«اكونوميست» تحليل كرد :
چين در تله فولادي
گروه صنایع معدنی >فولاد - تازه ترين خبرها از افزايش قيمت توليدکننده فولاد در آسيا حکايت دارند. اين در شرايطي است که اين قاره با بحران تنزل قيمت ها روبه رو است.
به گزارش ماین نیوز، نشريه اکونوميست در تحليلي به بررسي اين موضوع پرداخته و چنين نوشته است:طي چند سال اخير، گذشته از آنکه توليد فولاد در چين فعاليتي پردردسر و خطرناک بوده، روش خوبي هم براي پول سوزي بوده است. طي چند ماه اخير اما آتش هايي که از کوره هاي ذوب فولاد چين زبانه مي کشند، بر التهاب سود اين صنعت افزوده اند.
در سال جاري قيمت فولاد تا نزديک به 50 درصد افزايش يافته است. توليد فولاد هم که در سال 2015 براي نخستين بار طي يک دهه اخير دچار کاهش شده بود، حالاافزايشي شده است. فعالان عرصه ذوب پس از آنکه سال گذشته زياني 10 ميليارد دلاري را متحمل شدند، حالاخود را براي يک احياي قدرتمند آماده مي کنند. البته اين تحول فقط براي توليدکنندگان فولاد خوشايند نيست بلکه مقامات بانک هاي مرکزي در آسيا نيز با اين افزايش قيمت ها تا حدودي احساس آرامش خواهند کرد چون به اين نتيجه مي رسند که تهديد تنزل قيمت ها مي تواند برطرف شود. پديده تنزل قيمت ها به عنوان يک روند معمول در ژاپن، در ساير نقاط آسيا نيز مشاهده شد و طي يک دهه اخير در کارخانه هاي منطقه ريشه دواند.
حالااما قيمت هايي که مصرف کنندگان در فروشگاه ها مشاهده مي کنند، در کل رو به افزايش است البته بسيار ملايم تر از پيش. از طرف ديگر قيمت هايي که شرکت ها درب کارخانه براي کالاهاي خود دريافت مي کنند، کمتر و کمتر شده است. در اصل، همه اقتصادهاي بزرگ آسيا از جمله کره جنوبي، هندوستان، فيليپين، تايوان و تايلند، دوران پرالتهاب و طولاني افت قيمت ها را تجربه کرده اند. چين به عنوان بزرگ ترين اقتصاد آسيايي و مرکز تنزل قيمت ها، رکورد 54 ماه متوالي کاهش قيمت ها را از خود بر جاي گذاشته است.
سرانجام اما اين دوران تيره و تار در سپتامبر گذشته به پايان رسيد چون به مدد احياي صنايع فولاد و زغال سنگ قيمت ها نسبت به سال پيش از آن تا 1/0 درصد افزايش يافت. در ساير نقاط آسيا نيز قيمت هاي توليدکننده رو به افزايش است يا دست کم با سرعتي کندتر از گذشته در حال کاهش است. اين تغيير جهت بايد بتواند تسکيني بر مشقت هاي گذشته باشد. تنزل قيمت ها معمولانشانه ضعف اقتصاد است. براي شرکت ها افت قيمت ها به معناي کاهش درآمد است و بازپرداخت بدهي ها را دشوارتر مي سازد.
وقتي که شرکت ها به وضعيت درآمدهاي آينده خود مي نگرند، از سرمايه گذاري هاي خود نيز مي کاهند و اين دور باطل ادامه مي يابد. بانک توسعه آسيايي در چشم انداز خود براي سال 2016 تنزل قيمت هاي توليدکننده را «کنترل کننده جديد» منطقه ناميد، پيش بيني اي که خود بانک خوشحال خواهد شد اگر غلط از کار در بيايد. البته هنوز هيچ کس نمي تواند از پيروزي دم زند. چند سال پيش هم قيمت هاي مصرف کننده رو به افزايش گذاشته بود و آن زماني بود که قيمت ها از جانب رکود بخش صنعت چين تحت فشار قرار گرفته بود.
البته تنزل قيمت هاي امروز را نمي توان با آن دوران مقايسه کرد چون ريشه هايي متفاوت دارد. امروز نفت بشکه اي 50 دلاري هنوز در مقايسه با استانداردهاي دهه گذشته ارزان محسوب مي شود اما تا دوسوم بالاتر از سطح قيمت ها در ماه ژانويه است. نکته اميدبخش اينکه افزايش قيمت هاي توليدکننده نويد قدرت اقتصادي چين را مي دهد. يک جهش بزرگ در فروش املاک و مستغلات چين موجب شد تا تقاضا براي فولاد و در پي آن سنگ آهن و زغال سنگ افزايش يابد. حالاسرمايه گذاران به بخش کالاها به مانند گذشته مي نگرند. سفارش هاي دولت براي کاهش مازاد ظرفيت در صنعت زغال سنگ نيز تا جايي موثر واقع شد که حالاکشور با کمبود عرضه مواجه شده است.مبارزه ديرينه قاره آسيا با افت قيمت هاي کارخانه اي بايد همچنين بر نحوه تفکر سياست گذاران درباره تورم نيز تاثير بگذارد.
معمولاآنها بر قيمت هاي مصرف کننده تمرکز دارند چون اين قيمت ها هستند که بر مخارج تک تک افراد جامعه تاثيرگذارند. اما براي مصرف کنندگان تنزل قيمت ها لزوما پديده ناخوشايندي نيست. به عنوان مثال اگر ابداعات تکنولوژيک منجر به افت قيمت ها شود، مي تواند به ثروت بيشتر بينجامد.
يک مطالعه که ازسوي بانک توسعه آسيايي انجام شده و نزديک به 150 سال سابقه تنزل قيمت ها را مورد مطالعه قرار داده نتايج جالب توجهي را نشان داده است. بر اين اساس، اگر چه در بسياري از موارد تنزل قيمت هاي مصرف کننده منجر به کندي رشد اقتصادي نشده است، اما تنزل قيمت هاي توليدکننده چنين تاثيري داشته و در نهايت به افت شديد سرمايه گذاري انجاميده است. پيام اين پژوهش به مقامات بانک هاي مرکزي واضح است: از کارخانه هاي فولاد چين چشم برنداريد و دعا کنيد که درآمد خوبشان ادامه يابد.