فضانوردان آینده ناسا از رامسربه‌مریخ می‌روند
این احتمال وجود دارد که مسافران آینده مریخ با نگاهی متفاوت از جایی شبیه رامسر در شمال ایران انتخاب شوند.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از تعادل ، آژانس فضانوردی امریکا به‌تازگی اپلیکیشنی را در وب‌سایت خود گشوده است تا امریکایی‌های علاقه‌مند به فضا و فضانوردی با ثبت نام از طریق آن شانس خود را برای کار در ایستگاه فضایی بین‌المللی، سفر به ماه و در نهایت حضور در ماموریت هیجان‌انگیز سفر به مریخ آزمایش کنند. اما برای یافتن بهترین نامزدها که بتوانند سطوح خطرناک پرتوهای کیهانی را در فضا و مریخ تحمل کنند، این احتمال وجود دارد که ناسا به فراتر از مرزهای امریکا نگاه کرده و شانس حضور علاقه‌مندانی از گوشه و کنار جهان را هم مد نظر قرار دهد.
یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها در اعزام فضانوردان به اعماق فضا یا راه‌اندازی پایگاهی در مریخ بحث سر و کار داشتن با پرتوهای کیهانی است که خورشید و سایر ستارگان از خود منتشر می‌کنند. اتمسفر زمین و میدان مغناطیسی آن اثرگذاری بخش زیادی از این پرتوها را خنثی می‌کنند اما مریخ چنین میدان مغناطیسی ندارد. از آن گذشته در گذر زمان بخش زیادی از ساختار تشکیل‌دهنده اتمسفر این سیاره در فضا گم شده است. البته این امکان وجود دارد که فضاپیمای حامل فضانوردان را با استفاده از پوشش‌های مخصوص در برابر پرتوهای کیهانی مصون نگاه داشت و حتی می‌توان این تکنیک را از طریق ساخت پایگاهی در زیر سطح خاک مریخ توسعه داد تا سلامت ساکنان آتی سیاره سرخ تضمین شود.
این همان ایده‌یی است که توسط شرکت Mars One ارائه شده است؛ شرکتی که در نظر دارد پروژه سفر بی‌بازگشت به مریخ را عملیاتی کند. اما وقتی صحبت از گشت و گذار در مریخ آن هم سواره یا سوار بر خودرو مریخ‌نورد می‌شود چه می‌توان گفت؟ در این وضعیت فضانوردان تنها لباس فضانوردی بر تن دارند و هیچ حفاظ دیگری نمی‌تواند حفظ سلامت آنها را تضمین کند. اریک ماک، مقاله نویس سایت علمی cnet می‌گوید: در جریان کنفرانس «دنیاهای جدید» که چند ماه پیش برگزار شد صحبت‌هایی درخصوص چالشی بودن تاثیر پرتوهای کیهانی نیز به میان آمد. به عقیده کارشناسان این پرتوهای مرگبار می‌توانند اکتشافات فضایی را تحت شعاع قرار دهند. در عین حال پیشنهادهایی نیز مطرح می‌شد که عملا باید به آنها به عنوان راه‌حل‌های دور از دسترس نگاه کرد، مثلا استفاده از انسان‌هایی به عنوان فضانورد که ساختار فیزیولوژیکی آنها با استفاده از مهندسی ژنتیک دستکاری شده است. بدین‌ترتیب می‌توان امیدوار بود که چنین فضانوردانی در برابر پرتوهای کیهانی مقاومت خوبی داشته باشند.
اما در این میان بحث دیگری نیز به عنوان یک راه‌حل قابل دسترس مطرح بود و آن استفاده از فضانوردانی است که هم‌اکنون نیز در مقایسه با سایر انسان‌های روی زمین بیشتر در معرض پرتوها قرار دارند و البته زندگی عادی خود را دنبال می‌کنند. سال‌های طولانی است که دانشمندان ساکنان رامسر در شمال ایران را مورد مطالعه قرار می‌دهند. اینگونه تصور می‌شود که این نقطه از ایران بالاترین سطح از پرتوها را برای یک منطقه قابل سکونت (در زمین) داشته باشد.
گفته می‌شود سطح پرتوها در رامسر تا ۸۰ برابر متوسط جهانی است. اما نکته (عجیب) اینجاست که براساس مطالعات صورت گرفته روی هزاران تن از ساکنان رامسر، نرخ سرطان ریه در این شهر زیر متوسط جهانی است.