وابستگی دنیای امروز به تکنولوژی، نیاز بشر را به محصولات تولید شده از سنگ‌آهن بیشتر می‌کند. هر کودک که در سال 2014 در آمریکا متولد شده باشد، روزانه 4/ 0 و سالانه 144 کیلوگرم سنگ‌آهن مصرف می‌کند. این کودک با امید به زندگی 80 سال، 5/ 11 تن سنگ‌آهن در دوران عمر خود مصرف خواهد کرد.
در سال 2014 وزارت صنعت و فناوری اطلاعات (MIIT) چین جمعا 51.13 میلیون تن ظرفیت تولید فولاد را به علت مسائل زیست محیطی تعطیل کرد. اما بعضی از شرکت‌ها فقط ظرفیت‌های غیر‌استفاده خود را تعطیل کرده و کوره‌های کوچک را جایگزین کوره‌های بزرگ کردند تا از کاهش ظرفیت طفره روند. به‌طور کلی این کار نیازمند زمان بیشتری است تا سیاست‌های حفظ محیط زیست در چین اجرایی شوند.
صنعت فولاد كشور صنعتي است كه پايه‌گذار آن دولت و زيرساخت‌های آن نيز كاملا دولتي بوده و در دولت‌های بعد از انقلاب نيز براي انسجام بيشتر به همراه نهاده هاي توليدي آن از قبيل سنگ‌آهن زير نظر وزارت صنايع اداره شده‌است. اين صنعت بعد‌ها تحت نظارت ايميدرو و به صورت تخصصي در قالب شركت ملي فولاد اداره شد.
قديمي‌ترين آنها شركت‌های ذوب‌آهن، فولاد خوزستان، فولاد مباركه و... همگي زير نظر ايميدرو ساخته شده كه ساختاري كاملا دولتي داشته و با بخش خصوصي فاصله داشته‌اند. همچنين شركت‌هایي كه معمولا فعاليت‌های توليدي خود را با حمايت ايميدرو و شركت ملي فولاد شروع كردند اغلب زير نظر پرسنل بازنشسته يا معمولا از بدنه همين دو سازمان ايجاد و اداره شده‌اند.
با توجه به اينكه حتي در اجراي اصل 44 تمايل و روان‌سازی براي اين شركت‌ها (خصولتي‌ها) بر بخش خصوصي ترجیح داشته با تشكيل صندوق بازنشستگان فولاد طبيعي است كه بدنه در واگذاري به خود راغب‌تر از بخش خصوصي بود.
در آسیب‌شناسی زنجیره تولید فولاد و عدم تناسب سودآوری در هر بخش از تولید می‌توان گفت که این روش صحیحی نیست که در ابتدای زنجیره که فقط استخراج سنگ از معدن و تبدیل به کنسانتره است ۷۰درصد سود وجود داشته باشد، اما وارد فولادسازی که بشود ۲۵درصد و در نورد ۱۰ درصد سود باشد اما از طریق خرید سهام مشترک بین سرمایه‌گذاران در زنجیره‌های مختلف تولید می‌توان به منافع مشترک رسید.
امروز صنعت فولاد ایران دچار گرفتاری‌های متعددی است. کمبود تقاضا، به دلایل مختلف و به تبع آن کاهش قیمت محصولات نیمه‌تمام (شمش یا تختال) یا تمام شده فولادی (میلگرد، مقاطع و ورق) و نیز افزایش قیمت مواد اولیه به‌ویژه ضایعات که منجر به کاهش شدید سوددهی و البته عموما زیان دهی واحدهای فولادسازی کشور شده است را می‌توان بزرگ‌ترین عارضه‌های امروز این صنعت برشمرد؛ عارضه‌هایی که استمرارشان، به‌رغم امیدواری‌های قبلی، بیم روزهایی وخیم‌تر از این را می‌دهند.
ایران با داشتن منابع غنی سنگ آهن، گاز و نیروی انسانی برای تولید فولاد دارای مزیت رقابتی نسبی است؛ اما صنعت فولاد همچنان با بحرانی کم‌نظیر روبه‌رو است. بررسی معضلات صنعت فولاد و صنایع بالادست آن مثنوی هفتاد‌من می‌خواهد و امکان بررسی نسبتا جامع یا ارائه راهکار در این مقال کوتاه ممکن نیست؛ اما حسب شرایط فعلی، نگارنده موارد زیر را پر اهمیت می‌داند.
