واردات فناوری بدون بررسی جامع هرگز
خرید یا وارد کردن جدیدترین فناوریها همیشه با مزایا و معایبی همراه است. عرصه ابتدای کار فناوریهای نوظهور از سوی شرکتها را میتوان با قیمت کمتری وارد کرد و با مهارت و دانش و تخصص حاصل از کاربرد آن میتوان در پروژههای بعدی با صاحب فناوری همکاری کرد و ازمزایای آن بهرهمند شد اما وارد کردن این نوع فناوریها در مراحل اولیه ظهور آنها با ریسکهایی نیز همراه است زیرا هنوز در عمل کارآیی و نواقص آنها مشخص نشده است.
فناوریهای مرسوم و متداول که چندین سال در پروژههای متعدد بهکار گرفته شدهاند ممکن است گرانتر باشند ولی مزایا ومعایب آنها به طورکامل روشن شده و به قول معروف امتحان پس دادهاند. یکی از فناوریهای نوظهور در صنعت فولاد فناوری «فاینکس» است که به وسیله شرکت پوسکو کرهجنوبی و با همکاری شرکت زیمنس در سالهای اخیر ارائه شده گویا بحثهایی برای واردکردن این فناوری در صنعت کشور مطرح است.
این فناوری در سال ۲۰۰۷م با همکاری پوسکو و زیمنس به مرحله تجاریسازی رسید. آنطور که شرکت پوسکو اعلام کرده فناوری فاینکس با حذف واحد کلوخهسازی و واحد ککسازی از فرآیند فولادسازی و با استفاده از زغالسنگ غیرککشو و امکان مصرف نرمه سنگآهن یا سنگآهن ریزدانه و توان استفاده از سنگآهن با عیار پایین توانسته صرفهجویی قابلملاحظهای در تولید فولاد نسبت به روشهای موجود ایجاد کند. بدین ترتیب با حذف مراحل این هزینه سرمایهگذاری کاهش یافته و تجهیزات و فضای کمتری برای احداث کارخانه نیاز دارد و استقرار تجهیزات، آلودگی کمتر زیستمحیطی از جمله مزایای این فناوری عنوان شده است.
اما این فناوری تا آنجایی که نگارنده بر اساس علایق شخصی پیگیری کرده دارای ابهاماتی است که متاسفانه با وجود تماس با مسئولان پوسکو هنوز پاسخ روشن و دقیقی دریافت نشده است. گفتنی است که در سال ۲۰۱۱م تفاهمنامهای بین شرکت پوسکو و شرکت آهن و فولاد چونگ چینگ به امضاء رسید. پس از ۲ سال مطالعات امکان سنجی به توافق رسیدند که بعد از موافقت دولت کره و چین به صورت مشترک به صورت ۵۰-۵۰ کارخانهای در ایالت چونگ چینگ احداث کنند که تاکنون معلق مانده و به اجرا در نیامده است.
همچنین قرار بود پروژه احداث کارخانه کوچک محصولات تخت یا «مینی فلت میل» همراه با فاینکس در ایالت اوریسا هند با همکاری پوسکو و هند اجرا شود که اطلاعات دقیقی از سرانجام این پروژه در دست نیست.
در پروژه «مینیفلتمیل» که قرار بود به همراه فناوری فاینکس در اورسیا هند ایجاد شود چنین مطرح بود که فرآیند کار با روش سنتی که اسلب تولیدی حاصل از ریختهگری سرد شده و در انبار ذخیره و سپس با گرم کردن دوباره وارد واحد نورد برای تولید محصول نهایی میشد، متفاوت باشد، در این روش مذاب پس از ورود به ریختهگری به صورت مداوم و پیوسته وارد واحد نورد شده و تا تولید محصول نهایی ادامه یابد و به این ترتیب در مصرف انرژی و هزینههای عملیاتی صرفهجویی میشود که لازم است موفقیت شدن یا نشدن این پروژه نیز مورد بررسی قرار گیرد.
بهرام مسعودی - مدیر روابط عمومی شرکت ملی فولاد ایران