نایب رییس اتاق ایران معتقد است، تشکیل اتاق مشترک ایران و آمریکا بیشتر رنگ و بوی سیاسی به خود گرفته تا اقتصادی

به گزارش صدای اقتصاد تاسیس اتاق مشترک ایران – آمریکا از زمان توافق هسته ای اریان با گروه 5+1 بر سر زبان ها افتاده است. برخی از فعالان اقتصادی تشکیل این اتاق را دور از دسترس نمی دانند و معتقدند که به دلیل اینکه 40 سال است که معامله اقتصادی بین ایران و آمریکا انجام نشده، دیگر زمان آن فرا رسیده که مقدمات ایجاد روابط اقتصادی دو جانبه برقرار شود. اما عده ای بر طبل تشکیل نشدن این اتاق مشترک همچنان می کوبند. اما نایب رییس اتاق ایران دیدگاه دیگری دارد. او بر این باور است که تشکیل اتاق مشترک این دو کشور رنگ و بوی سیاسی به خود گرفته تا اقتصادی. البته پدرام سلطانی در بخش دیگری از گفته های خود عنوان کرد که اگر طرف تجاری آمریکایی هر زمان اقدام به ایجاد اتاق مشترک کند، اتاق ایران هم ظرف دو یا سه ماه بعد، اتاق مشترک ایران و آمریکا را راه اندازی خواهد کرد. «صدای اقتصاد» در مصاحبه  با نایب رییس اتاق ایران به تشریح چند و چون تشکیل این اتاق مشترک پرداخته است که در ادامه می خوانید.

تاسیس اتاق مشترک ایران و آمریکا چند وقتی است که مطرح شده، تا چه اندازه تشکیل این اتاق می تواند به مرحله اجرایی برسد؟

موضوع تاسیس اتاق ایران و آمریکا در دو سال گذشته بیش از اینکه یک بحث اقتصادی باشد در کشور ما تبدیل به یک بحث سیاسی شده است. به همین دلیل خود من هم خیلی علاقمند نیستم و از وارد شدن به این بحث پرهیز می کنم. زیرا فعالیت های اتاق، طبیعتا اقتصادی است. اگر می خواهیم اتاق مشترک تاسیس کنیم به این دلیل است که مجال تبادل نظر و تبادل فرصت را بین فعالان اقتصادی ایران با آن کشور به وجود بیاوریم. تا نهادی را تاسیس کنیم برای پایش و پیگیری روابط تجاری بین ایران و آمریکاآن کشور. تنها هدف تشکیل این اتاق بدون شک توسعه و افزایش همکاری های دو جانبه است.

اما به نظر می رسد نگاه به اتاق مشترک ایران و آمریکا در حال حاضر به یک نگاه سیاسی تبدیل شده است. برخی ها فکر می کنند به این دلیل که ما روابط سیاسی با آمریکا نداریم، در گام اول باید اتاق مشترک تاسیس کرد. به نظر من این نگاه برای جامعه تجار و بازرگانان کشور می تواند یک مخاطره ایجاد کند. به جهت اینکه قطعا جامعه بازرگانان نباید وجه المصالحه کارهای سیاسی شوند و بعد در این قضیه روابط اقتصادی ممکن است با لطماتی رو به رو شود.

به همین جهت بارها گفته ام که تا زمانیکه ما فعالیت تجاری و اقتصادی جاری و قابل توجهی با آمریکا نداشته باشیم و روابطمان با آمریکا برقرار نباشد، اتاق مشترک هیچ کمکی نخواهد کرد. اتاق مشترک جای سفارت و روابط سیاسی را نمی گیرد. اتاق مشترک نمی تواند جایگاه تحریم ها را بگیرد و یا موجب دور زدن تحریم ها و یا کمرنگ شدنشان شود.

همانطور که می دانید با برداشته شدن تحریم های مربوط به مذاکرات 1+5، ایران در تعامل با کشورهای اروپایی و توسعه یافته آسیایی هیچ مانع و تحریم دیگری نخواهد داشت. اما آمریکا تنها کشوری است که حتی با برداشته شدن تحریم های هسته ای، تعداد زیادی تحریم بر علیه ایران دارد. که این تحریم ها پیش از تحریم های هسته ای وضع شده است. آمریکا در این تحریم ها فعالان اقتصادی را از فعالیت با ایرانی ها منع کرده است. می توان به عنوان نمونه به قانون «داماتور» اشاره کرد.

این تحریم ها مربوط به چه بخش های است؟

دلیل این تحریم ها بیشتر مربوط به رویکرد آمریکا نسبت به حقوق بشر و تروریست و امثال اینها و احساس خطری که سیاست گذران و دولتمردان آمریکا نسبت به ایران داشتند وضع شده بود. البته این تحریم ها همچنان به قوت خود باقی است و اجازه فعالیت اقتصادی مستقیم شرکت های آمریکایی با ایران را نمی دهد. حالا که تجار آمریکایی از سوی دولت و مجلس خود تحت تحریم هستند، اتاق مشترک چه کمک به آنها می کند؟ موضوع اصلی این است.

بنابراین من فکر می کنم باید به این موضوع توجه کنیم که موضوع اتاق مشترک را یک مسیر انحرافی برای بحث های سیاسی تلقی نکنیم، تا از این طریق لطمه و آسیبی به تجار و فعالان اقتصادی و کشور وارد شود.

از سوی دیگر صحبت از اتاق مشترک آمریکا و ایران بیشتر یک صحبت هیجانی از جانب برخی از فعالان تجاری و اقتصادی است. و یا به دلیل اینکه موضوع جذابی است بیشتر مورد توجه قرار می گیرند. برای جلب توجه، این ژست ها خوب است اما در عمل فعلا کمکی نمی کند و نباید عجله ای کرد. ضمن اینکه موضع اتاق ایران این بوده که هر زمان طرف تجاری و فعالان اقتصادی آمریکا و به عبارتی اتاق آمریکا به ایجاد اتاق مشترک مبادرت کند، ما هم ظرف دو سه ماه بعد از آن اتاق مشترک آمریکا و ایران را راه اندازی خواهیم کرد.