چرخ کند نقدینگی واحدهای کوچک فولادی
در صنـایع فولاد، موضوع نقدینـگی و سرمایـه در گردش از اهمیت زیادی بـرخوردار است.
به گزارش استیل پدیا، تولیـدکننده‌هایی که شمش یـا مواد اولیـه آلیاژ بالایی مصرف نمی‌کنند (غیـر از قطعات یـدکی، الکتـرود و مواد اولیه‌ای مثل فروآلیاژهای سیلیسی و فرومنگنز که وارداتی است) گردش مالـی متـوسطی دارنـد، هـرچند در ایـن واحدها نـرخ انواع قـراضه و نوسان آن در رونـد کـاری مـوثـر است.
بـرخی مواد موردنیاز این واحدها نیز اگر کمیاب یا گران شود در قـدرت مالی آنها تاثیـرگذار خواهـد بـود، بـرای مثال باید الکترود را در نظر گرفت که مدتی است کمیاب شده و به‌دنبال این اتفاق، بهای آن افزایش پیدا کرده است.
این ماده نیز به نوبه خـود بسیار تعیین‌کننده شد و اگر نتوان ارز آن را تامین کرد روند کار بـرای واحدها بسیار مشکل می‌شود.
از نظر منابع مالی با توجه به اینکه عمده تولید صنایع فولادی براساس سرمایه در گردش و مواد اولیه آنهاست، سهم بالایی از نرخ تمام‌شده را مواد اولیه به خود اختصاص می‌دهد.
این در حالی است که اگر سرمایه در گردش واحدهای تولیدی از طریـق وام با بهـره بالا تامین شود در نـرخ تمام‌شده تاثیرگذار است و سبب افزایش نرخ تمام‌شده و کاهش قدرت رقابت‌پذیری می‌شود.
شرکت‌های کوچکی که تا سقف ۱۰۰ تا ۱۵۰ هزار تن تولید دارند سرمایه در گردش پایین و قراضه محدودی در اختیار دارند تا بتوانند نوسان نرخ آن را جبران کنند.
به علاوه اگر این واحدها برای سرمایه در گـردش خـود وام بگیـرند قـدرت رقابت‌پذیری خود را از دست می‌دهند.
مـوضـوع دیگـر نوسان و بهـای ارز است.
با توجه به نوسان نرخ ارز هیچ تولیدکننده‌ای جرات گرفتن تسهیلات ارزی بلندمدت ندارد، چراکه ممکن است در چند ماه آینده با افزایش رشد بهای ارز روبه‌رو شـود.
واحدهای تولیدی در صورتی تمایل به دریافت تسهیلات ریالی دارند که خیلی سریع بتوانند آن را وارد عرصه تولید کنند، چراکه برای خرید موادی که قرار است دپو شـود، این تسهیلات مقـرون‌به‌صرفـه نیست.
برای مثال اگر قرار باشد ماده‌ای را خریداری کرده و تا ۶ ماه آینده در انبار نگه دارید، تسهیلاتی مقرون به‌صرفه خواهد بود که خیلی سریع بتوان آن را به متریال تبدیل کرده و وارد بازار کرد.
استیل پدیا | مرجع خبر و تحلیل صنعت فولاد ایران و جهان