اقتصاد > بازارکار - ایسنا نوشت:یافته‌های مرکز آمار نشان می‌دهد که در بین استان‌های مهاجرپذیر استان البرز در صدر قرار دارد و این درحالی است که نرخ بیکاری در این استان به 16.7 درصد می‌رسد.

نتایج طرح پژوهشی «بررسی ویژگی‌های اجتماعی و اقتصادی استان‌های مهاجر‌پذیر و مهاجرفرست» پژوهشکده‌ی آمار بر اساس اطلاعات سرشماری عمومی نفوس و مسکن 1390 و سایر اطلاعات اقتصادی و اجتماعی برگرفته از مرکز آمار ایران وضعیت استان‌های کشور به لحاظ مهاجرپذیری و مهاجرفرستی را نشان می‌دهد.

بر این اساس استان‌های البرز، اصفهان، گیلان، یزد و مازندران پنج استان عمده مهاجرپذیر و دارای بالاترین میزان خالص مهاجرت و استان‌های خوزستان، کرمانشاه، لرستان، سیستان و بلوچستان و فارس دارای کم‌ترین خالص مهاجرت و پنج استان عمده مهاجرفرست طی سال‌های ۱۳۸۵-۱۳۹۰ هستند. طی دوره‌ی مذکور ۱۳ استان مهاجرپذیر و ۱۸ استان مهاجرفرست هستند.

در بین افرادی که به استان‌های مهاجرفرست مهاجرت کرده‌اند، سهم پیروی از خانوار و تحصیلات در مقایسه با افرادی که به استان‌های مهاجرپذیر مهاجرت کرده‌اند بیشتر بوده است.

در مقابل،‌ سهم علل جستجوی کار و کار بهتر و دستیابی به مسکن مناسب‌تر در بین افرادی که به استان‌های مهاجرپذیر مهاجرت کرده‌اند، بیشتر بوده است. این امر می‌توان شاهدی بر این ادعا باشد که زیرساخت‌ها و ظرفیت‌های اقتصادی و اشتغال در بین استان‌های مهاجرپذیر بیشتر است.

بررسی وضعیت بیکاری استان‌های مهاجرپذیر و مهاجرفرست نشان از تفاوت قابل توجه این شاخص بین استان‌های مهاجرپذیر و مهاجرفرست دارد. به عبارت دیگر، استان‌های مهاجرپذیر میزان بیکاری کمتری در مقایسه با استان‌های مهاجرفرست دارند. میزان بیکاری در استان‌های مهاجرفرست سیستان و بلوچستان و خوزستان که در صدر استان‌های مهاجرفرست قرار دارند، به ترتیب برابر با 29.2 و 25.7 درصد بوده است.

این در حالی است که در میان استان‌های مهاجرپذیر، استان البرز با 16.7 درصد و استان گیلان با 15.1 درصد بالاترین میزان بیکاری را در میان استان‌های مهاجرپذیر داشتند و استان‌های خراسان جنوبی با 6.7 درصد و سمنان با 9.9 درصد حداقل میزان بیکاری را در بین استان‌های مهاجرپذیر دارا بودند.

نرخ باسوادی برخی استان‌های مهاجرفرست همچون سیستان و بلوچستان (71.56 درصد) و کردستان (77.97درصد)در مقایسه با استان‌های مهاجرپذیر مثل البرز (90.23 درصد)، سمنان (88.40 درصد) و اصفهان (87.77 درصد) کمتر است.

بجز استان تهران، اغلب استانهای مهاجرفرست در مقایسه با استانهای مهاجرپذیر سرانه محصول ناخالص داخلی بدون احتساب نفت پایین‌تری دارند. به عبارت دیگر، استانهای مهاجرپذیر از سرانه بالایی از محصول ناخالص داخلی بدون احتساب نفت برخوردارند. بنابراین، استان‌هایی که از وضعیت مطلوبی از نظر تولید ناخالص داخلی آن هم بدون احتساب نفت برخوردارند، به سبب برخورداری از جاذبه اقتصادی مهاجرتی، از پتانسیل بالاتری برای جذب مهاجرین برخوردارند. در برخی استان‌های مهاجرفرست همچون خوزستان و کهگیلویه و بویراحمد، اگرچه سرانه محصول ناخالص داخلی با احتساب نفت بالایی دارند ولی بایستی اذعان داشت که تولید نفت نقش قابل توجهی در بهبود وضعیت اقتصادی این استان‌ها نداشته است.

شناخت عوامل اجتماعی- اقتصادی مؤثر بر مهاجرت، مهاجرپذیری و مهاجرفرستی هر یک از استان‌های کشور و بررسی الگوهای مهاجرتی در هر یک از استان‌ها می‌تواند در سیاست‌گذاری‌های مهاجرتی همچون بازتوزیع مطلوب جمعیت در بین استان‌های مهاجرپذیر و مهاجرفرست نقش عمده‌ای را ایفا کند.