دوگانه معدن برای مغول‌ها
معدنکاری در مغولستانبه گزارش ماین نیوز، به نقل از بزینس‌اینسایدر استخراج مواد معدنی یکی از منابع مهم درآمد در اقتصاد ملی مغولستان به شمار می‌آید و از مجموعه مواد معدنی این کشور بیش از همه ذخایر زغال سنگ، مس و طلا را اکتشاف کرده و استخراج می‌کند.در ۱۱۰ کیلومتری شمال پایتخت این کشور معادن طلای بسیاری وجود دارند که معدن طلای بورو و معدن طلای گاتسورت از مهم‌ترین آنها هستند. معدن زغال سنگ خُتکار نیز یک سایت معدنی روباز در ۱۲۰ کیلومتری غرب شهر اولانگوم است. استان اومنوگووی در جنوب مغولستان نیز محل استقرار پروژه‌های معدنی بزرگ‌مقیاسی مانند معدن زغال سنگ تاوان‌تولغو و معدن مس اوتولغوی است.ذخایر مس موجود در اوتولغوی آن قدر غنی است که در صورت استخراج و فروش همه آن، اقتصاد ملی این کشور می‌تواند به میزان یک سوم حالت کنونی رشد کند اما آنچه مانع این رشد می‌شود کشمکش بر سر این مشکل است که سود حاصل از این معدن چگونه تقسیم شود. این در حالی است که صندوق بین‌المللی پول برآورد کرده است ۷۱ درصد از درآمد برآمده از این معدن باید به مغولستان برسد.درحال‌حاضر «شرکت انرژی مغولستان» به عنوان یک شرکت فعال در زمینه استخراج مواد معدنی و انرژی در این کشور در کنار شرکت معدنی «سین‌کیانگ و اِردِنت» مشغول به فعالیت‌های معدنی است که حاصل همکاری دولت‌های مغولستان و روسیه است، علاوه بر این دو، شرکت‌های بزرگ معدنی مانند ریوتینتوی انگلیسی‌استرالیایی و شرکت‌های کانادایی ترکواِس‌هیل در این کشور فعالیت دارند و با دولت مغولستان قراردادهایی امضا کرده‌اند. نهادی دولتی که مسئول نظارت بر توسعه استخراج مواد معدنی در این کشور است «سازمان منابع طبیعی مغولستان» نام دارد.معادن زغال سنگمغولستان میزبان ۱۰ درصد از ذخایر زغال سنگ شناخته شده جهان است که حجم آن ۶ سال و در سال ۲۰۱۱ میلادی بیش از ۱۶۲ میلیارد تن برآورد شد. در همان سال شمار معادن زغال سنگ فعال در این کشور ۱۷ مورد برآورد شده بود. در سال ۲۰۱۰ میلادی (۱۳۸۹خورشیدی) مغولستان ۷۳ درصد از ۲۵ میلیون تن زغال سنگی تولیدی خود را صادر کرد و در آن سال زغال‌سنگ بیشترین حجم صادرات این کشور را به خود اختصاص داد. پیش از سال ۲۰۱۰ م بیشترین صادرات مغولستان مربوط به مس می‌شد. چینی‌ها اصلی‌ترین مشتری زغال سنگ مغول‌ها هستند و ۸۲ درصد از کل صادرات زغال مغولستان به چین وارد می‌شود. تاوان تولغو بزرگترین سایت استخراج زغال سنگ در مغولستان و دارای زغال با عیار بالاست و انتظار می‌رود تا پایان عمر معدن ۶ میلیارد تن زغال از آن استخراج شود. علاوه بر چین روسیه نیز از متقاضیان زغال سنگ مغولستان است و این تقاضا به دنبال اتمام خط ریلی ۱۰۰۰ کیلومتری که قرار است از روسیه به مغولستان کشیده شود، بیشتر هم می‌شود که در نتیجه احداث این خط ریلی ژاپن، کره جنوبی و تایوان هم می‌توانند از مغولستان زغال سنگ وارد کنند.شرکت معدنی اِردِنت در سال ۱۹۷۶ میلادی (۱۳۵۵خورشیدی) تاسیس شد و از سال ۲۰۰۷ میلادی (۱۳۷۶ خورشیدی) نیز سهمی ۱۴ درصدی از تولید ناخالص ملی مغولستان داشته است. این معدن از زمانی که تولید خود را آغاز کرد، کنسانتره مس صادر می‌کرده و از زمان آغاز به تولید نیز طرح‌هایی برای تولید محصولات تمام شده‌ای مانند سیم مسی از کنسانتره خارج شده از معدن دارد.معادن طلابیشتر ذخایر طلای مغولستان نیز در معادن زامار و گاتسورت قرار دارند و همچنین معدن طلای سنگ سخت که ۳۸ سال پیش کشف شد. معدن اوی‌تولغوی نیز علاوه بر مس ذخایر بسیار طلا دارد و حجم ذخایر طلای آن ۱۴ میلیون اونس در کنار ۱۹ میلیون اونس مس برآورد می‌شود. مولیبدن و اورانیوم دیگر مواد معدنی است که در مغولستان استخراج می‌شود.