به گزارش عیارآنلاین، ارزان فروشی فولاد خام در بازارهای صادراتی به گونه‌ای است که با وجود نیازمندی صنایع داخلی، این مواد را بسیار گران تر از مشتریان خارجی از فولادسازان داخلی تهیه می کنند. بررسی این مساله سبب شد تا در مصاحبه ای با امیر حسین کاوه عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران در این زمینه اطلاعات بیشتری را جویا شویم. عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران عقیده دارد در تولید محصولات بالا دستی توسط شرکتهای دولتی و نیمه دولتی مانند پتروشیمی، شرکت فولاد مبارکه، شرکت ملی مس و….این تمایل وجود دارد که محصولات خود را صادر کنند که تمایل بدی هم نیست. اما این موضوع زمانی تبدیل به مشکل خواهد شد که شیوه صادرات نامناسب باشد. در این زمینه باید به چند سوال پاسخ داد: آیا این صادرات به شکل بازرگانی و بین المللی است یا سلیقه ای؟ آیا صادرات بر اساس منافع ملی صورت گرفته یا منافع بخشی؟ آیا از شفافیت لازم برخوردار است یا غیر شفاف است؟ آیا با توجه به نیاز داخل است؟ آیا قیمت صادرات متناسب با قیمت داخل است یا ارزان تر است؟ کاوه عنوان داشته که در حال حاضر پاسخ تمام سولات بالا منفی است و لازم است که توسط سازمان توسعه تجارت و نهادهای بازرسی و ستاد اقتصاد مقاومتی بررسی شود. بررسی سایت عیارآنلاین نشان داده است که در صورتهای مالی پتروشیمی، شرکت فولاد مبارکه، شرکت ملی مس و… فروش صادراتی آنها ارزانتر از فروش به داخل بوده است. به عنوان مثال بررسی صورتهای مالی شرکت فولاد مبارکه نشان داده که فروش فولاد با هدف صادرات ۱۱۰۰ تومان و فروش به داخل ۱۵۸۰ تومان برای هرکیلو فولاد بوده است که به ازای هرتن فروش فولاد تفاوت قیمت صادراتی و عرضه به داخل ۱۵۰ دلار برای هر تن بوده که لازم است از سوی سازمان بازرسی، معاون معدن و وزارت صنعت مورد پیگیری قرار گیرد. یکی از بهانه‌های مطرح شده برای ارزان فروشی صادرات فولاد این است که گفته می شود در داخل کشور فولاد فروش نداشته اند و مجبور به صادرات شده اند. اما اگر محصول با قیمت ارزان صادر شده و همان محصول با قیمت گران تر وارد کشور شده است نشان می دهد که این ادله نادرست است. در حالی که دیده شده کالایی به خارج از کشور صادر شده که همانند آن از خارج با قیمتی بالاتر وارد شده است. عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران عنوان داشته که علت این موضوع می‌تواند در عرضه نادرست محصول باشد. اما عقیده دارد علت اصلی این است که به تولیدکننده داخلی با قیمت بالاتر از قیمت صادراتی محصولات فروخته شده است و لذا مصرف کننده پایین دستی که بخش خصوصی است و باید منفعت خود را محاسبه کند منفعت خود را در واردات این محصولات دیده است. ارزان فروشی فولاد صادراتی در حالی رخ داده است که شرکتهای بالادستی سالانه میلیاردها تومان تسهیلات و حمایت دریافت می‌کنند اما حاضر نیستند این مزیت نسبی را به صنایع پایین دست تبدیلی و تکمیلی تحویل دهند که اصل و اساس اشتغال و ارزش افزوده داخلی را تشکیل می‌دهند. بنابر این هرگونه خام فروشی یا صادرات مواد اولیه که صنایع تکمیلی بعدی آن در کشور موجود است می بایست ممنوع اعلام شود و یا عوارضی اعمال گردد تا انگیزه فروش مواد مورد نیازدرداخل کشور بیشتر گردد.
