دیدن و مشاهده مد اسلامی به عنوان محدودیت ، درک عمومی نادرستی است که منجر به اشتباهات بزرگتری در زمینه پوشش می شود. مد اسلامی و دینی که امروزه به عنوان یک پدیده در پوشش های پست مدرن D&G دیده شده است، نه تنها دارای رویکرد محدودیتی نمی باشد؛ بلکه رویکرد خلاقانه این روند و تزاید آن به گونه ایست که از تنیدن فرهنگ های خرده و دورتر با فرهنگ غربی (ایزوتروپ) منتج می شود. این پدیده گرچه از دیدگاه بصری به نوعی "آوانت گارد" بودن ، ساختارشکنی و خلاقیت آبستره هم مرتبط است ، لیکن بحث عقیدتی به صورتی کاملاً مستقل ، خود را در ضمیر ناخود آگاه بیننده – خلاقیت سوررئال باز می نمایاند.

بهنود جواهرپور

دیدن و مشاهده مد اسلامی به عنوان محدودیت ، درک عمومی نادرستی است که منجر به اشتباهات بزرگتری در زمینه پوشش می شود. مد اسلامی و دینی که امروزه به عنوان یک پدیده در پوشش های پست مدرن D&G دیده شده است، نه تنها دارای رویکرد محدودیتی نمی باشد؛ بلکه  رویکرد خلاقانه این روند و تزاید آن به گونه ایست که از تنیدن فرهنگ های خرده و دورتر با فرهنگ غربی (ایزوتروپ) منتج می شود.  این پدیده گرچه از دیدگاه بصری به نوعی "آوانت گارد" بودن ، ساختارشکنی و خلاقیت آبستره هم مرتبط است ، لیکن بحث عقیدتی به صورتی کاملاً مستقل ، خود را در ضمیر ناخود آگاه بیننده – خلاقیت سوررئال باز می نمایاند.

 در حکومت اسلامی ، اگر عقیده بخواهد در پوشش نظر بدهد ، قطعاً این نظر دادن می بایستی به صورت ناخودآگاه بوده و از طرفی رنگ و بوی فکری و عقلانی آن جلوه پررنگی داشته باشد. به عبارتی ساده تر جامعه در قدم اول می بایست اسلام و پیامش را درک کرده باشند تا برای پوشش به لباس آن و نشر پیام آن در جامعه علاقمند گردند  .اگر امروز مد غربی در جامعه ما رواج پیدا کرده است، تنها به دلیل فشن شوها، کاتالوگ ها و اجناس عرضه شده در نمایشگاه ها نیست. بلکه این سبک از پوشش و لباس در قالب افکار و عقاید به صورت سلیقه در جوانان جامعه ما تزریق شده است تا جایی که معنای خاصی برای مفاهیمی از قبیل زیبایی، آراستگی، پاکی و شیک پوشی را در ذهن آنها متبادر می کند و منطبق با پوشش عرضه شده از سوی غرب است.

 جوانی که زیبایی را در برهنگی و پوشش نا مناسب اچتماع اسلامی و ایرانی بداند و آراستگی را در جلب نظر ، هرگز جذب لباس های پوشیده و موقر اسلامی نخواهد شد. اسلام دین پوشش و موقر نشان دادن پوشش است. دین آرابسک ها و اقلیمی ها و اسلسمی ها. پوشش بیشتر اسلامی به معنای پوشش سطح بالاتر از لحاض طراحی و چیدکان و دوخت می باشد. مثالی ساده تر پوشش فصل سرما و مقایسه آن با فصل گرماست. در فصل سرما امکان مانور و پوشش پر ابهت تر بیشتر مهیاست.