معدنکاری غیرقانونیمعدنکاران غیرقانونی مغولستان «معدنچیان نینجا» نام گرفته‌اند. این نام از کاسه‌های سبزی که بر پشت‌شان حمل می‌کنند و از آنها برای استخراج طلا استفاده می‌کنند، گرفته شده است. در واقع پس از فروپاشی کمونیسم در مغولستان بسیاری از مغول‌ها به چوپانی به شکل سنتی مشغول شدند، اما دو زمستان سخت در اوایل قرن ۲۰ میلادی منجر به کمبود تعداد دام‌ها شد. پس از آن هزارها نفر از مردم این کشور به استخراج غیرقانونی مواد معدنی در سایت‌هایی استخراجی روی آوردند که شرکت‌های بزرگ آنها را رها کرده بودند.آثار منفی استخراجفعالیت‌های معدنی اما تاثیر منفی بسیاری بر جامعه مغولستان داشته که از جمله آنها تاثیرات اجتماعی است. در این جامعه احساس منفی نسبت به این موضوع وجود دارد که سیاستمداران و پولداران درآمدهای معدنی را به سود خود جذب می‌کنند و فقرا هیچ بهره‌ای از این منابع ندارند به علاوه حجم بسیار منابع معدنی تجدیدپذیر نیست و تا حدود ۱۰۰ سال دیگر تمام می‌شود و این کشور را در آینده در درآمدزایی با مشکل روبه‌رو می‌کند. همچنین مقامات دولتی به اعمال قوانین زیست‌محیطی توجه کافی ندارند و این بی‌توجهی، منجر به خشکی زمین‌های مرتعی شده است. برای ساخت سازه‌های صنعتی گوناگون که نیاز مالکان شرکت‌های معدنی را برطرف می‌کند مانند ساختمان‌های مسکونی و صنعتی، منابع آبی و خاکی بسیاری آسیب می‌بینند. علاوه بر آن کامیون‌هایی که در جاده‌های کثیف بار زغال سنگ را جابه‌جا می‌کنند توده‌های ابری ایجاد می‌کنند که شبانه‌روز بر روستاها احاطه دارند و آسیب‌های بسیاری بر بهداشت ساکنان وارد می‌کنند.
| معدنکاری در مغولستانبه گزارش ماین نیوز، به نقل از بزینس‌اینسایدر استخراج مواد معدنی یکی از منابع مهم درآمد در اقتصاد ملی مغولستان به شمار می‌آید و از مجموعه مواد معدنی این کشور بیش از همه ذخایر زغال سنگ، مس و طلا را اکتشاف کرده و استخراج می‌کند.در ۱۱۰ کیلومتری شمال پایتخت این کشور معادن طلای بسیاری وجود دارند که معدن طلای بورو و معدن طلای گاتسورت از مهم‌ترین آنها هستند. معدن زغال سنگ خُتکار نیز یک سایت معدنی روباز در ۱۲۰ کیلومتری غرب شهر اولانگوم است. استان اومنوگووی در جنوب مغولستان نیز محل استقرار پروژه‌های معدنی بزرگ‌مقیاسی مانند معدن زغال سنگ تاوان‌تولغو و معدن مس اوتولغوی است.ذخایر مس موجود در اوتولغوی آن قدر غنی است که در صورت استخراج و فروش همه آن، اقتصاد ملی این کشور می‌تواند به میزان یک سوم حالت کنونی رشد کند اما آنچه مانع این رشد می‌شود کشمکش بر سر این مشکل است که سود حاصل از این معدن چگونه تقسیم شود. این در حالی است که صندوق بین‌المللی پول برآورد کرده است ۷۱ درصد از درآمد برآمده از این معدن باید به مغولستان برسد.درحال‌حاضر «شرکت انرژی مغولستان» به عنوان یک شرکت فعال در زمینه استخراج مواد معدنی و انرژی در این کشور در کنار شرکت معدنی «سین‌کیانگ و اِردِنت» مشغول به فعالیت‌های معدنی است که حاصل همکاری دولت‌های مغولستان و روسیه است، علاوه بر این دو، شرکت‌های بزرگ معدنی مانند ریوتینتوی انگلیسی‌استرالیایی و شرکت‌های کانادایی ترکواِس‌هیل در این کشور فعالیت دارند و با دولت مغولستان قراردادهایی امضا کرده‌اند. نهادی دولتی که مسئول نظارت بر توسعه استخراج مواد معدنی در این کشور است «سازمان منابع طبیعی مغولستان» نام دارد.