به گزارش عیارآنلاین، ارزان فروشی فولاد خام در بازارهای صادراتی به گونه‌ای است که با وجود نیازمندی صنایع داخلی، این مواد را بسیار گران تر از مشتریان خارجی از فولادسازان داخلی تهیه می کنند. بررسی این مساله سبب شد تا در مصاحبه ای با امیر حسین کاوه عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران در این زمینه اطلاعات بیشتری را جویا شویم. عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران عقیده دارد در تولید محصولات بالا دستی توسط شرکتهای دولتی و نیمه دولتی مانند پتروشیمی، شرکت فولاد مبارکه، شرکت ملی مس و….این تمایل وجود دارد که محصولات خود را صادر کنند که تمایل بدی هم نیست. اما این موضوع زمانی تبدیل به مشکل خواهد شد که شیوه صادرات نامناسب باشد. در این زمینه باید به چند سوال پاسخ داد: آیا این صادرات به شکل بازرگانی و بین المللی است یا سلیقه ای؟ آیا صادرات بر اساس منافع ملی صورت گرفته یا منافع بخشی؟ آیا از شفافیت لازم برخوردار است یا غیر شفاف است؟ آیا با توجه به نیاز داخل است؟ آیا قیمت صادرات متناسب با قیمت داخل است یا ارزان تر است؟ کاوه عنوان داشته که در حال حاضر پاسخ تمام سولات بالا منفی است و لازم است که توسط سازمان توسعه تجارت و نهادهای بازرسی و ستاد اقتصاد مقاومتی بررسی شود. بررسی سایت عیارآنلاین نشان داده است که در صورتهای مالی پتروشیمی، شرکت فولاد مبارکه، شرکت ملی مس و… فروش صادراتی آنها ارزانتر از فروش به داخل بوده است. به عنوان مثال بررسی صورتهای مالی شرکت فولاد مبارکه نشان داده که فروش فولاد با هدف صادرات ۱۱۰۰ تومان و فروش به داخل ۱۵۸۰ تومان برای هرکیلو فولاد بوده است که به ازای هرتن فروش فولاد تفاوت قیمت صادراتی و عرضه به داخل ۱۵۰ دلار برای هر تن بوده که لازم است از سوی سازمان بازرسی، معاون معدن و وزارت صنعت مورد پیگیری قرار گیرد. یکی از بهانه‌های مطرح شده برای ارزان فروشی صادرات فولاد این است که گفته می شود در داخل کشور فولاد فروش نداشته اند و مجبور به صادرات شده اند. اما اگر محصول با قیمت ارزان صادر شده و همان محصول با قیمت گران تر وارد کشور شده است نشان می دهد که این ادله نادرست است. در حالی که دیده شده کالایی به خارج از کشور صادر شده که همانند آن از خارج با قیمتی بالاتر وارد شده است. عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران عنوان داشته که علت این موضوع می‌تواند در عرضه نادرست محصول باشد. اما عقیده دارد علت اصلی این است که به تولیدکننده داخلی با قیمت بالاتر از قیمت صادراتی محصولات فروخته شده است و لذا مصرف کننده پایین دستی که بخش خصوصی است و باید منفعت خود را محاسبه کند منفعت خود را در واردات این محصولات دیده است. ارزان فروشی فولاد صادراتی در حالی رخ داده است که شرکتهای بالادستی سالانه میلیاردها تومان تسهیلات و حمایت دریافت می‌کنند اما حاضر نیستند این مزیت نسبی را به صنایع پایین دست تبدیلی و تکمیلی تحویل دهند که اصل و اساس اشتغال و ارزش افزوده داخلی را تشکیل می‌دهند. بنابر این هرگونه خام فروشی یا صادرات مواد اولیه که صنایع تکمیلی بعدی آن در کشور موجود است می بایست ممنوع اعلام شود و یا عوارضی اعمال گردد تا انگیزه فروش مواد مورد نیازدرداخل کشور بیشتر گردد.