استخراج ماسه‌های نفتی امریکا توسط کانادایی‌ها
گروه معادن - تاکنون کانادا به عنوان یکی از منابع استخراج ماسه‌های نفتی شناخته شده بود و حالا شرکت کانادایی آلبرتا از تصمیم خود برای استخراج این ماده در امریکا می‌گوید.
به گزارش ماین نیوز، استخراج ماسه‌های نفتی برای دستیابی به قیری که در ساخت نفت خام استفاده می‌شود،به طور کلی پدیده‌ای کانادایی است و حالا شرکت کانادایی آلبرتا دارد قرار است با تمرکز بر ذخایر این ماده در امریکا این روند را تغییر دهد و تصمیم دارد یک پروژه استخراجی را تا آغاز فصل چهارم سال جاری میلادی اجرا کند.این پروژه قرار است در ایالت یوتای امریکا اجرایی شود و یکی از نخستین عملیات‌های مربوط به تجارت ماسه‌های نفتی در امریکاست.
شرکت آلبرتا مستقر در شهر گلکری می‌گوید ساخت معدن این پروژه تا ۹۸ درصد انجام شده و تاکنون ۶۲/۵ میلیون دلار هزینه داشته که البته ۴ درصد بیشتر از هزینه پیش‌بینی شده بود؛ بنابراین این شرکت با مشکل کمبود نقدینگی روبه‌رو است و پیش‌بینی می‌کند برای به پایان بردن پروژه ۳ تا ۴ میلیون دلار دیگر نقدینگی نیاز داشته باشد که تا پایان سال جاری میلادی باید تامین شود.
این نخستین پروژه‌ای است که در صنعت ماسه‌های نفتی امریکا در حال عملیاتی شدن است و توجهات بسیاری را به خود جلب کرده، ولی در طول یک سال گذشته این صنعت در امریکا شروع به حفر مجموعه‌ای گودال‌هایی کرده که هر یک به اندازه یک استادیوم فوتبال است و ۲۶۵ کیلومتری وسعت دارد؛ این گودال‌ها در حوالی شهر سالت‌لِیک امریکا ساخته شده‌اند. همچنین یک شرکت کانادایی دیگر با نشان گروه انرژی اِم‌دبلیوسی در منطقه اوینتاباسین در حال به پایان رساندن یک کارخانه است. این منطقه یکی از ۸ ذخیره عمده ماسه‌های نفتی در ایالت یوتاست. این شرکت در تورنتو مستقر است و فناوری جایگزینی را در این صنعت پیش گرفته که در آن برای استخراج نفت از آب استفاده نمی‌شود.
صنعت ماسه‌های نفتی در حال توسعه دادن یک فناوری جدید در امریکاست و تاکنون ۱۰۰ میلیون دلار در طول دهه گذشته برای دریافت مجوز، خرید تجهیزات و توسعه استخراج این ماده غیرمرسوم هزینه شده است. شرکت آلبرتا در مجموعه فعالیت‌های خود روی ماسه‌های نفتی از اتخاذ رویکردی خبر می‌دهد که نیاز به استخر باطله را از بین می‌برد، نسبت به پروژه‌های سنتی ماسه نفتی ۵۰ درصد انرژی کمتری مصرف می‌کند و همچنین ۹۵ درصد از آبی را که استفاده شده بازیافت می‌کند و در نهایت اثر کربنی کمی برای جو دارد.
این شرکت همچنین در روند فعالیت‌های خود از عصاره‌ای از مرکبات به نام لیمونِن به عنوان حلال جداکننده قیر از نفت استفاده می‌کند. روغن لیمونن از پوست پرتقال گرفته می‌شود و هم‌اکنون در پاک‌کننده‌های صنعتی کاربرد دارد. در روز آخر سپتامبر سهام ماسه نفتی امریکا بیش از ۲۰ درصد بود که به صورت هر سهم معادل ۳ سنت در بورس معاملات تورنتو معامله می‌شد.
ماسه نفتی چیست؟
ماسه‌های نفتی یا ماسه‌های قیردار نوعی منبع نفت نامرسوم است که یا به صورت ماسه‌های آزاد یا به صورت سنگ‌های سفت‌شده‌ای از مخلوط ماسه، گِل‌رس، آب و قیر (نفت بسیار سنگین و با گرانروی بسیار بالاتر از نفت معمولی) یافته می‌شود. بزرگترین منابع ماسه‌های نفتی جهان در کانادا و در ایالت آلبرتای این کشور و همچنین در ونزوئلا موجود است و البته ذخایری از این ماده با غنای کمتر در روسیه و قزاقستان هم قرار گرفته. ذخایر ماسه‌های نفتی در این کشورها به طور تقریبی با ذخایر نفت معمولی کل جهان برابری می‌کند. در حال حاضر تنها کانادا در صنعت استخراج ماسه‌های نفتی رشد قابل‌توجهی داشته و از سایر منابع ماسه‌های قیری برداشت نمی‌شوند.
معضلات ماسه‌های نفتی
از جمله مشکلات موجود در ماسه‌های نفتی این است که در فرآیند دریافت نفت خام از آنها حجم بالایی دی‌اکسیدکربن تولید می‌شود و آثار زیست‌محیطی منفی ویژه خود را دارد. بنابراین شرکت‌هایی که به استفاده از این ماده روی می‌آورند در تلاشند تا اثرات زیست‌محیطی آن را کاهش دهند. در یک نمونه شرکت ملی نفت ایران در گزارشی از بکارگیری روشی به نام فِروس‌تریت از سوی شرکت نفتی رویال‌داچ‌شل در هلند خبر می‌دهد که به کاهش اثرات زیست‌محیطی ناشی از تولید ماسه‌های نفتی می‌انجامد. در جریان این عملیات، ماسه‌های نفتی در مخازن ۲۰ متری قرار گرفته و تا دمای ۸۰ درجه سانتیگراد زیرفشار و حرارت هستند. در مرحله اول کف غنی از نفت از ماسه‌ها جدا می‌شود، در این روش، حرارت جداسازی دو برابر روش‌های قدیمی است و در نتیجه نفت با سرعت بیشتری استخراج می‌شود.
در این روش همچنین تجهیزات، آب و انرژی کمتری برای تولید هر بشکه نفت از ماسه‌های قیری صرف می‌شود و بازدهی بالای آن هزینه‌های تولید حرارت را جبران می‌کند. در این روش انرژی بیشتری ذخیره و گازهای گلخانه‌ای کمتری در محیط آزاد می‌شود. همچنین میزان آلودگی‌های انتشار کربن ناشی از استخراج نفت خام از ماسه‌های نفتی در فِروس‌تریت ۱۰ تا ۱۵ درصد کاهش می‌یابد و به میزان انتشار کربن ناشی از تولید سنتی نفت نزدیک‌تر می‌شود.