 دریک نگاه کلی اسلام با همه انواع مد مخالف نیست . اسلام ، امروزی شدن و نوگرایی در سبک و شیوه ی لباس پوشیدن را نیز به صورت کلی پذیرفته است . آنچه اسلام با آن مخالف است پشت پا زدن به ارزش ها مثل پوشش شرعی ، پرهیز از اسراف ، رعایت نکردن اخلاق اجتماعی ، آزادی مطلق در روابط دختر و پسر و همانند سازی با بیگانگان است . حال اگر این پدیده های انحرافی در قالب مد به خود جوانان داده شوند و میل فطری نوگرایی و نیاز امروزی شدن به لجن زار انحرافات سوق یابد . گاهی  امروزی شدن ، رابطه ی انسان را با گذشته اش که همان سابقه ی تاریخی و هویت فرهنگی اوست قطع می کنند و گاهی در امتداد دیروز و با  حفظ تعلقات انسان به سنت ها و نوع نگرش های پیشین است .اسلام با این نوع تجدد و امروزی شدن که در راستای ارزش ها و با حفظ اصول و مبانی اعتقادی باشد هیچ گاه مخالف نیست .

 به بیان دیگر رسالت اسلام پاسخ گویی صحیح به تمام خواسته های فطری و نیازهای اصیل انسانی است . بر این اساس ، در مجموعه تعالیم اسلامی از جمله در آیات قرآنی به مساله زینت و جمال و زیبایی عنایت خاصی مبذول شده است . هر چند اسلام توصیه به خود آرایی دارد اما هرگز این امر را منحصر به زینت ظاهر نمی کند بلکه آراستگی به فضایل معنوی و اخلاقی را که زمینه ساز سعادت و کمال روحی او هستند مهم تر از آراستگی ظاهر می شمارد . گرچه در مجموعه تعالیم اسلامی به خود آرایی توصیه و تأکید فراوان شده است اما به جهت در امان ماندن از عوارض منفی افراط و تفریط در خود آرایی و مدگرایی ، حدود و چارچوب خاصی نیز برای آن تعیین شده است . به عنوان مثال تأکید شده است که وسیله خود آرایی یا محیط آرایی اولاً  باید حلال باشد و از راه مشروع تهیه شود. ثانیاً  سبب اسراف در سرمایه ها و استعدادها نباشد . ثالثاً  از هر گونه شائبه تجمل پرستی و جنبه خودنمایی داشتن بری باشد. رابعاً  به گونه ای نباشد که زمینه تحریک هواهای نفسانی و امیال جنسی دیگران را فراهم کند . خامساً به صورت تقلید کورکورانه از دیگران انجام نگیرد . دریک کلام از بررسی تعالیم اسلامی به دست می آید که اسلام نه تنها خودآرایی را منع نمی کند بلکه به شیوه معقول و منطقی بر آن تأکید می کند در عین حال همیشه و در همه حال  از افراط و تفریط در هر چیزی منع می کند.

 همانطور که مقام معظم رهبری هم می فرمایند:

"حجابِ برتر كه شما اشاره كرديد -كه مراد همين چادر ايرانىِ خود ماست - حقيقتاً حجاب برتر است؛ هيچ ترديدى در اين نبايد داشت. البته من هيچ وقت نگفتم كه چادر را در جايى اجبارى كنند؛ اما هميشه گفته‌ام كه چادر يك حجاب ايرانى است و زن ايرانى اين را انتخاب كرده و خوب حجابى هم هست و مى‌تواند كاملاً حفاظ و حجاب داشته باشد. حالا بعضي‌ها هستند كه از هرچه ايرانى و خودى است، ناراحتند و دل‌شان را مى‌زند؛ دل‌شان مى‌خواهد سراغ چيزهايى بروند كه از خودى بودن دورتر است! به‌هرحال اگر حجاب را حفظ كنند، باز هم خلاف شرعى انجام نداده‌اند؛ منتها چيز بهترى را از دست داده‌اند. منتها چيز بهترى را از دست داده‌اند. اما اين‌كه شما مى‌گوييد «ما چگونه برخورد كنيم؟» ببينيد؛ شما با تبليغات كار كنيد. يعنى همان حربه‌اى را كه افراد مورد نظر شما براى سست كردن اعتقاد به حجاب به كار مى‌برند، شما هم به كار ببريد. يعنى شما درباره‌ى حجاب بنشينيد واقعاً تحقيق كنيد، فكر كنيد، از لحاظ دينى هم مثلاً درباره‌اش بحث كنيد، يا از بحث‌هايى كه شده استفاده كنيد."