۵ سال تا تسخیر فضا از سوی معدنکاران
گروه معادن - منابع کره زمین به‌تدریج کاهش می‌یابند تا بقای بشر در دهه‌های آینده به خطر بیفتد. در این میان، پیشرفت فناوری‌ها به‌تدریج زمینه سفرهای طولانی‌تر انسان را در فضا فراهم می‌کنند تا چشم رویاپردازها به آسمان و منابع معدنی آن دوخته شود.
به گزارش ماین نیوز، با این شرایط، رقابت برای تسخیر سیاره‌های خارج از جو زمین به‌تدریج افزایش می‌یابد و کشوری مانند لوکزامبورگ که منابع معدنی قابل‌توجهی ندارد، به دنبال آن است که در آینده ضمن مطرح کردن خود به‌عنوان یک کشور معدنی، نقش بیشتری هم در تمدن بشری و آینده آن داشته باشد. نخستین ماموریت تجاری برای استخراج مواد معدنی از سطح سیارات ممکن است تا ۵ سال دیگر انجام شود.در حال حاضر دولت لوکزامبورگ در یک پروژه مشترک با ۲ شرکت پژوهش‌های فضایی ایالات متحده به دنبال آن است که بتواند با استفاده از ربات‌های معدنکار، آب و مواد معدنی را از فضا به‌دست بیاورد. در صورتی که بتوان آب را در فضا به نحوی به‌دست آورد، به نظر می‌رسد که بقیه فرآیندهای معدنکاری روند سریع‌تری در پیش خواهند گرفت. کریس لویکی، مدیر اجرایی شرکت «منابع فضایی» که روی پروژه معدنکاری فضایی پژوهش می‌کند، معتقد است: «آب، مسئله تعیین‌کننده قرن ۲۱ در فضا است؛ همانطور که نفت مسئله تعیین‌کننده قرن ۲۰ در زمین بود. » از زمانی که لوکزامبورگ در فوریه سال جاری میلادی عنوان کرد که به دنبال تبدیل شدن به یک مرکز جهانی معدنکاری فضایی است، تنها چند ماه می‌گذرد. با این حال، در همین چند ماه، اتفاقات بسیاری افتاده که نشان‌دهنده سرعت حرکت رو به جلوی این رویاپردازی بشر است. معاون نخست وزیر لوکزامبورگ، اتین شیندر با بیان این موضوع، گفت: آژانس‌ها و شرکت‌های فضایی مختلفی از گوشه و کنار جهان با ما ارتباط برقرار کرده‌اند تا برای همکاری در پروژه معدنکاری فضایی اعلام آمادگی کنند.
فراهم کردن شرایط معدنکاری فضایی
لوکزامبورگ در حال کار کردن روی یک ماموریت مشترک با شرکت کالیفرنیایی «صنایع فضای عمیق» که به دی‌سی‌آی هم شهرت دارد، است. این ماموریت مشترک که «کاوشگر ایکس» نامیده می‌شود، یک سفینه کوچک و آزمایشی است که می‌تواند فناوری‌های مورد نیاز برای فرستادن ربات‌های کاوشگر به فضا را توسعه دهد. زمان احتمالی شروع این کاوش‌های فضایی، ۲۰۲۰ میلادی است. سرزمین لوک‌نشین لوکزامبورگ همچنین مراحل پایانی مذاکرات خود را با دیگر گروه امریکایی به نام «منابع فضایی» انجام می‌دهد. سهامداران این شرکت بزرگ را افراد مشهوری مانند لری پیچ و اریک شمیت از مالکان گوگل آلفابت، سر ریچارد برانسون، موسس گروه تجاری ویرجین و گروهی از کارآفرینان دره سیلیکون امریکا (مهد فناوری ایالات متحده)، تشکیل می‌دهند. گفته می‌شود که لوکزامبورگ به دنبال آن است که به جای فرستادن یک سفینه بزرگ و گرانقیمت، تا حد امکان ماموریت خود را به وسیله تعدادی از کاوشگران کوچک به پیش ببرد؛ کاوشگرانی که بزرگی آنها از یک کیف دستی بیشتر نباشد.
براساس طرح‌هایی که تاکنون از این ربات‌های کاوشگر تهیه شده، قرار است برای آنکه ابزارها و امکاناتی مانند دوربین، طیف‌سنج و سایر ابزارهای علمی هم در نظر گرفته شود. با این حال، ویژگی دیگری قرار است به این ارتش رباتیک هم اضافه شود که قدرت و کارآیی آنها را به شدت افزایش می‌دهد. ویژگی در نظر گرفته شده، استفاده از یک هوش مصنوعی است که در زمان بررسی و اکتشاف سطح سیاره‌ها بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و از توانایی‌های هم نهایت استفاده را ببرند. کاوشگر ایکس در لوکزامبورگ ساخته خواهد شد. علاوه بر امکاناتی که این ربات خواهد داشت، دوام آن هم مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در این پروژه عملکرد بالای قطعات الکترونیکی توان تحمل بالای تشعشات شدیدی هم آزمایش خواهند شد که در سفرهای طولانی فضایی به دستگاه‌ها ضربه می‌زنند. گرانت بانین، مدیر بخش مهندسی دی‌سی‌آی می‌گوید: در کنار این آزمایش‌ها، تایید عملکرد امکان تصویربرداری ۳ بعدی و سیستم مخابره اطلاعات آن هم که در دانشگاه لوکزامبورگ ساخته شده، در دستور کار قرار داد.
