معادن زغال سنگ کرمان آبستن فاجعه
گروه معادن >زغال‌سنگ - کار کردن در تونل‌های تاریک زغال سنگی که تا چند صد متری اعماق زمین حفر شده‌اند و استخراج زغال سنگ با روش سنتی و حمل آن با واگن فرسوده که متعلق به چند دهه قبل است، حکایت روزانه معدنچیانی است که با ابتدایی‌ترین وسایل ایمنی در معادن زغال سنگ شمال استان کرمان کار می‌کنند و هر لحظه، خطر وقوع حادثه‌ای فاجعه بار آنها را تهدید می‌کند.
به گزارش ماین نیوز، بسیاری از معدنچیان معادن زغال سنگ شهرستان‌های کوهبنان و زرند از تجهیزات دهه 40 شمسی ا ستفاده می‌کنند که حوادث غیرمنتظره‌ای را رقم زده است . در حال حاضر، وضعیت ایمنی در معادن زغال سنگ کشور و بخصوص استان کرمان در بدترین شرایط خود از بدو فعالیت ارزیابی می‌گردد و اکثر ماشین‌آلات و تجهیزات در حال استفاده درمعادن زغال سنگ، کهنه و مستهلک‌اند و از نظر فنی و استاندارد ایمنی برای استفاده مجاز نیستند.این در حالی است که بهره‌برداران معادن زغال سنگ به‌دلیل مشکلات مالی قادر به خرید تجهیزات ایمنی جدید نیستند و بنا به گفته کارگران معادن، آنها حتی گاهی با کلاه‌های ایمنی شکسته شده و هنگامی که دستگاه‌های تهویه معادن برای کاهش هزینه‌های برق معادن خاموش می‌شوند در اعماق معادن کار می‌کنند؛ این در حالی است که معادن زغال سنگ به‌دلیل زیرزمینی و گاز خیز بودن همانند انبار باروتی هستند که با کوچک‌ترین سهل‌انگاری آبستن وقوع انفجار هستند.
هشدار درباره فعالیت معادن ناایمن
حسین امیری نماینده زرند و کوهبنان در مجلس با بیان این‌که حادثه معدن زغال سنگ زمستان یورت گلستان اولین حادثه معادن زغال سنگ کشور نبوده است، می‌گوید: جلوگیری از این گونه حوادث یک اقدام دست جمعی می‌خواهد و باید جلسات توجیهی در بحث ایمنی به‌طور منظم برگزار شود.
وی با اشاره به وقوع حوادثی که در گذشته در معادن زغال سنگ زرند و کوهبنان رخ داده است، می‌افزاید: از مسئولان خواسته‌ایم در بازرسی‌هایی که از این معادن انجام می‌دهند، با معادنی که مشکل ایمنی دارند برخورد و از فعالیت آنها جلوگیری کنند.
بلاتکلیفی متولی معادن
رئیس مجمع نمایندگان استان کرمان با انتقاد از مشخص نبودن متولی صنعت زغال‌سنگ کرمان می‌گوید: با واگذاری‌هایی که در صنعت زغال سنگ صورت گرفته، مشخص نیست چه کسی مسئول معادن کرمان است؛آیا وزارت تعاون،کار و رفاه اجتماعی مسئول است یا وزارت صنایع و معادن؟
وی می‌افزاید: وقتی کارگاه هاو صنایع مهمی همچون زغال سنگ را بابت رد دیون به نهادی که تخصصی در این زمینه ندارد واگذار می‌کنند، اینگونه حوادث نیز در معادن رخ می‌دهد؛ لذا باید برای صنعت زغال سنگ کشور به‌صورت شفاف تعیین تکلیف شود که چه کسی مسئول است. مشخص نبودن وضعیت این صنعت، دلیل آن نمی‌شود که پیمانکاری که در معادن زغال سنگ تولید می‌کند، مسائل ایمنی را رعایت نکند.
