مدير بازرگاني يکي از بزرگترين معادن سنگ آهن ايران معتقد است درآمد حاصل از صادرات سنگ آهن موجب رشد و توسعه بخش معدن و صنايع فولاد کشور مي شود. محمد برقي در اين باره گفت: اتفاقاً بايد مشوق هايي براي توليد کنندگان و صادرکنندگان سنگ آهن در نظر گرفت تا توليدات مازاد بر نياز داخل را صادر کنند. وي افزود: در حال حاضر شرايط حاکم در بخش معدني کشور، شرايط مطلوبي نيست و مشکلات تامين مالي، نبود تجهيزات و عدم برخورداري از تکنولوژي‌هاي نوين در امر معدنکاري، هزينه هاي بالاي انرژي و از همه مهمتر هزينه هاي سنگين حمل و نقل، چند سالي است که فعالان سنگ آهن را دچار مشکل کرده است. برقي خاطرنشان کرد: شاهد اين گفته نيز تعطيلي بيش از 80 درصد معادن سنگ آهن است به عبارتي به غير از معادن بزرگي چون چادرملو، گل گهر، بافق و سنگان، بخش اعظم معادن تعطيل شده اند و بر اساس آخرين گزارش انجمن سنگ آهن از 156 معدن فعال ثبت شده در بهار 92 تنها 19 معدن فعالند و اين يعني تعطيلي 84 درصد معادن فعال سنگ آهن و کاهش 35 درصدي توليد. برقي گفت: با وجود اين شرايط در حال حاضر ميزان توليد سنگ آهن در کشور بيش از نياز واحدهاي فرآوري است، بنابراين دولت بايد شرايط مساعد و تسهيلات تشويقي براي صادرات اين محصول را فراهم کند نه اينکه مانع ايجاد نمايد. وي عنوان کرد: متاسفانه برخي سنگ آهن دانه بندي شده را محصول خام عنوان مي کنند در حالي که سنگ آهن استخراج شده از معادن پس از عمليات فرآوري در کارخانجات، تبديل به سنگ آهن دانه بندي شده مي شود و ديگر خام نيست چون ارزش افزوده ايجاد شده است و همين محصولي است که صادر مي شود از طرفي راه پيشگيري از صادرات سنگ آهن و يا هر محصول ديگري ممانعت از صادرات نيست بلکه بايد زمينه ايجاد واحدهاي پايين دستي را فراهم کرد که متاسفانه اين اتفاق کمتر رخ مي دهد و دليل آن هم عدم حمايت تصميم گيرندگان دولتي و موانع بسيار براي سرمايه گذاران بخش خصوصي است. برقي يادآور شد: چادرملو در سخت ترين شرايط تحريم ها توانست با سرمايه گذاري 44 هزار ميليارد ريالي خود زنجيره فولاد را از معدن تا نورد تکميل کند و محصولات خود را با بالاترين ارزش افزوده به بازار عرضه کند بديهي است بخشي از هزينه هاي ارزي خريد تجهيزات و ماشين آلات از محل صادرات سنگ آهن دانه بندي شده مازاد بر مصرف داخلي تامين شده است. وي ادامه داد: سنگ آهن دانه بندي تنها در واحدهاي ذوب کوره بلند استفاده مي شود و بايد داراي عيار خاص باشد که در ايران تنها ذوب آهن اصفهان از دانه بندي استفاده مي کند و ساير کارخانجات فولاد که داراي کوره هاي قوس الکتريکي هستند، نمي توانند از دانه بندي استفاده کنند بلکه مواد اوليه آنها آهن اسفنجي است و بر اساس آخرين آمارها اکنون ميزان توليد سنگ آهن دانه بندي 8 ميليون تن بيش از نياز داخلي است. مدير بازرگاني شرکت معدني و صنعتي چادرملو افزود: سرمايه گذاري براي ايجاد واحدهاي بالادستي فولاد بسيار سنگين و بازگشت سرمايه زمانبر است بنابراين کمتر سرمايه گذاري تمايل به هزينه کردن در اين زمينه دارد مگر با اعطاي تسهيلات مناسب و از طرفي وجود مشکلاتي در قوانين معدن به ويژه موضوع اخذ بهره مالکانه، کمبود منابع مالي، نقص قوانين و بروکراسي در مقابل سرمايه‌گذاري داخلي و خارجي، افزايش سالانه قيمت حامل هاي انرژي و حمل و نقل، کم‌توجهي به نقش بخش خصوصي در