شبح مرگ بر سر معادن میانمار
گروه معادن - روز نخست از هفته جاری اتفاقی هولناک در معادن میانمار رخ داد؛ اتفاقی که کشته‌های بسیاری بر جای گذاشت و با وجود رسیدن به انتهای هفته همچنان بر تعداد قربانیان آن افزوده می‌شود.
به گزارش ماین نیوز، تعداد کشته‌های رانش زمین در معادن «یشم» این کشور تا لحظه نگارش این مطلب به ۱۱۳ نفر رسیده بود. آنها جان خود را در زیر باطله‌های معدنی از دست دادند که ممکن است مقادیر کم ارزشی از سنگ‌های سبزرنگ هم داشته باشند. اما این اتفاق، تنها حادثه مرگبار اخیر میانمار نبوده است. به گزارش «گلوبال پست» در ماه جاری میلادی، مناطق شمالی میانمار دست‌کم شاهد کشته شدن ۲۰۰نفر معدنچی و جویندگان مواد معدنی بوده که ۱۰۴ نفر از آنها در معادن «یشم» و در پی رانش زمین گرفتار مرگ شده‌اند. هنوز هم اجساد آنها زیر آوار مانده است. همانطور که تعداد این کشته‌ها افزایش می‌یابد، توجه جهانیان به سمت صنعت «یشم» کشنده و فاسد میانمار جذب می‌شود. این موضوع تا حدی پیش رفت که عده‌ای معادن یشم این کشور را در زمره ناامن‌ترین مناطق کل آسیا دانستند. در این مناطق، مرگ و بی‌قانونی به قدری فراگیر و علنی است که دولت میانمار از ورود بیگانه‌ها به آن جلوگیری می‌کند. رانش زمین در یک منطقه بی‌ارزش و دورافتاده از میانمار با نام «هپاکانت» رخ داد. زمانی تپه‌های سبز رنگ این منطقه، محل آمد و شد معدنکاران بود تا گودال‌ها و معادن روباز بزرگی ایجاد کرده و کسب درآمد کنند؛ معادنی که بزرگی آنها به اندازه استادیوم‌های فوتبال هم می‌رسید. در پی این حفاری‌های متعدد، چهره زمین شبیه به سطح ماه و پر از گودال‌های مختلف شده بود. با این حال و با وجود به پایان رسیدن ذخایر اقتصادی «یشم» در این منطقه از میانمار، هنوز هم مردم مختلف روانه تپه‌های زائد و باطله‌های معدنی می‌شوند تا شاید بتوانند تکه‌ای ارزشمند از سنگ قیمتی سبز رنگ را به دست آورند. یک ماه پیش، سازمان بین‌المللی «شاهد جهانی» گزارشی درباره وضعیت وخیم معدنکاری یشم در میانمار انتشار داد. براساس این گزارش، صنعت یشم میانمار در سلطه کامل نیروهای نظامی و زیرسیطره آنهاست و این شرکت‌ها با استفاده از ماشین‌های سنگین اقدام به بهره‌برداری وسیع از سنگ‌های قیمتی می‌کنند. درآمدهای این حوزه معدنی بسیار سرسام‌آور است و در سال ۲۰۱۴م و به تنهایی به ۳۱ میلیارد دلار رسید (براساس آمارهای سازمان شاهد بین‌المللی) این سازمان منطقه «هپاکانت» را یک «محل انباشت باطله معیوب» می‌داند. مردم محلی، باطله‌های انبار شده و قلوه‌سنگ‌ها را برای یافتن «یشم» زیر و رو می‌کنند؛ باطله‌هایی که در کنار معدن با مالکیت ارتش میانمار انباشت شده‌اند. با آنکه «یشم» یکی از منابع خدادادی و ملی میانمار به شمار می‌آید، سود و منافع آن تنها به عده‌ای خاص می‌رسد. تنها بخش اندکی از آن صرف تعمیر و بازسازی جاده‌ها و زیرساخت‌هایی مانند بیمارستان‌ها و مدارس می‌شود. حتی مبلغ کمتری از آن برای افزایش ایمنی معدنچیانی خرج می‌شود که در معادن و مناطق انباشت باطله در حال تقلای برای کسب اندکی درآمد هستند؛ آن هم با دمپایی‌های لاانگشتی و پیراهن‌های مندرس. با آنکه ارتش میانمار تمام منافع و سود صنعت «یشم» این کشور را می‌بلعد، باز هم صنعت سودآور آنها، زنان و مردان درمانده را به حاشیه‌های این معادن می‌کشاند. آنها را در زبان محلی «یماس» می‌نامند؛ لغتی که به معنای معدنچیان مستقلی است که به یافتن سنگ‌های قیمتی در بین خرده‌سنگ‌های یافت نشده به‌وسیله ماشین‌آلات معدنی بزرگ اقدام می‌کنند. به نظر می‌رسد که این قشر از جامعه میانمار، بیشترین تلفات را در معادن این کشور متحمل می‌شوند. کار آنها در حقیقت غیرقانونی است. هر چه باشد، شرکت‌های حمایت شده به‌وسیله ارتش، حقوق تمامی منطقه و سنگ‌های استخراجی آن را در اختیار دارند. با این حال، ملتی که بسیاری از آنها با درآمد روزنامه کمتر از ۲ دلار زندگی می‌کنند، حاضرند برای کسب درآمد خطرات بسیاری را به جان بخرند. برخی از آنها معتقدند رانش زمین (و گاهی درگیری با نیروهای حفاظتی) ارزش جست‌وجو در باطله‌های معادن را دارد؛ به‌ویژه اگر بتوانند یک سنگ ارزشمند یشم پیدا کنند که از سوی شرکت‌های معدنی بزرگ نادیده گرفته شده است. یک دختر بچه پریشان‌حال و آشفته که در حال جست‌وجو در سنگ‌های دور ریخته شده است، به گلوبال پست می‌گوید: سنگی که ممکن است شما را تبدیل به یک میلیونر کند و سنگی که هیچ چیز عاید شما نمی‌کند، در ظاهر تفاوتی با هم ندارند. با این حال، اگر بتوان یک سنگ ارزشمند پیدا کرده و آن را به فروش رساند، زندگی شما را تغییر می‌دهد. تا زمانی که منافع ملی صنعت یشم میانمار به طور عادلانه تقسیم نشود و چنین دیدگاهی بین جوامع محلی وجود داشته باشد، باید منتظر اخبار بیشتری از مرگ‌ومیرهای معدنی بود.