معادن زغال سنگمغولستان میزبان ۱۰ درصد از ذخایر زغال سنگ شناخته شده جهان است که حجم آن ۶ سال و در سال ۲۰۱۱ میلادی بیش از ۱۶۲ میلیارد تن برآورد شد. در همان سال شمار معادن زغال سنگ فعال در این کشور ۱۷ مورد برآورد شده بود. در سال ۲۰۱۰ میلادی (۱۳۸۹خورشیدی) مغولستان ۷۳ درصد از ۲۵ میلیون تن زغال سنگی تولیدی خود را صادر کرد و در آن سال زغال‌سنگ بیشترین حجم صادرات این کشور را به خود اختصاص داد. پیش از سال ۲۰۱۰ م بیشترین صادرات مغولستان مربوط به مس می‌شد. چینی‌ها اصلی‌ترین مشتری زغال سنگ مغول‌ها هستند و ۸۲ درصد از کل صادرات زغال مغولستان به چین وارد می‌شود. تاوان تولغو بزرگترین سایت استخراج زغال سنگ در مغولستان و دارای زغال با عیار بالاست و انتظار می‌رود تا پایان عمر معدن ۶ میلیارد تن زغال از آن استخراج شود. علاوه بر چین روسیه نیز از متقاضیان زغال سنگ مغولستان است و این تقاضا به دنبال اتمام خط ریلی ۱۰۰۰ کیلومتری که قرار است از روسیه به مغولستان کشیده شود، بیشتر هم می‌شود که در نتیجه احداث این خط ریلی ژاپن، کره جنوبی و تایوان هم می‌توانند از مغولستان زغال سنگ وارد کنند.شرکت معدنی اِردِنت در سال ۱۹۷۶ میلادی (۱۳۵۵خورشیدی) تاسیس شد و از سال ۲۰۰۷ میلادی (۱۳۷۶ خورشیدی) نیز سهمی ۱۴ درصدی از تولید ناخالص ملی مغولستان داشته است. این معدن از زمانی که تولید خود را آغاز کرد، کنسانتره مس صادر می‌کرده و از زمان آغاز به تولید نیز طرح‌هایی برای تولید محصولات تمام شده‌ای مانند سیم مسی از کنسانتره خارج شده از معدن دارد.معادن طلابیشتر ذخایر طلای مغولستان نیز در معادن زامار و گاتسورت قرار دارند و همچنین معدن طلای سنگ سخت که ۳۸ سال پیش کشف شد. معدن اوی‌تولغوی نیز علاوه بر مس ذخایر بسیار طلا دارد و حجم ذخایر طلای آن ۱۴ میلیون اونس در کنار ۱۹ میلیون اونس مس برآورد می‌شود. مولیبدن و اورانیوم دیگر مواد معدنی است که در مغولستان استخراج می‌شود.معدنکاری غیرقانونیمعدنکاران غیرقانونی مغولستان «معدنچیان نینجا» نام گرفته‌اند. این نام از کاسه‌های سبزی که بر پشت‌شان حمل می‌کنند و از آنها برای استخراج طلا استفاده می‌کنند، گرفته شده است. در واقع پس از فروپاشی کمونیسم در مغولستان بسیاری از مغول‌ها به چوپانی به شکل سنتی مشغول شدند، اما دو زمستان سخت در اوایل قرن ۲۰ میلادی منجر به کمبود تعداد دام‌ها شد. پس از آن هزارها نفر از مردم این کشور به استخراج غیرقانونی مواد معدنی در سایت‌هایی استخراجی روی آوردند که شرکت‌های بزرگ آنها را رها کرده بودند.آثار منفی استخراجفعالیت‌های معدنی اما تاثیر منفی بسیاری بر جامعه مغولستان داشته که از جمله آنها تاثیرات اجتماعی است. در این جامعه احساس منفی نسبت به این موضوع وجود دارد که سیاستمداران و پولداران درآمدهای معدنی را به سود خود جذب می‌کنند و فقرا هیچ بهره‌ای از این منابع ندارند به علاوه حجم بسیار منابع معدنی تجدیدپذیر نیست و تا حدود ۱۰۰ سال دیگر تمام می‌شود و این کشور را در آینده در درآمدزایی با مشکل روبه‌رو می‌کند. همچنین مقامات دولتی به اعمال قوانین زیست‌محیطی توجه کافی ندارند و این بی‌توجهی، منجر به خشکی زمین‌های مرتعی شده است. برای ساخت سازه‌های صنعتی گوناگون که نیاز مالکان شرکت‌های معدنی را برطرف می‌کند مانند ساختمان‌های مسکونی و صنعتی، منابع آبی و خاکی بسیاری آسیب می‌بینند. علاوه بر آن کامیون‌هایی که در جاده‌های کثیف بار زغال سنگ را جابه‌جا می‌کنند توده‌های ابری ایجاد می‌کنند که شبانه‌روز بر روستاها احاطه دارند و آسیب‌های بسیاری بر بهداشت ساکنان وارد می‌کنند. |  |