به گزارش چیلان آنلاین؛ انجمن آهن و فولاد امریکا، انجمن کارخانجات فولادی امریکا، کمیته واردات لوله، کمیته تولیدکنندگان فولادهای خاص در شمال امریکا و انجمن تولیدکنندگان فولادهای ساختمانی امریکا این بیانیه را به طور مشترک منتشر کرده اند. در این بیانیه آمده: حمایت‌ها از صنعت فولاد چین اشکال مختلفی داشته که از آن جمله می توان به حمایت‌های نقدینگی دولت، حمایت در بازار سهام، وام‌ها با نرخ‌های ترجیحی، سوبسید بر زمین و کنترل قیمت مواد اولیه اشاره کرد. با توجه به فشارهای جامعه بین المللی به چین برای کاهش ظرفیت تولید فولاد این کشور، چین مجبور است تا اصلاحاتی را در خصوص این حمایت‌ها انجام دهد. نکته مهم دیگر این است که تولیدکنندگان فولاد چینی با بدهی‌های زیادی مواجه هستند؛ تقریبا ۸۶ تولیدکننده بزرگ و متوسط فولاد این کشور تا پایان ۲۰۱۳ ، در حدود ۳ هزار میلیارد یوان بدهی داشتند که تقریبا معادل ۶۹.۳۴ درصد دارایی های آنها است. طبق قوانین بانکی در چین، بانک‌ها به کارخانجاتی که ۸۰ درصد ارزش دارائی‌شان را بدهکار باشند وام نمی دهند. در شرایطی که ۳۵ کارخانه فولادی در چین با زیان روبرو بوده اند و ۴۰ درصد تولیدکنندگان با مشکل نقدینگی مواجه هستند، این آمارها نشان می دهد که حمایت ها به جای افزایش تولید باعث کاهش بهره وری شده است. گرچه انجمن فولاد چین به دولت این کشور اعلام کرده که تا پایان امسال نباید امیدی به بهبود بازار فولاد داشته باشند و برای متعادل کردن ظرفیت فولاد دولت چین باید با کشورهای دیگر هماهنگی هایی را به عمل آورد ولی باید دید آیا سیاست‌های پکن در خصوص صنعت فولاد این کشور تغییری خواهد کرد؟
به گزارش چیلان آنلاین؛ انجمن آهن و فولاد امریکا، انجمن کارخانجات فولادی امریکا، کمیته واردات لوله، کمیته تولیدکنندگان فولادهای خاص در شمال امریکا و انجمن تولیدکنندگان فولادهای ساختمانی امریکا این بیانیه را به طور مشترک منتشر کرده اند. در این بیانیه آمده: حمایت‌ها از صنعت فولاد چین اشکال مختلفی داشته که از آن جمله می توان به حمایت‌های نقدینگی دولت، حمایت در بازار سهام، وام‌ها با نرخ‌های ترجیحی، سوبسید بر زمین و کنترل قیمت مواد اولیه اشاره کرد. با توجه به فشارهای جامعه بین المللی به چین برای کاهش ظرفیت تولید فولاد این کشور، چین مجبور است تا اصلاحاتی را در خصوص این حمایت‌ها انجام دهد. نکته مهم دیگر این است که تولیدکنندگان فولاد چینی با بدهی‌های زیادی مواجه هستند؛ تقریبا ۸۶ تولیدکننده بزرگ و متوسط فولاد این کشور تا پایان ۲۰۱۳ ، در حدود ۳ هزار میلیارد یوان بدهی داشتند که تقریبا معادل ۶۹.۳۴ درصد دارایی های آنها است. طبق قوانین بانکی در چین، بانک‌ها به کارخانجاتی که ۸۰ درصد ارزش دارائی‌شان را بدهکار باشند وام نمی دهند. در شرایطی که ۳۵ کارخانه فولادی در چین با زیان روبرو بوده اند و ۴۰ درصد تولیدکنندگان با مشکل نقدینگی مواجه هستند، این آمارها نشان می دهد که حمایت ها به جای افزایش تولید باعث کاهش بهره وری شده است. گرچه انجمن فولاد چین به دولت این کشور اعلام کرده که تا پایان امسال نباید امیدی به بهبود بازار فولاد داشته باشند و برای متعادل کردن ظرفیت فولاد دولت چین باید با کشورهای دیگر هماهنگی هایی را به عمل آورد ولی باید دید آیا سیاست‌های پکن در خصوص صنعت فولاد این کشور تغییری خواهد کرد؟