سود بی اچ پی بیلتون با کاهش 52 درصدی به 6.4 میلیارد دلار رسید.

این پایین ترین سطح سود این غول معدنی از سال 2004 بوده که ثبت شده است چراکه در آن سال سود قانونی شرکت با 86 درصد کاهش 1.9 میلیارد دلار بوده است. در این شرایط بی اچ پی قطعا به کاهش هزینه ها ادامه خواهد داد و برنامه ریزی آن، کاهش هزینه های سرمایه ای برای دو سال مالی آینده است.

کاهش هزینه ها از 11 میلیارد دلار در سال 2014 و 2015 به 7 میلیارد دلار در سال های 2016 و 2017 خواهد رسید.

این غول معدنی هزینه ها را فراتر از حد انتظار در تمام زمینه های فعالیت تجاریش کاهش می دهد بدین ترتیب که در معادن سنگ آهن استرالیای غربی (Western Australia Iron Ore)سی و یک درصد، ذغال سنگ کوئیزلند (Queensland Coal) بیست و سه درصد و در اسکوندینا (Escondida) هشت درصد از هزینه ها کاسته خواهد شد.

پروژه کاهش هزینه های سرمایه ای در سایر طرح های بی اچ پی درحالی اجرا می شود که در Black Hawk این شرکت توانست به خوبی 19 درصد کاهش هزینه داشته باشد.

این موضوع به تحویل 4.1 میلیارد دلار سود ناشی از بهره وری متشکل از 2.7 میلیارد دلار هزینه های نقد قابل کنترل، 1.2 میلیارد دلار افزایش بازدهی در حجم تولید و 142 میلیون دلار هزینه های اکتشاف البته در طول دوره مذکور و پیش از هدف گذاری 2017 شرکت کمک می کند.

به رغم شرایط سخت بازار، بی اچ پی سیاست تقسیم تدریجی سود را همچنان حفظ کرده و با 2 درصد رشد به ازای هر سهم، 124 سنت سود تقسیم کرد.

اندرو مککنزی، مدیرعامل شرکت بی اچ پی بیلتون می گوید، موفقیت در طرح های تولیدی شرکت، جریان نقدینگی قوی ایجاد می کند که قادر است ما را در مقابل تعهدات سود سهام به سهامدارانمان حمایت کند.

مکنزی اعلام کرده، درحالی حاشیه درآمد خالص (EDITDA) بخش پیشرو با درنظر گرفتن بهره، مالیات و استهلاک 50 درصد ثبت شده است اما چرخه کاهش بیشتر هزینه ها، اعمال انعطاف در سرمایه های رو به رشد برای بهبود رقابت و در انتها حمایت از سیاست تقسیم سود عادلانه و افزایشی را نیز دنبال خواهیم کرد.

EDITDA یا همان درآمد خالص با درنظر گرفتن بهره، مالیات و استهلاک همراه با آن، می تواند برای تجزیه و تحلیل یا مقایسه سودآوری شرکت ها و صنایع استفاده شود چراکه این شاخص اثرات مالی و تصکیکات حسابداری را حذف می کند.

مکنزی انتظار دارد در کوتاه مدت برخی اصلاحات اقتصادی در چین به نوسانات بازار کمک کرده و در آن نقش داشته باشد.

البته زمانی که اقتصادهای نوظهور همچنان به روند صنعتی شدن و شهرنشینی ادامه دهند، این اعتماد برای تقاضای کالاها در چشم اندازهای بلند مدت نیز حفظ خواهد شد و باقی خواهد ماند.

بسیاری از کارشناسان بر این باورند که اوج تقاضای فولاد چین در اواسط دهه 2020 به 935 میلیون تن تا 985 میلیون تن کاهش یابد.

مکنزی نیز معتقد است، این افت تقاضا در سال های آتی به نفع تولید کنندگان کم هزینه با مقیاس های اقتصادی خواهد بود.

نکته مهم اینجاست که برای رشد، به همان سطح از سرمایه گذاری و به اندازه گذشته نیاز است. بهبود بهره وری می تواند سبب بیشتر شدن کشش به سمت ظرفیت های عملیاتی موجود به منظور افزایش حجم و کاهش هزینه ها شود.

برای مثال در استرالیای غربی می توان ظرفیت خود را از 254 میلیون تن کنونی به 290 میلیون تن درطول زمان و با حداقل سرمایه گذاری برسانیم و این درخالی خواهد بود که در قیمت های کنونی نیز حدود 20 دلار در هر تن حاشیه سود ایجاد می شود.

استیل پدیا | مرجع خبر و تحلیل صنعت فولاد ایران و جهان