قضیه پولدار نشدن روزنامه‌نگاران و ظهور ده ها چهره تازه
روزنامه‌نگاران پولدار نمی‌شوند. برای همین است هرسال که خبرنگاران را رصد می‌کنید با ده‌ها چهره تازه روبه‌رو می‌شوید.
به گزارش پایگاه خبری بورس پرس، حسین عبدالهاشم‌پور در یادداشتی که توسط روزنامه شرق منتشر شده نوشت:
١- واقعا روزنامه‌نگار پولدار سراغ ندارم، برای همین است هرسال که خبرنگاران را رصد می‌کنید با ده‌ها چهره تازه روبه‌رو می‌شوید که جای روزنامه‌نگارانی را گرفته‌اند که خود را در روابط‌عمومی‌ها جا کرده‌اند یا به‌کل از این حرفه پا به فرار گذاشته‌اند.
سال گذشته «آیدین آغداشلو» در نمایشگاه نوبرانه‌اش در گالری اثر با حیرت مشهود از خبرنگاران پرسیده بود: «من افتخار دارم دست‌کم سالی یک‌بار جمع خبرنگاران هنری را دورهم می‌بینم و عجیب است که هربار چهره‌های تازه بسیار بیشتر از چهره‌های آشناست، چرا؟!»
با اغلب خبرنگاران هم گپ می‌زنید از بد حادثه آمده‌اند، گلایه‌ها دارند و روزنامه‌نگاری برایشان شغل دوره گذار است... واقعا، بدون‌اغراق، این حوزه دیگر بخور و نمیر هم نیست، با این حقوق‌ها مرگ تدریجی است، برای همین است در صفحات رسانه‌ها به‌جای شمیم عشق، بوی کپی‌پیست پیچیده؛ دیگر کسی اعتراضی هم ندارد زیرا همه می‌دانیم چه خانه‌ای برپاست!
٢- فلان روزنامه‌نگار اروپایی- آمریکایی در ٨٠ و چندسالگی درگذشت. او در ٥٠ سال اخیر ستون‌نویس ثابت فلان روزنامه بود؛ لابد چنین خبرهایی را بارها شنیده‌اید؛ حتما شما هم حیرت می‌کنید، معمولا عمر روزنامه‌های ما این‌قدر نمی‌پاید چه رسد به ستون ثابت یک روزنامه‌نویس.
٣- وقتی خبرنگار گرفتار «نیازهای اولیه» زندگی است، مبرهن است سیستم «خبربیارسازی» به‌جای خبرنگاری فراگیر می‌شود؛ نگاه نقادانه رخت برمی‌بندد و خودسانسوری و سری که درد نمی‌کند... سرمشق روزانه است که لازم هم نیست صدبار از رویش بنویسی چون ناخودآگاه ملکه ذهن است.
٤- به‌جای نمایشگاه مطبوعات بیاییم فکری کنیم، کاری کنیم که روزنامه‌نگاری شغل شود، مثل هر شغلی توأم با امنیت و حقوق مکفی؛ آن‌وقت رسانه‌های ما چنان می‌شوند که خود دکه‌های روزنامه‌فروشی، خود شبکه‌های مجازی می‌شوند یک نمایشگاه دائمی مطبوعات؛ ترافیک هم درست نمی‌شود که رهگذران حوالی عباس‌آباد ناسزایی نثارمان کنند، این‌جوری شاید آلودگی هوا هم کمتر شود و باران بیشتر ببارد.
انتهای پیام