اقتصاددانان درباره بسته رونق چه می‌گویند؟
دولت بسته خروج از رکود را در حالی منتشر کرد که اقتصاددانان و کارشناسان هر کدام نگاهی متفاوت به این بسته دارند. اقتصاددانان در مورد این بسته چه می‌گویند؟
پس از تشریح بسته خروج از رکود توسط دولت بسیاری از اقتصاددانان به آثار تورمی این بسته انتقاداتی وارد کرده‌اند و برخی آن را تکرار تجربه‌های گذشته دانسته‌اند. برخی معتقدند رعایت برخی از موارد جوجود در این بسته می‌تواند موثر باشد و برخی دیگر معتقدند اجرای سیاست‌های این بسته آثار کوتاه‌مدت دارد. به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از اقتصاد، لیستی از مجموع نظرات اقتصاددانان مختلف را در ادامه می‌خوانید.
| موسی غنی‌نژاد، اقتصاددان | پیش از ارزیابی این اقدام دولت یک سوال جدی وجود دارد. آن هم اینکه منابعی که قرار است موجب تحریک تقاضا شود قرار است از چه محلی تامین شود؟ اگر قرار باشد دولت اعتبارات را از طریق بانک مرکزی تامین کند، پایه پولی افزایش می‌یابد و این اقدام 100درصد تورم‌زاست. به نوعی که تمام دستاوردهای دولت در دو سال گذشته در عرصه کاهش تورم را از بین خواهد برد. تنها یک راه وجود دارد و آن استفاده از اسناد خزانه و اوراق قرضه است. اینکه دولت منابعی را از طریق فروش اوراق قرضه از مردم بگیرد و به طرح‌های عمرانی و تولید تزریق کند. این اقدام تورم‌زا نیست. اما دولت از هر طریق دیگری جز انتشار اوراق قرضه عمل کند حتما تورم‌زاست و نمی‌تواند کمک‌کننده باشد. |
| داوود سوری، اقتصاددان | تزریق منابع مالی به تنهایی نمی‌تواند موجد رشد باشد. ممکن است در کوتاه مدت مثلا برای فصل در پیش‌رو روند رشد اقتصادی را صعودی کند اما این رشد، رشد پایداری نخواهد بود. اقتصاد ما سال‌هاست که نیازمند اصلاحات ساختاری است و تا زمانی که اصلاح ساختار رخ ندهد و درهای بسته اقتصاد و انحصار از بین نرود نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم تزریق منابع معجزه کند. |
| علی مزیکی، اقتصاددان | ما در اکثر بازارها با رکود مواجه‌ایم و از طرف دیگر تورم هم که مهار شده، پس می‌توان چنین سیاستی را در پیش گرفت. اما اعمال سیاست‌های انبساطی به تنهایی نمی‌تواند منجر به افزایش رشد اقتصادی شود. حصول چنین نتیجه‌ای مشروط به این است که افزایش تقاضا با افزایش و رشد تولید داخل همراه باشد. و از طرف دیگر مکانیزم تعیین نرخ بهره مکانیزم بازار باشد نه آنکه مانند شرایط فعلی نرخ بهره به صورت دستوری تعیین شود. |
| علی فرحبخش، اقتصاددان | تزریق منابع بانک مرکزی در بازار بین بانکی نتیجه‌ای جز افزایش بدهی بانک‌ها به بانک مرکزی و در نتیجه افزایش ضریب فزاینده و پایه پولی نخواهد داشت. تزریق 7500 میلیارد تومان به بودجه عمرانی هم در شرایط کاهش شدید درآمدهای نفتی و بار سنگین پرداخت یارانه‌ها در بودجه دولت منبعی جز استقراض از بانک مرکزی و افزایش پایه پولی در پی ندارد. سیاست تحریک تقاضا به‌نوعی بازگشت به عقب و آزمودن آزموده‌ای است که بارها از امتحان با شکست بیرون آمده است. در حالی که رشد پایه پولی در پایان مردادماه به 19 درصد و رشد نقدینگی به 23 درصد رسیده است، مشخص نیست چگونه عده‌ای هنوز این سیل نقدینگی را کافی نمی‌دانند و مایلند دوباره بر بوق نقدینگی بدمند. به لحاظ اقتصاد سیاسی هر زمان انتخابات نزدیک است و هزینه اصلاحات اقتصادی نیز سنگین است، معمولا سیاست‌گذاران از اجرای اصلاحات عمیق اقتصادی اجتناب می‌کنند و تلاش می‌کنند تا با سیاست‌های کوتاه‌مدت بر وزن سبد رای خود بیفزایند. |
| پویا جبل‌عاملی، اقتصاددان | رفع تحریم‌ها با افزایش درآمدهای نفتی شوک مثبت تقاضا را در کشور ایجاد خواهد کرد و عوامل رکودی سمت تقاضا می تواند خود به خود از بین رود. بنابراین در زمان حاضر سیاستگذار نباید به سمت سیاست های تحریک تقاضا گام بردارد. |
| سعید لیلاز، تحلیلگر اقتصادی | وقتی دولتی تصمیم می‌گیرد از طریق تزریق منابع مالی به طرح‌های عمرانی تقاضا را تحریک کند در کوتاه‌مدت چنین سیاستی تورم‌زا خواهد بود و فقط باعث خواهد شد تا تقاضا تحریک شود. اما در بلند مدت با به ثمر رسیدن پروژه‌های عمرانی اثری ضد تورمی خواهد داشت و کاهش تورم را سبب خواهدشد. |
| سیدمحمدغرضی، وزیر اسبق نفت | جریان پولی و مالی کشور، یک جریان و کلاف سردرگم است و تمام دولت‌ها را هم به زمین زده است. به لحاظ علمی، کتابی و علم اقتصاد حرف‌های تیم آقای روحانی درست است، اما به توانایی‌های عملکردی آنها باید نگاه کرد. توانایی‌های دولت یازدهم از دولت قبل بهتر است، اما به نظر نمی‌آید کافی باشد. تا زمانی که ابزارهای لازم برای رونق اقتصادی فراهم شود، یک مقداری طول می‌کشد. |
| علی دیواندری، رئیس پژوهشکده پولی و بانکی بانک مرکزی | در حال حاضر نیاز است تقاضای کل در اقتصاد ملی تحریک شود و یکی ابزارهای کارامد، استفاده از ابزارهای انبساط پولی است که به نظر می‌رسد مسولین اقتصادی کشور بخوبی آگاهند استفاده بی‌قاعده از ابزارهای پولی منجر به افزایش نقدینگی و در نتیجه افزایش تورم می‌شود. این دولت برای فائق شدن بر این پیچیدگی، راهکار انبساط پولی مدیریت شده را انتخاب کرده است. |
| نظرسنجی از 44 اقتصاددان | اولا اکثریت اقتصاددانان عامل اصلی رکود را سیاست‌های کنترل تورم دولت نمی‌دانند. ثانیا اقلیت ناچیزی از آنان سیاست تحریک تقاضا را بهترین سیاست در شرایط فعلی ارزیابی می‌کنند. ثالثا اکثریت صاحب‌نظران کشور سیاست‌های انبساطی را در شرایط فعلی چاره‌ساز نمی‌دانند و معتقدند در صورت لزوم انبساط پولی فقط باید از طریق ضریب فزاینده به انجام برسد و رابعا اکثریت صاحب‌نظران معتقدند که سیاست رصد ماهانه تورم می‌تواند با خطا همراه باشد. |