بزنگاه تاریخی و قدرت حق رأی
ماین نیوز: در آستانه یکی از بزرگ ترین رویدادهای انتخاباتی کشورمان قرار داریم، در حال رقم زدن آینده ای هستیم که ابزار آن در دست ما قرار دارد. آینده ای که معیشت، رفع بیکاری، اشتغال و توسعه اقتصادی این کشور در آن قرار دارد.در واقع مردم قادرند نوع سرنوشت خود را براساس خواست خود که همان 'رأی' است رقم زنند. حالا سؤال این است که چه پیامدهایی از این حضور روی خواهد داد؟ به اعتقاد اینجانب، انتخابات نوعی ساختن است، نوعی مهیا کردن مقدمات برای آینده.
حال با چنین پیشفرضی گام به گام، بیشتر اهمیت چنین حضوری عیان می شود. این ما هستیم که با نوع انتخاب، نشان می دهیم عبور از بحران های گذشته، سر و سامان دادن به وضعیت معیشت و بیکاری چگونه باید باشد؟ آیا خواهان ترمیم وضعیت ایجاد شده هستیم؟ در حقیقت این علامت را به اقتصاد و سیاست کلان کشور می دهیم که اداره کشور چگونه باشد؟ سیاست ها در چه جهتی باید حرکت کند؟
اکنون که کشور ایران اسلامی ما با همت مردان بزرگ، هنر دیپلماسی را به پشتوانه مردم، حمایت رهبر معظم انقلاب و دولت یازدهم به معرض نمایش گذاشت، باید به گونه ای مسیر را انتخاب کرد که از شرایط موجود و آتی، بهترین بهره را نصیب اقتصاد و مردم کرد.
شاید به جرأت بتوان گفت که یکی از پایه های این هنر دیپلماسی، فعال کردن زمینه کسب و کار در این سرزمین کهن، با استعداد و غنی از نیروی انسانی، ذخایر زیرزمینی و استراتژیک است. همراه شدن مجلس با اقدامات دولت یازدهم، همان حرکت نخستین در 'برجام اقتصادی' است که بدرستی 'برجام 2' خوانده است. آنچه در دوران پس از برجام نمایان شده، پاسخ به این پرسش است که میزان نقش مردم بر تعیین سرنوشت خویش، در حمایت از برجام چگونه تجلی پیدا می کند.
این امر در دیدارهایی که اخیراً با سرمایه گذاران داخلی و خارجی برگزار شده، بیشتر مورد کنکاش واقع شده که میزان حمایت مردم از دوران جدید چیست؟ آیا مردم خواهان تغییر وضع موجود برای حصول به وضع مطلوب هستند؟ پاسخ به این سؤال در حضور و مشارکت حداکثری مردم، در پای صندوق های رأی هویدا می شود.
یکی از پرسش های مهم در حوزه اقتصاد انتخابات این است که سطح مشارکت مردم در انتخابات چه مقدار بر سطح متغیرهای اقتصادی اثر می گذارد؟ یکی از مسائلی که در زمینه رأی دادن در انتخابات مطرح است، این است که چرا افراد وقت و امکانات خود را صرف می کنند تا پای صندوق های رأی بروند و رأی بدهند؟
در این باره باید اذعان کرد که یک نگاه استراتژیک و دوراندیش بر این امر صحه می گذارد که ادامه دادن مسیری که در دو سال گذشته با مشقات فراوان و ساعت ها کار کارشناسی و همت والا شکل گرفته، میسر نیست مگر با انتخاب شایسته و متناسب با نیازهای روز کشور. همچنین باید اضافه کرد که هماهنگی اجزای این بدنه در کشور که یکی از مهم ترین رئوس آن مجلس شورای اسلامی است، توسط افرادی آگاه به امور و شرایط حساس، عملی است.
واقعیتی که در دل تاریخ وجود دارد، این نکته را گوشزد می کند که هر زمان نمی توان برنامه های توسعه ای را به نیکی پیاده کرد، باید شرایط بیرونی و درونی مهیا باشد. متأسفانه در دهه 80 با وجود افزایش درآمدهای فروش مواد خام، محصولات معدنی و صنایع معدنی و... نتوانستیم مدیریتی درخور آن روزگار داشته باشیم تا امروزه در شرایط رکود، کمتر، آسیب ببینیم.
در حالی که در آن دوره بنیان های فکری و مدیریتی کشور از بین رفت و سرانجام کشور از اقتصادی با رشد 6 درصدی، صنعت و معدنی با رشد 11 درصدی و همچنین تورم 11 درصدی به اقتصادی با نزول 11 پله ای، به رشد منفی 5 درصد، صنعتی با افول 22 پله ای و تورمی لجام گسیخته 4 برابری مواجه شدیم.
حال چنانچه در آن زمان آگاهانه و از سر حق به انتخابی دست می زدیم که شایسته این کشور و مردم باشد، شرایط به گونه ای بهتر رقم می خورد.
اعتقاد بنده این است که وجود یک مجلس پرتوان و شایسته می تواند تا حدود زیادی یک دولت را همواره در ریل توسعه نگه دارد و مانع از دست رفتن فرصت ها شود.
فرصت ها موضوعاتی همیشگی نیستند. به اعتقاد صاحبنظران و عقلای داخلی و همچنین مراکز جهانی، ایران تنها در یک یا دو دهه آینده است که می تواند خود را از کشوری رو به توسعه به سرزمینی توسعه یافته تبدیل کند و این میسر نیست مگر با انتخاب صحیح و استفاده از حق رأیی که در یک نظام مردم سالار جاری است.
همچنین وظیفه ما است که مانع از دست رفتن فرصت های پیش رو شویم. حضور مردم با برگه رأی، چنین امکانی را برای ما ایجاد کرده است.
*مهدی کرباسیان
*تحلیلگر و کارشناس اقتصادی