فشارهاي رقابتي در بازار سنگ آهن
گروه معادن >سنگ آهن - يکپارچه و مشخص نبودن سياست هاي دولت در بحث رگولاتوري صادرات يکي از مهم ترين مشکلات و موضوعاتي است که بخش سنگ آهن ايران را در گير کرده است.
به گزارش ماین نیوز، در گزارش اخير که بلومبرگ درخصوص معادن بزرگ و کوچک مقياس و عرضه سنگ آهن با عيارهاي مختلف به آن پرداخته است، بخشي از توليدکنندگان هند را نشان داده که به سمت توليد سنگ آهن با عيارهاي بالاتر و توليد بيشتر در حال حرکت هستند، اين در حالي است که در عرصه بين الملل بازار سنگ آهن، هند رقيب اصلي ايران براي کسب بازارهاي صادراتي محسوب مي شود. با اين حال هند بعد از تجربه وضع عوارض و از دست دادن بازارها در سال ۲۰۱۲، برنامه ريزي صادراتي را به صورت جدي تري در پيش گرفته است.ايران در رابطه با عنوان وضع عوارض دانه بندي همچنان در اين خطر است که برنامه هاي توسعه اي و توليد بيشتر و برنامه صادرات براي محصولات معدني اش شفاف نيست، چرا که وضع عوارض صادراتي، همواره به عنوان اهرم فشاري روي توليدکنندگان ايراني تعريف شده است.در همين راستا سجاد غرقي، عضو هيات نمايندگان اتاق ايران مي گويد: بعد از تجربه اي که هند در سال ۲۰۱۲ و درخصوص وضع عوارض و از دست دادن بازارها داشت برنامه ريزي صادراتي جدي تري را در پيش گرفت؛ در اين رابطه توليدکننده هاي هندي هم روي اين موضوع در حال برنامه ريزي هستند.اما اين موضوع براي سنگ آهن ايران چه عواقب و عوارضي دارد؟ اهميت اين موضوع در اين است که بخش عمده اي از معادن بخش خصوصي و کوچک و متوسط کشور، محصولات هندي را رقيب خود مي بينند که اين حالت هم وجود دارد.
غرقي در ادامه با اشاره به سياست هايي که هندي ها در رابطه با افزايش عيار و افزايش توليد صادراتي دارند، مي گويد: اين موضوع طبيعتا فشار را روي صادرکننده هاي کم عيار و متوسط عيار ايران بيشتر خواهد کرد، با توجه به سياست هاي مصرفي چين در حوزه مواد اوليه فولاد(سياست هاي زيست محيطي و استفاده بيشتر از سنگ آهن پرعيار) و مازاد عرضه اي که در حال رخ دادن است، بازارسنگ آهن از لحاظ قيمتي و به طور کلي تحت فشار است، از طرفي و به طور مشخص هند به عنوان يکي از صادر کننده هاي گسترده سنگ آهن کم عيار رقيب جدي ايران محسوب مي شود که اين موضوع، صادرات محصولات کم عيار ايران را به شدت تحت تاثير قرار خواهد داد، به اين معنا که هم عامل کلي که روند بازار را به سمت مصرف سنگ آهن هاي پرعيار برده و هم افزايش ظرفيت توليد صادراتي هند در حوزه سنگ آهن هاي کم عيار، فشار را روي معادن متوسط و کوچک دو چندان مي کند و اين موضوع به اين معنا است که بايد به سرعت براي حفظ اين بازارهاي صادراتي تلاش کنيم.
تصميمات خاصي در ارتباط با اين موضوع بايد گرفته شود و ظرفيت سازي در حوزه فرآوري اتفاق بيفتد تا بتوانيم اين بازارها را حفظ کنيم.در اين رابطه عضو هيات نمايندگان اتاق ايران در ادامه و درباره قيمت هاي جهاني سنگ آهن مي گويد: اختلاف قيمتي بين سنگ آهن هاي پرعيار و کم عيار خيلي بيشتر شده است، اين روندي بوده که از يک سال گذشته شاهد آن بوده ايم و باز هم بين سنگ آهن هاي پرعيار شاهد اين روند هستيم، به اين معنا که روند بازار به طور کلي به سمت کانال قيمتي ۶۰ و در حالت خوش بينانه ۷۰ دلار براي سنگ آهن هاي پرعيار متمايل است. اين عدد ممکن است براي توليدکننده ها توجيه داشته باشد ولي عدد خيلي بالايي نسبت به گذشته نيست، اما براي سنگ آهن هاي کم عيار اين عدد فاصله بيشتري از گذشته دارد.
همين موضوع باعث مي شود رغبت براي مصرف و خريد سنگ آهن پرعيار بيشتر شود. آن چيزي که به ايران مربوط مي شود، اين است که اين بازارهاي صادراتي را به دو دليل (عرف تقاضاي بازار و ماهيت توليد محصولات کم عيار و نبود سياست هاي حمايتي از بخش سنگ آهن به ويژه در SME ها) بيشتر از قبل از دست داده ايم.
اما از سوي ديگر خيلي از فرصت هاي بازار در سال هاي گذشته از بين رفت، به طوري که معادني در يک فرصت بازار، چه به لحاظ قيمتي و چه به لحاظ تفاوت نرخ ارز در سال هاي ۹۰ تا ۹۳ وارد چرخه توليد شدند و اين فرصت با نوسانات بازار و عدم برنامه ريزي صحيح از بين رفت. غرقي در پاسخ به اين سوال که در بررسي گزارش اخير، بلومبرگ از مازاد عرضه سنگ آهن در فاصله سه تا پنج سال آينده پرده برداري مي کند، اين موضوع باعث مي شود قيمت بين ۵۰ تا ۶۰ دلار باقي بماند، اين مازاد عرضه از کجا ناشي مي شود و پايين بودن توليد فولاد و تقاضاي سنگ آهن و افزايش توليد معادن چه سرنوشتي پيدا مي کند، مي گويد: اين مساله را به نوعي موضوع بازارهاي صادراتي سنگ آهن ايران نمي دانم، به اين دليل که توليدکننده عمده سنگ آهن در سطح جهاني «استراليا و برزيل» هستند، در اين فرآيند، ايران در بازار جهاني سنگ آهن سهم عمده اي ندارد.در اين شرايط و با بررسي اين موضوعات بايد براي حفظ بازارهايي که به واسطه يک فرصت به وجود آمده در ادامه سرمايه هايي را گسيل و ظرفيت هايي را ايجاد کرده و تلاش کنيم.در عرصه بين المللي سنگ آهن، طبعا ايران، رهبر بازار و تعيين کننده قيمت ها نيست، بلکه در اين عرصه بايد مراقب باشد تا فرصت ها را به سادگي از دست ندهد، که در حال حاضر از دست داده ايم