نيل به اهداف توسعه، تصميم گيري هاي لحظه اي و وضع ضوابط خلق الساعه و نبود سياست هاي حمايتي از فعالان معدني و صنايع وابسته در مواجهه با کاهش قيمت ها ناشي از تحولات اقتصادي جهان را مي توان از مهمترين موانعي دانست که بخش خصوصي را از سرمايه گذاري در اين صنعت مي راند. وي تاکيد کرد: مسئولان به جاي ايجاد مانع در راه صادرات، بهتر است تدابيري براي بازگشت سرمايه و سود حاصل از صادرات در جهت ايجاد و توسعه واحدهاي فرآوري و تکميل کننده زنجيره توليد بيانديشيم. مدير بازرگاني چادرملو تصريح کرد: رشد نامتوازن صنايع فولادي هم از ديگر چالش هاي توسعه است که بايد اصلاح شود، براي اينکه مواد اوليه واحدهاي فولادي تامين شود بايد سنگ آهن چند مرحله فرآوري و ابتدا به کنسانتره، سپس گندله و بعد از آن به آهن اسفنجي تبديل شود تا فولاد سازان بتوانند از آن براي توليد شمش فولادي استفاده کنند اما کمتر سرمايه گذاري به دنبال کارخانه توليد کنسانتره، گندله و آهن اسفنجي است ولي تعداد و ظرفيت واحدهاي نورد که سرمايه اندک و بازدهي بيشتري دارد، دو برابر ظرفيت توليد فولاد کشور است. وي افزود: برآوردهاي جمعيتي مرکز آمار ايران نشان مي دهد، جمعيت ايران در سال 1404 به رقم 85 ميليون نفر مي رسد و با توجه به سرانه مصرف فولاد در کشور اگر در بهترين شرايط به حدود 280 کيلو برسد، ميزان مصرف داخلي فولاد در سال 1404 به حدود 24 ميليون تن خواهد رسيد، پس براي تحقق توليد تا مرز 55 ميليون تن فولاد که در افق 1404 پيش بيني شده است بايد به دنبال بازارهاي جهاني و از طرفي توسعه واحدهاي فرآوري باشيم که در شرايط فعلي اميدي به تامين سرمايه از منابع داخلي نيست.
مدير بازرگاني يکي از بزرگترين معادن سنگ آهن ايران معتقد است درآمد حاصل از صادرات سنگ آهن موجب رشد و توسعه بخش معدن و صنايع فولاد کشور مي شود. محمد برقي در اين باره گفت: اتفاقاً بايد مشوق هايي براي توليد کنندگان و صادرکنندگان سنگ آهن در نظر گرفت تا توليدات مازاد بر نياز داخل را صادر کنند. وي افزود: در حال حاضر شرايط حاکم در بخش معدني کشور، شرايط مطلوبي نيست و مشکلات تامين مالي، نبود تجهيزات و عدم برخورداري از تکنولوژي‌هاي نوين در امر معدنکاري، هزينه هاي بالاي انرژي و از همه مهمتر هزينه هاي سنگين حمل و نقل، چند سالي است که فعالان سنگ آهن را دچار مشکل کرده است. برقي خاطرنشان کرد: شاهد اين گفته نيز تعطيلي بيش از 80 درصد معادن سنگ آهن است به عبارتي به غير از معادن بزرگي چون چادرملو، گل گهر، بافق و سنگان، بخش اعظم معادن تعطيل شده اند و بر اساس آخرين گزارش انجمن سنگ آهن از 156 معدن فعال ثبت شده در بهار 92 تنها 19 معدن فعالند و اين يعني تعطيلي 84 درصد معادن فعال سنگ آهن و کاهش 35 درصدي توليد. برقي گفت: با وجود اين شرايط در حال حاضر ميزان توليد سنگ آهن در کشور بيش از نياز واحدهاي فرآوري است، بنابراين دولت بايد شرايط مساعد و تسهيلات تشويقي براي صادرات اين محصول را فراهم کند نه اينکه مانع ايجاد نمايد. وي عنوان کرد: متاسفانه برخي سنگ آهن دانه بندي شده را محصول خام عنوان مي کنند در حالي که سنگ آهن استخراج شده از معادن پس از عمليات فرآوري در کارخانجات، تبديل به سنگ آهن دانه بندي شده مي شود و ديگر خام نيست چون ارزش افزوده ايجاد شده است و همين محصولي است که صادر مي شود از طرفي راه پيشگيري از صادرات