بورس هایی در دنیا وجود دارند که حتی از اندازه بازار آنها و ارزش بازار آنها خبری نداریم، شاید برای ما مهم نبوده و به این دلیل که شرکای تجاری ما محسوب نمی شود از آشنایی با آنها صرفه نظر کرده ایم، اما همین بورس های کوچک می توانند گاهی در دنیا اتفاقات بزرگی را رقم بزنند.

ممکن است شما به عنوان یک فردی که با بازارهای سرمایه سر و کار دارید حداقل یک بار نام بورس اوراق بهادار نیویورک و بورس نزدک را شنیده باشید و با نام بورس توکیو، لندن، شانگهای و توکیو آشنا باشید، اما آیا در خصوص بورس لوساکا، زامبیا، قزاقستان یا مغولستان اطلاعاتی دارید؟

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازار سرمایه(سنا)، بورس هایی در دنیا وجود دارند که حتی از اندازه بازار آنها و ارزش بازار آنها خبری نداریم، شاید برای ما مهم نبوده و به این دلیل که شرکای تجاری ما محسوب نمی شود از آشنایی با آنها صرفه نظر کرده ایم، اما همین بورس های کوچک می توانند گاهی در دنیا اتفاقات بزرگی را رقم بزنند.

آیا تا به حال در خصوص بورس مغولستان و ارزش بازار آن مطلبی خوانده اید؟

بورس مغولستان یکی از کوچکترین بورس های دنیاست که پس از آغاز به کار در سال 1990 ، هم اکنون دارای 610 شرکت پذیرفته شده و ارزش بازاری بالغ بر 1.3 میلیارد دلار(تا سال 2012) است.

اما در این بین بورس ویتنام با عملکرد بهتری نسبت به بورس مغولستان رو به رو بوده است و از سال 2000 میلادی روند رو به رشد را برای جذب سرمایه شرکت های آغاز کرده است و هم اکنون دارای 800 شرکت پذیرفته شده است.

بازارهای نوظهور گاهی اوقات با هدف جذب سرمایه گذاری خارجی و خوشنامی اقدام به تاسیس بورس اوراق بهادار می کنند. بیشتر این کشورهای کوچک با کمک از کشورهای همسایه و کمک شرکای تجاری، بازارهای بورس را تاسیس می کنند. اما بعضی اوقات این بورس های کوچک با سرمایه کم فعالیت خود را آغاز می کنند و همان اندازه کوچک نیز باقی می مانند که دلایلی معقول برای بقا در این حد و اندازه دارند.

نبود نقدینگی: خیلی دشوار است که بازاری با نقدینگی مناسب با حداقل تعداد شرکت های پذیرفته شده را راه اندازی کرد. شرکت ها از بازاری که با کمبود نقدینگی مواجه باشد دوری می کنند و در واقع این رفتار با یک مثال قابل توجیه است: نمی تواتم شغلی پیدا کنم چون تجربه کاری ندارم، نمی توانم تجربه کاری داشته باشم چون هیچ شغلی ندارم.

قانون گذاری: قانون ها در بازارها متفاوت هستند. سیستم های بورسی که دارای قانون های بسیار سخت گیرانه هستند و بیش از حد سخت گیر بوده یا بیش از حد مسامحه به خرج می دهند شرکت ها را از ورود منع می کنند و سرمایه گذاران را فراری می دهند.

سیاست ها: برای دولت ها بسیار راحت است که در بازارها دخالت کنند و اوضاع را به دست بگیرند اما این دخالت ها سرمایه گذاران را از بازار فراری می دهد. به این دلیل که سرمایه گذاران می دانند که دولت روزانه و با هر اتفاقی سیاست های خود را تغییر می دهد و این تغییر در سیاست ها می تواند بازارها را به هم بریزد.

با تمام این محدودیت ها بسیاری از بورس های کوچک هنوز به حیات خود ادامه می دهند .

کوچک ترین بورس دنیا که بورس لائوس نام دارد در سال 2010 میلادی فعالیت خود را با کمک بورس کره جنوبی آغاز کرد و تا به حال تنها 4 شرکت پذیرفته شده در آن فعالیت دارند. بانک تجاری لائو(BCEL)، شرکت جنریشن پابلیک(EDL-Gen)، شرکت لائو وورد پابلیک(LWPC) و شرکت پترولیوم لائو(PTL )

در کنار بورس لائوس، یک بورس دیگر هم نام کوچکترین بورس دنیا را به یدک می کشد.

بورس کامبوج به عنوان کوچکترین بورس فعال دنیا دارای دو شرکت پذیرفته شده است. شرکت تامین کننده آب دولتی(PPWSA) و شرکت بین المللی گرند توئینز که در واقع یک شرکت تایوانی است.

در سال 2011 میلادی کوچکترین بورس های دنیا علاوه بر لائوس و کامبوج، بورس های موزامبیک، کامرون، کیپ ورد(کشوری در آفریقا)، ارمنستان، تانزانیا، سوازیلند(یک کشور پادشاهی در جنوب آفریفا)، نامبیا، سوریه، لیبی هستند.

با وجود نا آرامی ها در لیبی و سوریه این دو بورس همچنان به فعالیت خود ادامه می دهند اما ریسک حضور سرمایه گذاران موجب کاهش اندازه این دو بورس شده است.