سهل‌انگاری در تامین امنیت
البته باید این واقعیت را بیان کرد که وضعیت اقتصادی صنعت زغال سنگ کرمان اسفبار است. واردات زغال سنگ به کشور، انحصاری بودن خرید زغال سنگ در کشور توسط یک شرکت و نپرداختن پول خرید زغال سنگ به شرکت‌های تولید کننده در کنار نبود حمایت کافی دولت از این صنعت باعث شده، صنعت زغال سنگ کشور و کرمان، روزهای سیاهی را سپری کند و این سیاهی بر وضعیت اقتصادی کارگران شاغل در معادن به‌دلیل دریافت نکردن حقوقشان و پایین آمدن سطح ایمنی معادن زغال سنگ به‌دلیل نبود پول برای خرید وسایل ایمنی جدید و تعویض تجهیزات ایمنی معدنچیان ـ که هر شش ماه باید تعویض شوند ـ اثر بگذارد. با این حال مشکل مالی بهانه ای برای سهل انگاری در تامین امنیت کارگران معدن نیست.
چندی پیش محمدرضا بهرامن، رئیس خانه معدن ایران در گزارشی گفته بود، وضعیت ایمنی معادن زغال کشور پایین و از استانداردهای مرسوم خارج است. وی با ابراز تأسف افزوده بود:اعضای کمیته زغال خانه معدن ایران به این نتیجه رسیده‌اند که وضعیت ایمنی و سلامت کارگران در معدن زغال‌سنگ کشور در بدترین حالت خود قرارگرفته، به‌طوری‌که بیم می‌رود، هرلحظه اتفاق ناخوشایندی در این معادن رخ دهد .
حتی دیه هم نمی‌دهند
وقوع حوادث مختلف در معادن زغال سنگ کرمان در حالی جان معدنچیان بسیاری را گرفته و تعداد زیادی دیگر را نقص عضو کرده است که چه خانواده کشته‌شدگان حوادث این معادن و چه معدنچیانی که دچار مجروحیت و نقص عضو شده‌اند، برای گرفتن دیه با مشکلات زیادی مواجه بوده‌اند، به‌گونه‌ای که برخی از آنها با وجود شرایط سخت زندگی نتوانسته‌اند دیه خود را دریافت کنند.
مجید علیزاده، 45 ساله یکی از کارگران معدن زغال‌سنگ است که با وجود گذشت 11 سال از حادثه تلخی که برای وی در معدن زغال سنگ شماره یک شرکت معدنجو رخ داد و منجر به شکسته شدن یکی از پاهایش از 9 قسمت شد، هنوز نتوانسته با وجود پیگیری زیاد، دیه پایش را از شرکت بیمه بگیرد.
وی از روزهای سخت‌کار شبانه در معدن زغال سنگ با کمترین امکانات ایمنی سخن می‌گوید؛ از این‌که پس از شکستن یکی از پاهایش و باز کردن گچ آن،با وجود توصیه دکتر مبنی بر انجام ندادن کار فیزیکی، مسئولان معدن او را تهدید کردند که اگر در معدن کار نکند، او را اخراج خواهند کرد.
یک روز پس از شروع کاردوباره وی در داخل معدن، همان پایی که شکسته بود، زیر فشار کار معدن شکست و باعث شد مجید علیزاده سه سال برای درمان پایش به بیمارستان‌های مختلف مراجعه کند و سرانجام در یکی از بیمارستان‌های تهران با دریافت مبلغ 10 میلیون تومان پای آسیب دیده او عمل شد. وی که پس از طی کردن مراحل درمان و شکایت از شرکت پیمانکار اکنون پیگیر دریافت دیه است، می‌گوید: پس از پیگیری فراوان شرکت بیمه توسط دادگاه محکوم به پرداخت 20 درصد دیه کامل یک انسان به من شده، اما متاسفانه تاکنون و با وجود ارسال تمام مدارک درخواستی این شرکت،هنوز دیه آسیب دیدن پای من پرداخت نشده است. وی می‌افزاید: پروسه دریافت دیه از شرکت‌های بیمه بسیار سخت است و به همین خاطر، حدود 30 نفر از همکاران من که در معادن زغال سنگ دچار شکستگی دست، پا و کمر شده‌اند، از پیگیری گرفتن دیه خود منصرف شده‌اند یا هرگز به آنها دیه‌ای پرداخت نشده است.