سنگ آهن و يا هر محصول ديگري ممانعت از صادرات نيست بلکه بايد زمينه ايجاد واحدهاي پايين دستي را فراهم کرد که متاسفانه اين اتفاق کمتر رخ مي دهد و دليل آن هم عدم حمايت تصميم گيرندگان دولتي و موانع بسيار براي سرمايه گذاران بخش خصوصي است. برقي يادآور شد: چادرملو در سخت ترين شرايط تحريم ها توانست با سرمايه گذاري 44 هزار ميليارد ريالي خود زنجيره فولاد را از معدن تا نورد تکميل کند و محصولات خود را با بالاترين ارزش افزوده به بازار عرضه کند بديهي است بخشي از هزينه هاي ارزي خريد تجهيزات و ماشين آلات از محل صادرات سنگ آهن دانه بندي شده مازاد بر مصرف داخلي تامين شده است. وي ادامه داد: سنگ آهن دانه بندي تنها در واحدهاي ذوب کوره بلند استفاده مي شود و بايد داراي عيار خاص باشد که در ايران تنها ذوب آهن اصفهان از دانه بندي استفاده مي کند و ساير کارخانجات فولاد که داراي کوره هاي قوس الکتريکي هستند، نمي توانند از دانه بندي استفاده کنند بلکه مواد اوليه آنها آهن اسفنجي است و بر اساس آخرين آمارها اکنون ميزان توليد سنگ آهن دانه بندي 8 ميليون تن بيش از نياز داخلي است. مدير بازرگاني شرکت معدني و صنعتي چادرملو افزود: سرمايه گذاري براي ايجاد واحدهاي بالادستي فولاد بسيار سنگين و بازگشت سرمايه زمانبر است بنابراين کمتر سرمايه گذاري تمايل به هزينه کردن در اين زمينه دارد مگر با اعطاي تسهيلات مناسب و از طرفي وجود مشکلاتي در قوانين معدن به ويژه موضوع اخذ بهره مالکانه، کمبود منابع مالي، نقص قوانين و بروکراسي در مقابل سرمايه‌گذاري داخلي و خارجي، افزايش سالانه قيمت حامل هاي انرژي و حمل و نقل، کم‌توجهي به نقش بخش خصوصي در نيل به اهداف توسعه، تصميم گيري هاي لحظه اي و وضع ضوابط خلق الساعه و نبود سياست هاي حمايتي از فعالان معدني و صنايع وابسته در مواجهه با کاهش قيمت ها ناشي از تحولات اقتصادي جهان را مي توان از مهمترين موانعي دانست که بخش خصوصي را از سرمايه گذاري در اين صنعت مي راند. وي تاکيد کرد: مسئولان به جاي ايجاد مانع در راه صادرات، بهتر است تدابيري براي بازگشت سرمايه و سود حاصل از صادرات در جهت ايجاد و توسعه واحدهاي فرآوري و تکميل کننده زنجيره توليد بيانديشيم. مدير بازرگاني چادرملو تصريح کرد: رشد نامتوازن صنايع فولادي هم از ديگر چالش هاي توسعه است که بايد اصلاح شود، براي اينکه مواد اوليه واحدهاي فولادي تامين شود بايد سنگ آهن چند مرحله فرآوري و ابتدا به کنسانتره، سپس گندله و بعد از آن به آهن اسفنجي تبديل شود تا فولاد سازان بتوانند از آن براي توليد شمش فولادي استفاده کنند اما کمتر سرمايه گذاري به دنبال کارخانه توليد کنسانتره، گندله و آهن اسفنجي است ولي تعداد و ظرفيت واحدهاي نورد که سرمايه اندک و بازدهي بيشتري دارد، دو برابر ظرفيت توليد فولاد کشور است. وي افزود: برآوردهاي جمعيتي مرکز آمار ايران نشان مي دهد، جمعيت ايران در سال 1404 به رقم 85 ميليون نفر مي رسد و با توجه به سرانه مصرف فولاد در کشور اگر در بهترين شرايط به حدود 280 کيلو برسد، ميزان مصرف داخلي فولاد در سال 1404 به حدود 24 ميليون تن خواهد رسيد، پس براي تحقق توليد تا مرز 55 ميليون تن فولاد که در افق 1404 پيش بيني شده است بايد به دنبال بازارهاي جهاني و از طرفي توسعه واحدهاي فرآوري باشيم که در شرايط فعلي اميدي به تامين سرمايه از منابع داخلي نيست.