مصمم در تسخیر فضا
ریک تاملینسون، مدیرعامل دی‌سی‌آی اظهار می‌کند: لوکزامبورگ با ورود خود به عرصه معدنکاری فضایی، حرکت بزرگی برای تحقق این رویا برداشته است. این کار باعث شد تا این افسانه را که معدنکاری فضایی یک آرزوی محال ساخته تلویزیون‌های امریکایی است یا یک توطئه سرمایه‌داری برای تسلط بر منظومه شمسی، از بین برود. لوکزامبورگ، منابع مالی قابل‌توجهی به پروژه معدنکاری فضایی اختصاص می‌دهد که از محل بانک سرمایه‌گذاری ملی این کشور و بورسیه‌های تحقیق و توسعه دولت تامین می‌شود. شیندر، ضمن آنکه این مطلب را عنوان کرد، از بیان دقیق بودجه اختصاص یافته دولت لوکزامبورگ به این پروژه امتناع کرد. او ادامه داد: لوکزامبورگ به جز آنکه از نظر فناوری به دنبال توسعه راه‌های معدنکاری در فضای بیرونی کره‌زمین است، قصد دارد تا مبانی قانونی لازم برای به چنگ آوردن این منابع را هم ایجاد کند.
این موضوع هم باید در قوانین داخلی و هم در قوانین بین‌المللی ایجاد شود. معاون نخست‌وزیر لوکزامبورگ اظهار کرد: من مشتاق هستم تا با سازمان ملل متحد مذاکره کنم تا یک مصوبه فضایی جدید را به جای معاهده فضای بیرونی ۱۹۶۷م ملاک تصمیم‌گیری‌ها قرار دهد. براساس این معاهده نه سطح ماه و نه لایه‌های زیرین سطح آن یا هر بخش دیگری یا منابع طبیعی موجود در آن، جزو اموال کشورها، نهادهای بین دولتی، سازمان‌های غیردولتی، سازمان‌های ملی یا موجودیت‌های غیردولتی یا حتی افراد نیستند. بسیاری از کارشناسان، این معاهده را یکی از موانع توسعه فناوری‌های معدنکاری در فضا می‌دانند. در هر صورت، اکنون که لوکزامبورگ و کشورهای دیگری مانند امریکا به دنبال تسخیر فضا و دستیابی به ثروت‌های نهفته آن هستند، تغییر و اصلاح این معاهده می‌تواند گامی بلندی در رسیدن به هدف آنها به‌شمار رود.
لوکزامبورگ کشور کوچکی در شمال اروپا است. پایتخت آن شهر لوکزامبورگ است و با آلمان، فرانسه و بلژیک مرز مشترک دارد. این کشور تنها بازمانده نظام حکومتی دوک‌نشینی در جهان است. لوکزامبورگ با توجه به جمعیت ۵۰۰هزار نفری‌اش از کشورهای ثروتمند اروپایی به‌شمار می‌آید. اما این کشور تنها، جمعیت کمی ندارد بلکه مساحت آن هم بسیار محدود است. وسعت ۲۵۸۶ کیلومتر مربعی آن باعث می‌شود که یکی از کوچک‌ترین کشورهای جهان محسوب شود و رتبه ۱۶۹ مساحت را در بین کشورهای جهان به‌دست آورد. براساس آمارهای صندوق بین‌المللی پول، تولید ناخالص داخلی لوکزامبورگ به بیش از ۵۸میلیارد دلار می‌رسد و اقتصاد ۹۴ جهان به شمار می‌آید. با این حال، درآمد سرانه مردم این کشور نزدیک به ۱۰۱هزار دلار در سال است و به این صورت، شهروندان لوکزامبورگ دومین مردم ثروتمند جهان هستند.
اقتصاد لوکزامبورگ به خدمات، به‌ویژه بانکداری و امور مالی متکی است. این کشور مهم‌ترین مرکز بانکداری خصوصی در ناحیه یورو است. دلیل تمرکز لوکزامبورگ بر بانکداری، محدودیت نیروی‌انسانی و زمین در این کشور است. به همین دلیل است که لوکزامبورگ بر فناوری‌های دانش‌بنیان و پیشرفته تمرکز کرده و قصد دارد تا توسعه آینده خود را از این راه تامین کند. لوکزامبورگ با آنکه صادرات فولاد و شیشه هم دارد، از نظر ذخایر معدنی یکی از ضعیف‌ترین کشورهای جهان محسوب می‌شود و برای تامین مواد اولیه صنایع خود با مشکل روبه‌رو است.