نوریان:
اصطلاح خام فروشی مواد معدنی بی‌معناست
گروه معادن >سنگ آهن - مدیرعامل شرکت معدنی و صنعتی چادرملو گفت: پرعیارسازی در بیشتر معادنی که با باطله همراه هستند انجام می‌شود و به طور تقریبی شامل تمامی معادن می‌شود، به‌ویژه در سرب و روی و سنگ‌آهن و زغال‌سنگ که بلافاصله بعد از استخراج قابل استفاده نیستند. یکی به این دلیل که با خاک و سنگ فراوان همراه هستند و دیگر اینکه عناصر مزاحم دارند که باید حذف شوند یا به حداقل برسند تا عیار کانی مورد نظر به حد مطلوب برسد. این حد مطلوب برای سنگ‌های آهن ۵۰درصد است که برای استفاده در صنایع فولادسازی باید به ۶۷ درصد برسد.
به گزارش ماین نیوز، محمود نوریان ادامه داد: سنگ‌آهن در نخستین مرحله باید تبدیل به کنسانتره، سپس به گندله و پس از احیا به آهن اسفنجی تبدیل شده و سپس تبدیل به فولاد شود. برای کوره‌های بلند از آهن تغلیظ شده در حد ۶۲درصد استفاده می‌کنند. درباره زغال‌سنگ نیز معمولا استخراج شده‌ها عیار پایینی دارند و باید مرحله تغلیظ را بگذرانند تا به حد مورد نیاز در صنایع کک‌سازی برسد.وی در پاسخ به سوال ما درباره ترجیح برخی معادن به خام‌فروشی به جای پر عیارسازی گفت: اصولا آنچه به‌عنوان خام‌فروشی مطرح است، معنی ندارد چراکه خام‌فروشی یعنی فروش سنگ به‌صورت کلوخه که به هیچ‌وجه چنین اتفاقی نمی‌افتد چون خریداری برای کلوخه وجود ندارد. آنچه بیشتر مدنظر انتقادکنندگان است طی نکردن تمام مراحل پرعیارسازی و تکمیل زنجیره ارزش‌افزوده در یک ماده معدنی است که آن‌هم در معادن مختلف دلایل خاص خود را دارد.
او اضافه کرد: در سنگ‌آهن، نخستین مرحله فروش سنگ دانه‌بندی شده که حداقل یک مرحله تغلیظ را گذرانده تا به مرحله دانه‌بندی‌شده، رسیده است. سنگ‌آهن زیر عیار ۵۹ تا ۶۲درصد خریدار ندارد.
مدیرعامل چادرملو درباره توجیه اقتصادی داشتن پرعیارسازی و درصد ایجاد ارزش‌افزوده در معادن سنگ‌آهن گفت: نمی‌توان حکم داد که چقدر ارزش‌افزوده ایجاد می‌کند چراکه به نوع معدن و عمق آن و همچنین عناصر مزاحم بستگی دارد، به‌عنوان مثال معدن چادرملو با مشکل عنصر فسفر در سنگ‌آهن روبه‌رو است و یک مرحله از تغلیظ را باید به این امر اختصاص دهد که فسفرزدایی کند ولی خیلی از معادن دیگر با چنین مشکلی مواجه نیستند و بنابراین با هزینه کمتری برای تغلیظ کانی روبه‌رو هستند. ضمن اینکه به عوامل دیگری مانند دسترسی به معادن و زیرساخت‌های آن نیز بستگی دارد تا نرخ نهایی سود و صرفه اقتصادی یک معدن مشخص شود.
نوریان درباره اطلاق خام‌فروشی به معادن سنگ‌آهن توضیح داد: مسلما تغلیظ و پرعیارسازی اجتناب‌ناپذیر است ولی امکان سرمایه‌گذاری و نصب کارخانه‌های کنسانتره برای معادن کوچک صددرصد خصوصی که کل برداشت سنگ آنها در سال به ۳۰۰هزار تن هم نمی‌رسد توجیه اقتصادی ندارد. پیشنهاد تجمیع سنگ‌آهن این معادن کوچک و کنسانتره‌سازی کل آن نیز امکان ندارد چراکه معادن سنگ‌آهن از عیارهای متفاوت و عناصر مزاحم مختلفی برخوردار است و این نوعی فشار غیرمنطقی بر معادن کوچک خصوصی است. ضمن اینکه مقایسه مواد معدنی با یکدیگر در روند تغلیظ و توجیه اقتصادی داشتن آن، کار درستی نیست چراکه بسیار متفاوت است.