او اظهار می‌کند: در اینجا بانک‌ها به این واحد‌هایی که 20 میلیارد تومان قیمت دارد، 500 میلیون تومان وام به عنوان تنخواه گردان می‌دهند. متاسفانه برخی از بانک‌ها این حداقل وام را هم نمی‌دهند.

یوسفیان‌ملا در مورد مشکلات نساجی استان مازندران عنوان می‌کند: در صنعت نساجی از ابتدا با قراردادهایی که با کشور چین بستیم چند صنعت در کشور از بین رفت. مانند صنعت کفش که دیگر وجود ندارد، ما کشوری بودیم که کفش را به روسیه صادر می‌کردیم.

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از اقتصاد، او اظهار می‌کند: صنعت نساجی مازندران با توجه به قیمت تمام شده‌ای که با جنس‌های چینی وارد کشور می‌شود جایگاه قبلی خود را از بین برده است یک بخش از مشکلات نساجی واردات است و باید از این واردات جلوگیری شود و از تولید داخلی حمایت شود.

یوسفیان‌ملا در پایان بیان می‌کند: در ایران هزینه تمام شده کالا بالا است؛ اگر هزینه‌ها بالا باشد و دولت سوبسید به کالا ندهد و واردات را کنترل نکند فایده‌ای نخواهد داشت، اگر در تمام ابعاد دولت وارد شود نساجی ایران قابل نجات خواهد بود این موضوع چند محور تقسیم کار می‌خواهد که وزارت کار و وزارت صنعت و دستگاه‌های مرتبط هر کدام اگر با برنامه منسجمی وارد شوند به نتیجه قابل قبولی می‌رسیم.