درس های وارن بافت به سهامداران در روزهای نزولی

شاخص داوجونز در پایان سال 2016 میلادی در چه شرایطی خواهد بود؟ آیا اصلاحات انجام شده در قوانین و طرح های اقتصادی، این شاخص را تا مرز 14000 کاهش خواهد داد؟ یا برعکس زمینه ساز رشد سریع آن تا بالای 18 هزار خواهد شد؟

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازار سرمایه (سنا) به نقل از یو اس ای تودی؛ بسیاری از تحلیلگران اقتصادی بر این باروند که احتمال رخ دادن هر دو سناریو و هزاران نتیجه محتمل دیگر، امکانپذیر است.

* به هرحال شما برنده اید!

به عقیده این دسته از تحلیلگران؛ در هر صورت، سهامداران برنده خواهند بود. در بلند مدت، روند حرکتی بازار حائز اهمیت نیست ؛ چون در هر دو صورت، برنده میدان سهامدار است.

بدیهی است اگر سهام هر یک از سهامداران در سال جاری میلادی رشدی حدود 25 درصد داشته باشد، سرمایه گذاری آنها به طور قابل توجهی با ارزش تر شده و سال را نزدیک تر به اهداف سرمایه گذاری نهایی خود به پایان خواهند رساند. اما اگر، یک روند اصلاحی یا حتی نزولی را شاهد باشیم، که در نتیجه آن ارزش پرتفوی سهامداران به شدت افت کند، حقیقت صورت دیگری پیدا خواهد کرد.

عامل موفقیت در این برهه از زمان که بازار رنگ قرمز به خود می گیرد، این است که از سهامداری سهل انگار به سهامداری با تدبیر تغییر وضعیت دهیم.

سرمایه گذاران بلند مدت دوست‌دار موقعیت هایی هستند که بازار سقوط کند، چرا که این بهترین زمان برای خرید سهام شرکت های با کیفیت و پر پتانسیل، آن هم در حداقل قیمتی است.

وارن بافت؛ کارآفرین، بازرگان، سرمایه‌گذار و نیکوکار آمریکایی که به‌عنوان موفق‌ترین سرمایه‌گذار قرن بیستم شناخته می‌شود، در این خصوص گفته است: سهامداران باید روزانه خود را با خرید و فروش سرگرم کنند و این فعالیت را به عنوان یک تجارت شخصی قلمداد کنند. اگر با این طرز فکر وارد بازارهای سهام شوند، روند حرکتی شاخص ها برای آنها تفاوتی نخواهد داشت و تنها تمرکز خود را بر یک موضوع قرار میدهند و آن استفاده بهینه از موقعیت های ناب است. اگر این کار را انجام دهند، در طولانی مدت، پرتفوی آنها بدون هیچ کنترل شخصی می تواند به آسانی از خود در برابر نوسان های بازار محافظت کند.

* به مدت زمان افت و خیزها اهمیت ندهید!

در طول 30 سال گذشته، شاخص اس اند پی به طور متوسط سالانه بازدهی 9 درصدی را به ثبت رسانده است .

به این معنی که اس اند پی حتی در دوران بحران 2008، حباب بازار، سقوط سال 1987 میلادی نیز چنین بازدهی را داشته است.

این تجربیات نشان دهنده این است که ثابت ماندن در بازارهای سهام در طولانی مدت صدمه ای به سرمایه افراد نخواهد زد، حتی اگر بحران های شدیدی پیش رو باشد. به همین جهت، سرمایه گذاری های بلند مدت حتی اگر سودی را نیز به همراه نداشته باشد، ضرری را متوجه سهامدار نخواهد کرد.

با این حال، سهامداران معمولی توانسته اند درآمد متوسط و سالانه ای بالغ بر 2 درصد را در یک بازه زمانی مشخص داشته باشند. سوال اینجاست که این امر چگونه ممکن است؟

مشکل این است که اکثر سرمایه گذاران، مردم عادی جامعه هستند و این مردم، نیز دارای احساسات متفاوتی هستند و با هیجانات کاذب تصمیم میگیرند. زمانی که شاخص ها به شدت سقوط می‌کند، بسیاری از مردم وحشت‌زده شده و به بازارها هجوم می‌برند تا در اسرع وقت سهام خود را از ترس افت های بیشتر به فروش برسانند. برعکس هنگامی که بازار به سرعت شروع به صعود می کند، این سرمایه گذاران مایل به تزریق تمام نقدینگی و دارایی خود به بازار سهام هستند. به عبارت دیگر، همه ما می دانیم که نکته اصلی در سرمایه گذاری این است که با قیمت کم بخریم و به بیشترین بها بفروشیم، اما احساسات و هیجانات روانی موجب می‌شود تا سرمایه گذاران رفتاری کاملا متضاد از این اصل را از خود نشان دهند. با نادیده گرفتن آنچه در بازار در حال انجام است، می توان بر این احساسات غلبه کرده و بهترین عملکرد را در جریان معاملات از خود نشان داد.

یک شیوه جدید را باید در اختیار گرفت تا به راحتی بتوان بر این رفتار هیجانی غلبه کرد. زمانی که بازار ریزشی است، نباید وحشت‌زده شد و هنگامی که شاخص ها اوج می گیرند نیز نباید دچار حرص و ولع شده و به بازار هجوم برد.

* "بازار سهام" و "سهم‌های شما" مفاهیمی متفاوت دارند!

بسیاری از مردم به دنبال این هستند تا مسیر وارن بافت را دنبال کنند و با پیروی از وی به سرمایه ای هنگفت دست یابند. اما هنگامی‌ که پای عمل به میان می‌ آید، جرأت و شهامت ریسک‌ پذیری را ندارند.

وارن بافت چگونه توانسته چنین نتایج شگفت انگیزی را در بازه بیش از 50 سال گذشته کسب کند؟

پاسخ ساده است. وارن بافت متوجه شد که عملکرد وی در زمانی که بازار منفی است بسیار کلیدی و تأثیرگذارتر از عملکرد وی در زمان های مثبت بازار است.

چگونه وی با چنین استراتژی زیرکانه ای توانست چنین سرمایه ای را در مدت 50 سال برای خود پس انداز کند؟

در طول بحران مالی سال 2008 ، شاخص اس اند پی افت بیش از 56 درصدی را نسبت به روزهای اوج خود در سال 2007 میلادی تجربه کرد و برای بازگشت به دوران رونق، نیاز به رشد 129 درصدی داشت.

از سوی دیگر، سود سهام جانسون اند جانسون در طول مدت زمان مشابه تنها 29.4 درصد کاهش یافته بود. این سهام برای بازگشت با شرایط پیشین خود، تنها نیاز به یک افزایش 41.6 درصدی داشت تا موفق به بازیابی رونق قبل از بحران شود. حقیقتا این یکی از دلایل است که این سهام (جانسون اند جانسون) توانسته به طور قابل توجهی در دوره های زمانی طولانی، عملکرد بهتری را نسبت به سایرین از خود نشان دهد.

در یک نتیجه گیری کلی می توان اذعان داشت که، اگر سهامداران در پرتفوی خود مجموعه ای از شرکت های با کیفیت و پر پتانسیل را داشته باشند که در تمام اوضاع جوی بازار عملکرد نسبتا خوبی را به ثبت برسانند، دیگر نیازی نیست که نگران روند کاهشی شاخص ها باشند.

درس های وارن بافت به سهامداران در روزهای نزولی

نظرات کاربران

دسته بندی های "بازتاب رسانه ها" استیل پدیا